“Την είδα την δαφνούλα, την είδα ψες αργά,
που μπήκε στην γλαστρούλα για τα καλά παιδιά”.
Κάπως έτσι ο Διονύσιος Σολωμός θα υμνούσε το πανέμορφο λουλούδι μας, που μας υποδέχεται όλους κάθε μέρα στην πόρτα του σχολείου, λέγοντας την δική του πανέμορφη “καλημέρα”.
Πώς να μην μια φτιάξει την μέρα…
Μικρούλα την φυτέψαμε μα εκείνη μεγαλώνει κι απλώνει και ψηλώνει.
Πόσο όμορφα τα έφτιαξε όλα ο Θεός. Μα εμείς δεν προλαβαίνουμε φαίνεται να τα δούμε. Και χάνουμε τις πιο αληθινές χαρές, γεμάτες χρώματα κι αρώματα και συναισθήματα γλυκά κι αμάραντα.
Καλημέρα δαφνούλα. Σ΄ ευχαριστούμε.
