Στις αρχαίες Αιγές (σημερινή Βεργίνα) και τους Τάφους του Φιλίππου Β’ και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αλέξανδρου Δ΄ (Πρίγκιπα), βρέθηκε το Νηπιαγωγείο μας, μαζί με τους γονείς των παιδιών, σε μια πολύ σημαντική εκπαιδευτική και παράλληλα ημερήσια εκδρομή, μαζί με το Δημοτικό Σχολείο Ν. Βρασνών!
Στρίβοντας αριστερά από την όμορφη Βέροια, τα τέσσερα λεωφορεία μας, μπήκαν σε ένα στενό και γραφικό επαρχιακό δρόμο που περνάει μέσα από τον παραδεισένιο Αλιάκμονα, στις όχθες του οποίου κατεβαίνουν ως τώρα αίγες (γίδες) για να πιούν νερό, όπως τα αρχαία χρόνια, όταν τις είδε ο Κάρανος (γιος του Τημένου από το Άργος) και κατά τον χρησμό που είχε, έκτισε εκεί μια νέα πόλη, την οποία ονόμασε Αιγές (γίδες).
Το μέρος αυτό λέγεται σήμερα “Βεργίνα“, όνομα που δόθηκε, όταν Έλληνες Μικρασιάτες ήρθαν στην περιοχή μετά την Καταστροφή του 1922, προς τιμή της τοπικής ευσεβέστατης Βυζαντινής Βασίλισσας Βεργίνας (Βέροια – Βεργιά – Βεργίνα), που αγωνίστηκε κατά των Τούρκων στην πολιορκία της Βέροιας το 1430, έχοντας μάλιστα υπόγειους μυστικούς διαδρόμους από τον Πύργο της προς κάποιες από τις δεκάδες Βυζαντινές Εκκλησίες της Βέροιας. Πόλη που ήταν απόρθητη λόγω της οχυρής της θέσης, αλλά που αλώθηκε μετά από προδοσία, όπως συμβαίνει, δυστυχώς σχεδόν πάντα, στην ιστορία μας…
Τότε η γενναία Βασίλισσα Βεργίνα, πήρε το παιδί της στην αγκαλιά και να για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, έπεσε στο ποτάμι της Βέροιας (Τριπόταμο), θυσιάζοντας την ζωή της, για να κρατήσει ανέπαφη την τιμή της, την Ελληνικότητα και την Χριστιανική της Πίστη!
Ηρωική και απροσκύνητη Μακεδονία! Πώς να μην δακρύσει κανείς, για κάθε σπιθαμή χώματος αυτού του τόπου, από τα καμένα από τους Τούρκους Βρασνά, ως την μαρτυρική βόρειο Χαλκιδική, Κασσάνδρα και Νάουσα, την λίμνη των Γιαννιτσών, τα φλογερά Κορέστια, τον συγκλονιστικό Μακεδονικό Αγώνα, το έπος των Μακεδονικών Οχυρών!
Και να πού βρίσκεται η αιώνια γεννήτρια αντίστασης, ηρωισμού και μοναδικής φιλοπατρίας των Μακεδόνων! Εδώ! Σε αυτόν τον τύμβο! Στους Τάφους των δοξασμένων Βασιλέων της! Στην χρυσή λάρνακα, το σπαθί του Φιλίππου, τον καλπασμό του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Γιατί αν βάλεις το αυτί σου στην ιερή γη της Μακεδονίας, θα τα ακούσεις όλα! Και όλα θα σε καλέσουν και εσένα στην μεγάλη αντίσταση κατά της λήθης, του συμβιβασμού, της υποτέλειας, της υποδούλωσης στο τίποτα και το καθόλου… Και μόνο αντίδοτο; Η Ελληνική μας Παιδεία! Επιτόπου μάλιστα, βιωματικά και χειροπιαστά.
Ω, εσύ Μακεδονία! Ενδοξότερο κομμάτι της γης, που ένωσες επιτέλους όλους τους Έλληνες και την Γλώσσα την Ελληνική έκανες τρανή και παγκόσμια, σπέρνοντας παντού πολιτισμό, ανθρωπιά, δικαιοσύνη, ευημερία, αρετή και παλικαροσύνη!
