από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς-Ανδροτσοπούλου
“το σπίτι του Μάρτη”
Και κάπως έτσι περάσαμε στην αγαπημένη μας παροιμία!
Εδώ στη Δυτική Μακεδονία, ο Μάρτης του 2025 μας αποχαιρετά με τον δικό του, άστατο τρόπο. Αντί για ανοιξιάτικες λιακάδες, μας αφήνει με κρύο και βροχές, λες και θέλει να μας υπενθυμίσει πως ο χειμώνας δεν έχει φύγει εντελώς. Ο ήλιος παλεύει να βγει μέσα από τα σύννεφα, αλλά οι ψυχρές ριπές του αέρα και οι στάλες της βροχής κρατούν ακόμα το τοπίο μελαγχολικό.
Κι όμως, ο Μάρτης είναι πάντα έτσι, απρόβλεπτος και παιχνιδιάρης, άλλοτε μας χαμογελά με ζεστές μέρες και άλλοτε μας ξαφνιάζει με την παγωνιά του. Όπως και να ‘χει, τον αποχαιρετούμε με την ελπίδα ότι ο Απρίλιος θα φέρει επιτέλους την άνοιξη που περιμένουμε!