Αγιασμός
Η νέα σχολική χρονιά ξεκινά και μαζί της αρχίζει και το ταξίδι παιδιών και εκπαιδευτικών στον κόσμο της γνώσης και της μάθησης.
Άρθρα κατηγορίας Χωρίς κατηγορία
Πλανήτες
Μέσα από βιβλία, εποπτικό υλικό, τραγούδια και πληροφορίες από το διαδίκτυο, μάθαμε γι΄ αυτούς, παίξαμε γλωσσικά, μαθηματικά, ψυχοκινητικά παιχνίδια και κάναμε αντίστοιχες κατασκευές.
Παρακολουθήσαμε την ήχο – ιστορία << Οι πλανήτες>>
Γνωρίσαμε τους πλανήτες (εικόνες)
Κάναμε αναπαράσταση της ιστορίας
Παίξαμε διαδρομές – κινητικό παιχνίδι με πλανήτες
Κάναμε προγραφική εργασία
Ολοκληρώσαμε ατομική εργασία με τον αστροναύτη αφού πρώτα μάθαμε τα πάντα για τους αστροναύτες, μιλήσαμε για την βαρύτητα στην γη, και για την απουσία της στο διάστημα, είδαμε σχετικά βίντεο με τη ζωή των αστροναυτών στο διάστημα και μέσα στο διαστημόπλοιο τους.
Μάθαμε το τραγούδι μια γιορτή στην γειτονιά του ήλιου
Μάθαμε για το ηλιακό μας σύστημα και το διάστημα
Παίξαμε ομαδικό παιχνίδι στην παρεούλα
Κατασκευάσαμε τους πλανήτες με πλαστελίνες και ζωγραφίσαμε τον πλανήτη που θα θέλαμε να επισκεφτούμε
Φτιάξαμε τις λέξεις ΓΗ – ΑΡΗΣ -ΗΛΙΟΣ με κεφάλαια και πεζά και στην συνέχεια κάναμε μια εργασία
Χρωματίσαμε ( ανάλογα τον αριθμό χρωμάτισαν το αντίστοιχο χρώμα)
Αφού βάλαμε σε σειρά τους πλανήτες έπειτα τους ζωγραφίσαμε όλοι μαζί
Ο ΤΡΥΓΟΣ
Μιας και ο Σεπτέμβρης σιγά σιγά μας αποχαιρέτησε έφτασε η ώρα να μιλήσουμε για το σταφύλι ,σημαντικό κομμάτι του τόπου μας .
Συζητήσαμε για την θεματική του τρύγου ,μιλήσαμε για το αμπέλι ,παρουσιάσαμε εικόνες για τον τρύγο και τα βάλαμε στην σωστή χρονική σειρά.
Μάθαμε και τραγουδήσαμε το ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου “Τσιριτίρι-τσιριτρό“, αφού το έμαθαν οι μικροί μας μαθητές το δραματοποίησαν και το αποτύπωσαν στο χαρτί.
Ζωγραφίσαμε τα δικά μας σταφύλια με στάμπα καθώς επίσης αντιγράψαμε την λέξη.
Γνωρίσαμε είδη σταφυλιών καθώς και άλλα προϊόντα που παράγονται από το σταφύλι (γλυκό σταφύλι, σταφίδες, πετιμέζι, μουσταλευριά, μουστοκούλουρα, κρασί, ξύδι ,σταφιδόψωμο), τα μυρίσαμε και τα δοκιμάσαμε..
Αφού μάθαμε την διαδικασία του τρύγου παίξαμε ένα παιχνίδι με την σειρά που γίνεται ο τρύγος καθώς επίσης παρακολουθήσαμε ένα βίντεο με την θεματολογία.
Τέλος ,γεμάτοι από γνώσεις ήμασταν έτοιμοι να τα ζήσουμε από κοντά, παρακολουθήσαμε λοιπόν την διαδικασία του τρύγου στο Μουσείο Λυχνοστάτης ,που τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να πατήσουν σταφύλια.