Επιτύμβιες στήλες, τάφοι Μακεδόνων, υποδέχονται τους επισκέπτες φωνάζοντας με ελληνικά γράμματα και λέξεις την ελληνικότητα της Μακεδονίας και των Μακεδόνων!
Θαυμασμός, στην συνέχεια, για την εκπληκτική ζωγραφική παράσταση στον κιβωτιόσχημο Τάφο της Νικησιπόλεως, συζύγου του Φιλίππου και μητέρας της Θεσσαλονίκης, με ολοζώντανα χρώματα που διατηρήθηκαν επί 2.300 χρόνια και απεικονίζει την “αρπαγή της Περσεφόνης” από τον Πλούτωνα (Άδη), συμβολίζοντας ακριβώς τον θάνατο μιας γυναίκας! Σημειώνουμε εδώ, ότι πρόκειται για την ακριβώς ίδια παράσταση που αποτυπώνεται και στο ψηφιδωτό της Αμφιπόλεως και βεβαιώνει ότι ο Τάφος του Καστά έγινε για γυναίκα Βασίλισσα των Μακεδόνων και όχι για άντρα, όπως υποστηρίζουν κάποιοι παντελώς λανθασμένα… Άλλωστε οστά 60χρονης γυναίκας βρέθηκαν εκεί, βαθιά, στο τελευταίο θάλαμο του Τάφου των Σφιγγών, που και αυτές ήταν επίσης γένους θηλυκού…
Και δέος, κατόπιν, πελώριο, για μικρούς και μεγάλους, όταν κατεβαίνουμε τα σκαλιά της αλήθειας και αντικρίζουμε πρόσωπο προς πρόσωπο τον μεγαλειώδη Τάφο του Βασιλιά Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Του θεμελιωτή μια ολόκληρης χρυσής εποχής της ανθρωπότητας, που ονομάστηκε “Ελληνιστική“!
Εδώ δάκρυσε τότε ο νεαρός Αλέξανδρος. Εδώ τοποθέτησε προφανώς με τα χέρια του την χρυσή λάρνακα με τα οστά του πατέρα του μέσα στον Τάφο. Εδώ υποσχέθηκε να τιμωρήσει τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Φιλίππου, τους Πέρσες του Δαρείου, ελευθερώνοντας τις πανάρχαιες ελληνικές πόλεις της Μικρασίας και όλους τους λαούς που είχε σκλαβώσει η τεράστια Περσική Αυτοκρατορία, φέρνοντας Ελευθερία και Δημοκρατία στις πόλεις που ελευθέρωνε και Δικαιοσύνη και Ευημερία για όλους τους ανθρώπους του νέου μεγάλου Ελληνικού Κόσμου, όλης της Ανατολής…
Και δίπλα ακριβώς από τον Τάφο του Φιλίππου Β΄, ο Τάφος του εγγονού του, του γιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του 13χρονου Αλεξάνδρου Δ΄ (Πρίγκιπα), που κανείς από τους δυο, ούτε ο παππούς, ούτε ο πατέρας, δεν πρόλαβε να γνωρίσει, να διδάξει, να μεγαλώσει, μια και το παιδί δολοφονήθηκε με εντολή Κασσάνδρου στην Αμφίπολη, μαζί με την μητέρα του, την Βασίλισσα Ρωξάνη, το 309 π.Χ….
Και μέσα στον Τάφο, η ασημένια υδρία με τον Αλέξανδρο Δ΄ και το χρυσό του στεφάνι…
Εδώ, στο Μουσείο των Βασιλικών Τάφων των Αιγών, στην καρδιά της Μακεδονίας, της μίας και μόνης και αιώνια ελληνικής, είδαμε με τα μάτια μας και ψηλαφίσαμε με τα χέρια μας, την ιστορική αλήθεια και το μεγαλείο του πανάρχαιου μακεδονικού Ελληνισμού! Αυτού που έχουμε χρέος να συνεχίσουμε και να δικαιώσουμε.
