Αυτήν την εβδομάδα ασχοληθήκαμε με μια δραστηριότητα με την οποία πολλοί ασχολούνται αυτήν την περίοδο στην περιοχή που ζούμε και όχι μόνο: ΤΟ ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ!!!

• Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το παραμύθι: «Ελιά ευλογημένη», μέσα από το οποίο τα παιδιά πήραν μια πρώτη γεύση της διαδικασίας που ακολουθείται για να πάρουμε το λάδι από την ελιά.         

 

• Ζωγράφισαν ένα δέντρο ελιάς με τέμπερες.
• 
• 
• Παρατηρήσαμε εικόνες που παρουσίαζαν τη διαδικασία που ακολουθεί ο άνθρωπος από το λιομάζωμα έως το ελαιοτριβείο. Τα παιδιά συμπλήρωναν με τις δικές τους εμπειρίες από το λιομάζωμα.

 

• Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής του Θεόφιλου και του Στρατή Αξιώτη σχετικούς με το Λιομάζωμα. Τι απεικονίζουν; Ποιο είναι το τοπίο; Τι κάνουν οι άνθρωποι; Πόσοι είναι; Τι φορούν; Τι χρώματα κυριαρχούν; Τι όνομα μπορεί να έχει δώσει κάθε ζωγράφος στο έργο του;

 

Στη συνέχεια, γίναμε κι εμείς ζωγράφοι και φτιάξαμε έναν ομαδικό πίνακα ζωγραφικής, όπως αυτοί των παραπάνω ζωγράφων.

Επίσης τα παιδιά μεταμφιέστηκαν και δραματοποιήσαμε το παραμύθι της ελιάς!

ΤΟ ΠΑΡΑΜΎΘΙ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά. Κάθε μέρα γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.

Κάτι πρέπει να κάνω να τους βοηθήσω, σκεφτόταν. Κι από την άλλη μέρα κιόλας άρχισε. Βγήκε στη γειτονιά, κράτησε τα παιδιά της γειτόνισσας για να πάει να δουλέψει και να μπορεί να φέρει στα παιδιά της λίγο φαΐ.

Μια άλλη μέρα πήγε στη γριούλα που ήταν άρρωστη, της μαγείρεψε, της σκούπισε το σπίτι, την έπλυνε, την ταΐσε. Την άλλη μέρα πάλι έβγαλε τον παράλυτο γέρο με το καρότσι του βόλτα, για να πάρει αέρα και ήλιο.

Τα βράδια γύριζε κατάκοπη, μα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει να δώσει λίγη χαρά στους φτωχούς ανθρώπους.

Οι μέρες περνούσαν κι η Ελιά όσο δούλευε τόσο αδυνάτιζε. Μα έβλεπε πως ότι κι αν έκανε, ο κόσμος ήταν πάντα φτωχός και δυστυχισμένος.

Αυτό τη στενοχωρούσε πάρα πολύ κι έτσι στενοχωρημένη κάθισε στην αυλή του σπιτιού της και συλλογιζόταν.

– Τι να κάνω, τι να κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω τόση δυστυχία.

Το σπουργίτι που την είδε τόσο στενοχωρημένη – και που την αγαπούσε γιατί κάθε μέρα του έριχνε σπόρους και ψίχουλα – δεν άντεξε και πέταξε βαθιά στο δάσος. Εκεί βρήκε την καλή νεράιδα και της είπε:

– Τρέξε, καλή νεράιδα, η Ελιά είναι πολύ στενοχωρημένη, χλωμή κι αδύνατη.

 

Η καλή νεράιδα ανήσυχη έτρεξε στην αυλή της Ελιάς και τη ρώτησε:

– Τι έχεις, Ελιά μου, κι είσαι τόσο λυπημένη;

– Αχ, καλή μου νεράιδα. Δεν μπορώ να βλέπω τόση φτώχεια και δυστυχία γύρω μου.

– Και τι θέλεις, δηλαδή;

– θέλω να τους γίνω χρήσιμη, θέλω να τους προσφέρω κάτι πολύτιμο που να τους δώσει ζωή και χαρά.

-Το θέλεις αλήθεια τόσο πολύ;

– Και βέβαια το θέλω, δε βλέπεις πως έλιωσα από τη στενοχώρια μου;

– Τότε σταμάτησε να στενοχωριέσαι, θα σε κάνω αυτό που θέλεις. Και τσουπ! την άγγιξε με το ραβδάκι της κι αμέσως η Ελιά έγινε ένα μεγάλο δέντρο, που έβγαλε φύλλα, λουλουδάκια άσπρα, που έγιναν ελιές πράσινες, μωβ, μαύρες.

Έπεσαν στη γη, τα κουκούτσια φύτρωσαν, έγιναν δεντράκια και σχημάτισαν ένα μεγάλο ελαιώνα.

Ήρθαν οι γείτονες, μάζεψαν τις ελιές, έβγαλαν λάδι, έφαγαν, χόρτασαν, ρόδισαν τα μαγουλά τους, ζωήρεψαν κι άρχισαν να χαμογελούν και να ζουν ευτυχισμένοι.

Για να ευχαριστήσουν την ελιά και να της δείξουν την αγάπη τους, πήραν το λάδι τους, το έβαλαν στο καντήλι, για να θυμίζουν στην Παναγιά και στο Χριστό, την καλοσύνη της ελιάς και την αγάπη της για τον κόσμο.

Κι η Παναγιά με τη σειρά της την ευλόγησε. Κι ο Χριστός κάτω απ’ την ελιά ήρθε και ξεκουράστηκε.

Κι εκείνη καμάρωνε ευχαριστημένη στη μέση στον ελαιώνα και φρόντιζε, όταν έρχονται οι άνθρωποι να τη μαζέψουν να ‘ναι γεμάτη ελιές, να χορταίνουν οι φτωχοί, και να φωτίζονται απ’ τις καντήλες όλες οι εκκλησιές…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στη συνέχεια τα παιδιά με την άδεια των γονιών τους ξεναγήθηκαν σε έναν τοπικό ελαιώνα από τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Κύριο Δημήτρη Μπούρο που με χαρά δέχτηκε την επίσκεψη των νηπίων κ με όλη την καλή διάθεση μας μίλησε από κοντά για όλα όσα τα παιδιά είχαν μέχρι τώρα διδαχτεί.

Τα παιδιά μας ενθουσιάστηκαν από αυτή τους την φθινοπωρινη σύντομη εκδρομή και συνεχώς έκαναν ερωτήσεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

• Μάθαμε φράσεις όπως:

– Την έκανες τη λαδιά σου.

– Μου έβγαλε το λάδι.

• Και αίνιγμα:

Από κλαδάκι κρέμεται,

στην αγορά πουλιέται,

το εσωτερικό της τρώγεται

το μέσα της πετιέται.   Τι είναι;

• Βρήκαμε σύνθετες λέξεις σχετικές με το λάδι:

ελαιόλαδο, ελιόψωμο, λαδοκούλουρο κλπ.

•  Πραγματοποιήσαμε πειράματα με το λάδι.

 

Τέλος ακολούθησαν αρκετά φύλλα εργασίας και κατασκευές!