Μια όμορφη εμπειρία τελείωσε ,τα παιδιά κατανόησαν ,διασκέδασαν, έπαιξαν ,δοκίμασαν και επέστρεψαν γεμάτα εικόνες στο σχολείο.
Ημέρα Αθλητισμού – 30 Σεπτεμβρίου 2022
Την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου γιορτάσαμε την ημέρα αθλητισμού στο Νηπιαγωγείο μας .Με χαμόγελο υποδεχθήκαμε τον γυμναστή κύριο Γιώργο που μας μίλησε για την αξία του αθλητισμού ,μας εξήγησε τα ατομικά και ομαδικά αθλήματα ,του είπαμε τα χόμπι μας και στην συνέχεια με χαμόγελο και όρεξη παίξαμε στην αυλή ..
μάθαμε στόχο
περάσαμε εμπόδια
παίξαμε σκυταλοδρομίες
Αφού χαιρετήσαμε και ευχαριστήσαμε τον γυμναστή μάθαμε το γράμμα Α , είπαμε λέξεις που ξεκινούν από Α αλλά και αντιγράψαμε στον πίνακα το γράμμα και κάναμε μια εργασία << Ζωγραφίζω το αγαπημένο μου άθλημα και γράφω το γράμμα Α>>..
Στην συνέχεια φτιάξαμε στην παρεούλα με χαρτοταινία το γράμμα και το περπατήσαμε αλλά και σχηματίσαμε το γράμμα με τουβλάκια …
Αφού παίξαμε ένα παιχνίδι ,κάτσαμε στο πάτωμα και σηκωνόμασταν μόνο εάν ακούγομαι λέξεις από το γράμμα Α , στο τέλος παίξαμε ένα κινητικό παιχνίδι με καρτέλες.
Οι μικροί μας μαθητές ασκήθηκαν, έπαιξαν, κατανόησαν την αξία του αθλητισμού και διασκέδασαν με την ψυχή τους!
Η πιο όμορφη αυλή του κόσμου
Το σχολείο μας είναι το μέρος εκείνο που περνάμε πολλές ώρες από την κάθε μέρα μας. Σκοπός όλων μας είναι να βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον καθαρό, όμορφο, λειτουργικό, που μπορούμε να δημιουργήσουμε και να εμπνευστούμε.
Εμείς λοιπόν είμαστε από τους τυχερούς, όχι μόνο γιατί έχουμε ένα υπέροχο, μεγάλο, καθαρό και καινούριο σχολείο, αλλά και γιατί βρίσκεται σε ένα χωριό που όλοι νοιάζονται γι αυτό. Οτιδήποτε κι αν θελήσουμε είναι παρόντες για να πραγματοποιήσουν την επιθυμία μας.
Αυτή τη φορά έγινε στο σχολείο μια δωρεά έτοιμου γκαζόν. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο γονείς του σχολείου, φορείς του χωριού και χωριανοί προσέφεραν εθελοντικά εργασία, αλλά και χρηματική βοήθεια, προκειμένου να έχουμε αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα!! Όπως είπαν και τα παιδιά ¨έχουμε την πιο όμορφη αυλή του κόσμου και θα κατρακυλιστούμε στο γκαζόν!!”
Ευχαριστούμε πολύ όλους όσους συνέδραμαν για να έχουμε μια ακόμα αφορμή να δημιουργήσουμε όμορφες στιγμές και αναμένουμε να υλοποιηθεί και η δέσμευση του προέδρου της Σχολικής επιτροπής για τη δημιουργία της παιδικής χαράς και του στέγαστρου στην αυλή του σχολείου μας.
Ντίλι ντίλι το ποτήρι…
Το ντίλι ντίλι το καντήλι είναι ένα τραγούδι που αγαπήσαμε πολύ στο
Νηπιαγωγείο μας. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε εν μέσω καραντίνας να κάνουμε με τα παιδιά μερικές μικρές αλλαγές και να το ξαναθυμηθούμε ….
