Το Νηπιαγωγείο Ν. Βρασνών πραγματοποίησε μια αξέχαστη εκπαιδευτική επίσκεψη στον “Ιχνηλάτη” και το “Κτήμα Κλημεντίνη” , για να δούμε από κοντά αληθινά αλογάκια και να μάθουμε τα πάντα γι΄ αυτά! “Καημός” που μας έμεινε από το θρυλικό εκείνο άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τον αξεπέραστο Βουκεφάλα. Άλλωστε στα χνάρια του πάνω πατήσαμε σε όλη αυτή την διαδρομή, δίπλα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη, στα θερμά λουτρά της οποίας έκανε το μπάνιο του κάποτε ο ηρωικός Βασιλιάς μας.
Φτάσαμε στο Κτήμα πρωί πρωί, μαζί με τους γονείς, που πάντα με προθυμία συνοδεύουν τα παιδιά στις εξορμήσεις μας.
Εκεί μας υποδέχθηκε μια παλιά πανέμορφη άμαξα – κάρο, όπως το λέγανε – κατασκευασμένη σε Καροποιείο του Λαγκαδά το 1969!
Κατόπιν, η κυρία Φωτεινή και οι συνεργάτες της, μας οδήγησαν αμέσως μετά στον σταύλο, όπου προστατεύονται και ξεκουράζονται τα αλογάκια, που το καθένα έχει και το όνομά του.
Τότε άρχισε ένα παιχνίδι μάθησης με χορό και γνώσεις, όπου, ανάμεσα σε άλλα, μάθαμε να μην πηγαίνουμε ποτέ πίσω από αλογάκια, επειδή μπορεί να μας κλωτσήσουν, να μην πειράζουμε ποτέ τα ρουθούνια τους γιατί ενοχλούνται πολύ, αλλά γνωρίσαμε και τα πέταλα, τα εργαλεία φροντίδας των αλόγων και τον τρόπο χρήσης τους.
Έπειτα ξεκίνησε η πρακτική εφαρμογή των νέων γνώσεών μας.
Χρησιμοποιώντας το ξυστρί κυκλικά για να τα ξύσουμε, την βούρτσα πάνω κάτω για να τα βουρτσίσουμε, την χτένα για να χτενίσουμε την χαίτη τους και την “μασαζιέρα” για να χαλαρώσουμε τον τράχηλό τους.
Ακολούθησε ένα άλλο παιχνίδι ετοιμότητας και εμποδίων.
Έπρεπε να τρέξουμε και να βρούμε τριφύλλια, για να ταΐσουμε προβατάκια και κατσικάκια, που τρελάθηκαν μόλις είδαν τα παιδιά.
Στη συνέχεια οδηγηθήκαμε σε μια σπάνια αγριομηλιά και κόψαμε από ένα μικρό μηλαράκι.
Τι το θέλαμε; Μα για να ταΐσουμε την κυρία χελώνα, που μας περίμενε πώς και πώς.
Αλλά εκείνος που έκανε τρελή χαρά, ήταν ο Γκάρι, ο γαϊδαράκος, που μασούλησε μετά βουλιμίας όλα τα αχυράκια που του πρόσφεραν τα παιδιά!
Και τότε είδαμε και το μεγάλο σημάδι που έχει στην πλάτη του, όπως όλα τα γαϊδουράκια.
Το σημείο του Σταυρού, επειδή πάνω του ανέβηκε κάποτε ο Χριστός, μπαίνοντας ταπεινά στα Ιεροσόλυμα εκείνη την Κυριακή των Βαΐων! Χώρια ότι ένα γαϊδουράκι είχε μεταφέρει πρωτύτερα την ετοιμόγεννη Παναγία από την Ναζαρέτ στην Βηθλεέμ, στο Σπήλαιο της Γεννήσεως και αργότερα από την Βηθλεέμ ως την Αίγυπτο, για να γλιτώσουν από τον Ηρώδη. Πόσα δεν μας διηγείται τούτο το ευλογημένο σημάδι… Και πόσο πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό για όλα αυτά που με τόση σοφία έκανε, για όλα αυτά που με τόση υπομονή πέρασε, για όλους εμάς και τα παιδιά μας.
Και έτσι φθάσαμε σιγά σιγά σε εκείνο που περιμέναμε όλοι. Μια βολτούλα με αληθινό άλογο!
Είχαμε, άλλωστε, μάθει πολλά κιόλας για αυτό. Πώς να το πλησιάσουμε, πώς να το περιποιηθούμε, πώς να το φροντίσουμε.
Και εκείνο δεν μας χάλασε χατίρι. Και με χαρά έκανε βόλτα όλα τα παιδιά, που κάθισαν σαν “Αλέξανδροι”, με καμάρι, πάνω στην όμορφή σέλα του.
Ευχαριστούμε αλογάκια. Σας αγαπούμε. Και εσένα φυσικά γαϊδαράκο.
