Στην όμορφη γη μας, δεν υπάρχουν ανάμεσά μας μόνον παιδιά, αλλά και άγγελοι. Και αυτοί οι άγγελοι, είναι τα παιδιά με αναπηρία, με ειδικές ανάγκες και με ειδικά χαρίσματα.
Άγγελοι που έστειλε ο καλός Θεός για να μας θυμίζουν και να μας οδηγήσουν στον Παράδεισο. Εκεί που κάθε αδικία θα αποκατασταθεί και κάθε δάκρυ θα πληρωθεί με χαρά και μακαριότητα.
Επίγειοι άγγελοι, που έχουν κρυμμένα τα φτερά τους. Άλλος στα μάτια, άλλος στα χέρια, τα πόδια, το πρόσωπο, την ομιλία, την καρδιά. Γιατί όλα αυτά τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, θα είναι πραγματικοί Άγγελοι στον ουρανό, εάν διαφυλάξουμε την αγνότητα, την παιδικότητα, την αθωότητα, την ατέλειωτη καλοσύνη και το μοναδικό χαμόγελό τους, την αγάπη τους που χωράει όλο τον κόσμο.
Και πράγματι, καμία αγκαλιά δεν συγκρίνεται με την αγκαλιά ενός αγγέλου! Ακόμη και εάν εδώ στην γη, προσωρινά, δεν μπορεί να δει, να μιλήσει, να περπατήσει, να τρέξει, να πει “σ΄ αγαπώ μαμά, σ΄ αγαπώ μπαμπά”, ή “σε ευχαριστώ κύριε, κυρία”!
Στην Δικαιοσύνη, όμως, του Παραδείσου, όλα αυτά τα παιδιά θα είναι τέλειοι Άγγελοι και θα λάμπουν από ομορφιά και χάρη! Γι΄ αυτό και είναι ξεχωριστή τιμή να είναι ανάμεσά μας, στα σπίτια, στα σχολεία, στον καθημερινή αγώνα μας.
Διηγούνταν σχετικά ο Άγιος Παΐσιος: “Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον Ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετείς έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά”! (Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτής, σελ. 220-223)
Γι ΄ αυτό και στο Νηπιαγωγείο μας, στην Ημέρα Αναπηρίας (3 Δεκεμβρίου) μιλήσαμε για αυτά τα παιδιά με αναπηρίες, ζητώντας από τους μαθητές μας να βρουν μαζί με τους γονείς τους σχετικές εικόνες στο διαδίκτυο, να τις εκτυπώσουν και να τις φέρουν στην τάξη, πυροδοτώντας την συζήτηση, απαντώντας σε απορίες, μπαίνοντας για λίγο στην “θέση τους”, ώστε να κατανοήσουν τις δυσκολίες αυτών των παιδιών και να εκτιμήσουν τον καθημερινό αγώνα και ηρωισμό τους, δημιουργώντας και αφιερώνοντας στο τέλος τις δικές τους ζωγραφιές.
Στο τέλος, συνθέσαμε τις εικόνες που έφεραν στην τάξη σε έναν πίνακα – αφίσα, δίνοντας το μήνυμα της καρδιά μας. Το μήνυμα της αγάπης, της αποδοχής, της συμπερίληψης, της διακονίας, της τιμής να είμαστε μαζί με αγγέλους!
“Σας αγαπάμε!