Απολαύστε το!
Μάρτης είναι, χάδια κάνει…
Από τις 2 Μαρτίου, πρώτη μέρα του Μάρτη στο νηπιαγωγείο, καλωσορίσαμε τον πρώτο μήνα της Άνοιξης:
– Φορέσαμε το μαρτάκι, για να μη μας κάψει ο δυνατός ήλιος του Μάρτη (αν και, φέτος, ούτε πολύ τον έχουμε δει τον ήλιο, ούτε δυνατός είναι, μέχρι τώρα τουλάχιστον…)
– Μάθαμε το παραδοσιακό τραγούδι “Κάλαντα του Μάρτη”:
Περιστεράκι πέταξε, βρήκε πύργο κι έκατσε
Και χαμοκελάηδησε “Μάρτη-Μάρτη μου καλέ,
Μάρτη-Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρη φοβερέ,
Κι αν χιονίσεις κι αν φλεβίσεις, πάλι η άνοιξη θ’ ανθίσει.
(Με την ευκαιρία, τα παιδιά βρήκαν το μοτίβο στο ρυθμό με πολλή χαρά και ευκολία κι έτσι κάναμε και μουσικοκινητική επεξεργασία του τραγουδιού)
– Μάθαμε τα κάλαντα της άνοιξης, τα χελιδονίσματα, που λέγονται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας την Πρωτομαρτιά, δηλαδή την πρώτη μέρα του Μάρτη.
– Είπαμε για τα ονόματα και τα παρατηρήματα του Μάρτη. Μιλήσαμε για το μύθο που θέλει το Μάρτη να έχει δυο γυναίκες, μια καλή και μια κακή. Όταν ο Μάρτης κοιτάζει την κακή γυναίκα, κλαίει και χαλάει ο καιρός. Όταν κοιτάζει την καλή, γελάει και έχουμε λιακάδα.
– Ντύσαμε το Μάρτη, με βάση αυτά που μάθαμε.
– Επεξεργαστήκαμε περισσότερο το “Μάρτης είναι, χάδια κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει”, καθώς στα παιδιά αρέσει ιδιαίτερα η αντίθεση που περιέχει. Παίξαμε με εκφράσεις του προσώπου, αλλά και στάσεις του σώματος, που δείχνουν αυτά τα αντίθετα συναισθήματα, χτυπήσαμε με τα χέρια μας, αλλά και με κρουστά όργανα, το ρυθμό του, περπατήσαμε με το ρυθμό του, κάναμε συνδυασμό όλων των παραπάνω.
– Στο τέλος, φτιάξαμε μια μάσκα του Μάρτη:
Τα παιδιά σχεδίασαν και έκοψαν το στρογγυλό περίγραμμα από ένα καπάκι.
Από τη μία πλευρά ζωγράφισαν το Μάρτη χαμογελαστό και τον καιρό και τη φύση, όταν χαμογελάει, και από την άλλη, το Μάρτη κλαμμένο, με τον αντίστοιχο καιρό.
Κόλλησαν ένα ξυλάκι παγωτού, για να μπορούν να το κρατάνε.
Επειδή έχουν ανακαλύψει τη γραφή τελευταία, τους έγραψα σε ένα χαρτονάκι “Μάρτης είναι, χάδια κάνει” και, όσα μπορούσαν, έγραψαν μόνα τους “πότε κλαίει” και, από πίσω, “πότε γελάει”.
Έτσι, τώρα μπορούν να λένε ρυθμικά τη φράση και, συγχρόνως, να γυρίζουν τη μάσκα τους.
-Μάθαμε το ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παπά, Ο Μάρτης κι η μάνα του:
Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.
Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.
Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!
Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.
Τώρα, όποτε αλλάζει ξαφνικά ο καιρός, λένε μόνα τους στίχους από το ποίημα!
