Στην Ηρωική Πόλη της Νάουσας, όπως είναι επισήμως αναγνωρισμένη για το Ολοκαύτωμά της από τους Τούρκους το 1822, με 2.000 Νεομάρτυρες κατά την Επανάσταση του Ελληνισμού στην Μακεδονία, βρέθηκε το Νηπιαγωγείο μας, μαζί με το Δημοτικό Σχολείο Ν. Βρασνών.
Ανάμεσα σε κατάφυτά βουνά, κελαριστά ποταμάκια βγαίνουν από τα σπλάχνα της μαρτυρικής γης και τρέχουν ως κάτω στην πόλη.
Νομίζει κανείς πως βρίσκεται σε έναν επίγειο Παράδεισο, τριγυρισμένο από αιωνόβια πλατάνια, βελανιδιές και φλαμουριές, που αρδεύονται από τρεχούμενα ποταμάκια.
Υπάρχουν μεγάλοι χώροι στάθμευσης, αλλά δυστυχώς λιγοστές πια ταβέρνες και μαγαζάκια, με πολλά, δυστυχώς, κλειστά αναψυκτήρια και μαγαζάκια λαϊκής τέχνης, δείχνοντάς μας πώς σημαδεύτηκε και αυτός ο τόπος από τα περίφημα καταστροφικά “Μνημόνια”, που οι ξένοι επέβαλαν τυραννικά “για το καλό μας”… Έτσι, στα τέλη Μαΐου 2024, που ήρθαμε εμείς και δεκάδες άλλα σχολεία, ο κόσμος δεν προλάβαινε καν να εξυπηρετηθεί…
Όλα γύρω όμως περιποιημένα και πεντακάθαρα, προς τιμή του Δήμου Νάουσας.
Ξύλινα γεφυράκια, φροντισμένο πράσινο, διαδρομές ατέλειωτες και ζωογόνες, γεμάτες δροσιά και καθαρό αέρα, που κάθε τόσο “διώχνει” το πετρελαιοκίνητο τουριστικό τρενάκι, κάνοντας διαδρομές για τους επισκέπτες.
Εντυπωσιάζουν οι γραφικές λιμνούλες, γεμάτες κάποτε πέστροφες, που αποτελούν και το φημισμένο γευστικό πιάτο της περιοχής.
Με τις χήνες να κολυμπούν και να χαίρονται, αποζητώντας βέβαια και το τάισμά τους κάθε τόσο, αρκεί να μην πλησιάσεις πολύ…
Και μέσα σε όλη αυτή την μοναδική φυσική ζωγραφιά, δεν θα ήταν δυνατόν να λείπει το Εκκλησάκι. Εκκλησάκι του θαυματουργού Αγίου Νικολάου, πανέμορφο και ταπεινό, όπου τελούνται πολλοί γάμοι και βαπτίσεις.
Μόλις μπήκαμε, ευωδίαζε ολόκληρο, γεμάτο χάρη και ευλογία, σε τούτο τον μαρτυρικό και συνάμα παραδεισένιο τόπο της Ελλάδας.
ΑΡΑΠΙΤΣΑ – ΤΟ “ΖΑΛΟΓΓΟ” ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Τα κρυστάλλινα ποταμάκια του Αγίου Νικολάου, είναι εκείνα που τρέχουν ως την περίφημη Αραπίτσα, όπου 13 Ναουσαίες έπεσαν με τα παιδιά τους στον απότομο καταρράκτη, για να σώσουν την Πίστη και την τιμή τους από τους Τούρκους, στις 22 Απριλίου 1822! Ηρωικές Μακεδόνισσες, που επίσημα έχουν αγιοκαταταχθεί μαζί με τα παιδάκια τους, ως εθελούσιες μάρτυρες! Την ευχή τους να έχουμε, εμείς και τα παιδιά μας.
Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της Μακεδονίας. Στο μεγαλείο των Ελλήνων Ηρώων και Νεομαρτύρων της Νάουσας, που αποτελεί το “Σούλι” των Μακεδόνων.