– Ακούσαμε, μάθαμε και, από τότε, τραγουδάμε συνέχεια, το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού “Μάρτης Μάρτης μίλησε”, από το CD “Το Καλαντάρι”. Αυτό μας έδωσε και το ερέθισμα, για να αναφερθούμε στην 25η Μαρτίου. Και, επειδή, όπως σας έχω ήδη πει, τα παιδιά μου έχουν μια εμμονή με τα μοτίβα, τους τρεις τελευταίους μήνες κυρίως, πάλι έψαξαν μόνα τους και βρήκαν το μοτίβο στο ρυθμό, οπότε τραγουδάμε και με ρυθμική συνοδεία κρουστών…
Μάρτης Μάρτης μίλησε
Και είπε πως θ’ αργήσει.
Έχει ακόμα δυό βροχές
Και μία να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ’ άκουσε
Και πήγε να λυγίσει,
Του είπα να ‘χει υπομονή,
Το φόβο να νικήσει.
Ό,τι αργεί κι ό,τι στη γη
Είναι βαθιά κρυμμένο
Πάλι στο φως θα βαφτιστεί
Και θα ‘ρθει ευλογημένο.
Ο Μάρτης χείλη έσκασε
Στον ήλιο να γελάσει.
Είπε θ’ αργήσει, μα θα ‘ρθει
Ο κόσμος να χαλάσει.
Θα βάλει τ’ ανοιξιάτικα
Να ομορφύνει η πλάση,
Τα μπλε και τα κατάλευκα
Να βγει να παρελάσει.
– Ζωγραφίσαμε χελιδόνια που ταξιδεύουν, για να γυρίσουν πίσω στη φωλιά τους.
Λίγες βδομάδες πριν, τους είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που “χρωματίζει” ο ζωγράφος Χέρμαν Μπλάουτ το φόντο: τον ουρανό, τη θάλασσα, το χώμα. Αντί να χρησιμοποιεί μόνο ένα χρώμα, χωρίζει το φόντο σε “κουτάκια” και τα χρωματίζει με διαφορετικούς τόνους και αποχρώσεις ενός χρώματος.
Προέτρεψα, λοιπόν, τα παιδιά να χρωματίσουν τον ουρανό τους με αυτόν τρόπο. Χώρισαν το φόντο με κατακόρυφες γραμμές και χρωμάτισαν κάθε κομμάτι με ένα διαφορετικό μπλε. Τους άρεσε και η διαδικασία και το αποτέλεσμα. Το ολοκλήρωσαν, όμως, σε δύο φάσεις, γιατί διαφορετικά θα κουράζονταν.
Ας το πούμε “Ανασκόπηση Φεβρουαρίου”…
Επειδή καθυστερώ να αναρτήσω δραστηριότητες και κάποιες από αυτές είναι ήδη εκτός χρόνου, κυρίως οι αποκριάτικες, θα τις παρουσιάσω εδώ με τον τίτλο “ανασκόπηση Φεβρουαρίου”!…
Ζωγραφίζω το Φλεβάρη
Ένας τρόπος αξιολόγησης του τι έχουν μάθει τα παιδιά είναι, φυσικά, η ζωγραφική. Με αυτά που ζωγραφίζουν, μας “λένε” όσα θα μας έλεγαν αν τα ρωτούσαμε προφορικά ή όσα θα έγραφαν αν είχαν κατακτήσει τη δεξιότητα της γραπτής έκφρασης. Επιπλέον, ξέρουμε ότι, όταν χρειαστεί να μιλήσουμε για κάτι που ξέρουμε -ή νομίζουμε πως κατέχουμε- συνειδητοποιούμε πόσο καλά το γνωρίζουμε και ποιες είναι οι ελλείψεις μας. Βάζουμε τα δυνατά μας να θυμηθούμε, να ψάξουμε, να σιγουρευτούμε, να βρούμε τον καλύτερο τρόπο να το επικοινωνήσουμε, ώστε να το καταλάβουν καλύτερα οι άλλοι. Όλα αυτά κάνουν τα παιδιά με τη ζωγραφική, ασυνείδητα, και επιπλέον εκφράζονται δημιουργικά, με τρόπους που εμείς οι μεγάλοι δεν έχουμε φανταστεί. Και, φυσικά, πάντα μας εκπλήσσουν ευχάριστα.
Έτσι, την πρώτη μέρα του Φλεβάρη στο νηπιαγωγείο, αφού είπαμε τα ονόματα του Φλεβάρη, τα παρατηρήματα, τα χαρακτηριστικά του, το σχετικό μύθο που εξηγεί γιατί είναι κουτσός, αφού αναφερθήκαμε στις Απόκριες που μας φέρνει, αφού ντύσαμε την κούκλα της τάξης μας ως Φλεβάρη, τα παιδιά κλήθηκαν να ζωγραφίσουν το Φλεβάρη, όπως φαντάζονται ότι θα ήταν, αν ήταν άνθρωπος.
Όπως φαίνεται και παρακάτω, για κάποιο παιδί, το θέμα είχε και συνέχεια, άλλη μέρα…
Μάσκες στα παράθυρα
Εύκολο, γρήγορο, διασκεδαστικό! Τα παιδιά ανυπομονούν να δουν τι μάσκα έφτιαξαν, ενώ, συγχρόνως, μαθαίνουν για τη συμμετρία.
Τους έδωσα χρωματιστά χαρτιά Α4, κομμένα στα τρία. Τα παιδιά διάλεγαν όποιο χρώμα ήθελαν, δίπλωναν το χαρτί στη μέση σχημάτιζαν τη μισή μάσκα, την έκοβαν όπως ήταν, διπλωμένη, μου την έδιναν για να τους κόψω τα μάτια και, στο τέλος, την ξεδίπλωναν, για να δουν τι έφτιαξαν. Χρειάζεται να πω ότι μου ζητούσαν να φτιάξουν κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη; Και ότι αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες;…
Ζωγραφίζουμε κλόουν, εμπνεόμενοι από τον Marc Chagall
Διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ακροβάτης του ονείρου”, το οποίο ειναι εμπνευσμένο από πίνακες του Σαγκάλ. Μάθαμε λίγα πράγματα για το ζωγράφο, όπως την αγάπη του για το τσίρκο και τους κλόουν, αλλά και για τη γυναίκα του τη Μπέλα, που τη ζωγράφιζε συχνά μέσα στους πίνακές του, αναζητήσαμε το βιολί του θείου του και τους κόκορες του χωριού του, που ήταν συχνά κρυμμένα μέσα στα έργα του.
Στο τέλος, τα παιδιά ζωγράφισαν πορτρέτα κλόουν, με απαλά χρώματα, όπως το έκανε κι εκείνος. Χρησιμοποίησαν ξηροπαστέλ, τα οποία σταθεροποίησα εγώ στο τέλος με λακ.
Χαρταετοί στον ουρανό: σπουδή πάνω στους ρόμβους, τα πολύγωνα και τη συμμετρία
Χρειαστήκαμε:
– γαλάζιο Canson
– μπλε αραιή τέμπερα
– χαρτάκια σημειώσεων άσπρα και χρωματιστά, ολόκληρα ή κομμένα στη μέση
– σπάγγο
– υπολείμματα από χαρτιά γκοφρέ
– μολύβι, ψαλίδι, κόλλα, για κάθε παιδί
Η εργασία αυτή δε γίνεται μονομιάς. Τη φτιάξαμε σε δύο μέρες.
Τα παιδιά χρωμάτισαν τον ουρανό με κυκλικές κινήσεις, αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο γύρω-γύρω, αν ήθελαν. Άφησαν να στεγνώσει.
Δίπλωσαν άσπρα χαρτάκια στη μέση, ζωγράφισαν μισό σύννεφο, το έκοψαν και το ξεδίπλωσαν. Κόλλησαν τα σύννεφα στον ουρανό.
Για να φτιάξουν ρόμβους, δίπλωσαν τα κομμένα χρωματιστά χαρτάκια στη μέση, ζωγράφισαν ένα Λ στην ένωση, το έκοψαν και το ξεδίπλωσαν.
Για τα εξάγωνα, δίπλωσαν τα ολόκληρα χαρτάκια, ζωγράφισαν μια “ανάποδη βάρκα” ή “σκεπή ίσια από πάνω”, την έκοψαν και την ξεδίπλωσαν.
Κόλλησαν τους χαρταετούς πάνω στον ουρανό.
Έφτιαξαν φιογκάκια με τα γκοφρέ και τα κόλλησαν πάνω στους σπάγγους που είχαν κολλήσει κάτω από τους χαρταετούς.
Μοτίβα παντού!
Μία από τις σχολικές δραστηριότητες που υλοποιούμε φέτος έχει τον τίτλο “Γραμμές, σχήματα, χρώματα, μοτίβα, υλικά”. Ο κύριος στόχος μας είναι όλα αυτά που θα συναντήσουμε και θα μάθουμε, να μας οδηγήσουν σε δημιουργικούς δρόμους. Να μας κάνουν να δούμε τον κόσμο γύρω μας με άλλα μάτια και έτσι να μπορούμε κι εμείς να εκφραστούμε με νέους τρόπους.
Τα μοτίβα είναι θαυμάσια νοητική άσκηση. Είναι μαθηματικά. Ξεκινήσαμε από κει και προχωρούμε στην αναζήτησή τους και σε άλλους τομείς. Ανακαλύψαμε (και συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε) μοτίβα στην εναλλαγή της μέρας και της νύχτας και τη διαδοχή των εποχών…
…στα λόγια των τραγουδιών, αλλά και στην εναλλαγή κουπλέ-ρεφρέν, στούς χορούς (παραδοσιακούς, ελληνικούς και ξένους)…
…σε εικαστικά θέματα.
Δημιουργήσαμε τα δικά μας μοτίβα, με αντικείμενα της τάξης μας…
Χρησιμοποιήσαμε τα μοτίβα για να διακοσμήσουμε τους φακέλους των εργασιών μας…
…για να διακοσμήσουμε μια εργασία ή κατασκευή…
</a
…αυτοσχεδιάζοντας με χορευτική μουσική και καταλήγοντας σε μια δικιά μας χορογραφία!
Τα παιδιά έχουν αρχίσει να βλέπουν και να φτιάχνουν μοτίβα παντού! Την ώρα που παίζουν με κάποιο παιχνίδι…
…ή την ώρα που ζωγραφίζουν…
Να δούμε πού θα μας οδηγήσει όλο αυτό… Θα σας ενημερώσω για τη συνέχεια…
Χιονονιφάδες: από τα παράθυρα στο χαρτί
Την προηγούμενη βδομάδα, βγάλαμε από τα παράθυρά μας τις χιονονιφάδες που είχαν φτιάξει τα παιδιά, για να αλλάξουμε διακόσμηση. Δεν ήθελα να τους τις δώσω να τις πάρουν στο σπίτι σκόρπιες, γιατί το πιθανότερο είναι πως δε θα έφταναν καν εκεί χωρίς απώλειες και το δεύτερο πιθανότερο πως, όσες έφταναν σώες, δε θα επιζούσαν για πολύ… Θα ήταν κρίμα, γιατί είχαν κάνει τόσο κόπο, αλλά και τόση χαρά με το αποτέλεσμα της δουλειάς τους.
Τους έδωσα, λοιπόν, από μία λωρίδα χαρτιού του μέτρου, ανάλογη με το πόσες χιονονιφάδες είχαν φτιάξει, ένα χοντρό πινέλο και τις νερομπογιές τους. Τους έδωσα την οδηγία να γεμίσουν το χαρτί με ψυχρά χρώματα (και λίγο φούξια, για να το γλυκάνουμε λίγο), όπως τους αρέσει.
Όταν η εργασία τους στέγνωσε, τους κόλλησα τις χιονονιφάδες τους.
