Έχετε σκεφτεί ποτέ πως τα συναισθήματα μας έχουν χρώματα;;;; Κι όμως έχουν και μάλιστα πολλά!!

Tο χρώμα της καρδιάς μου ήταν η αφορμή να το μάθουμε κι εμείς. Ένα υπέροχο βιβλίο που αν δεν το έχετε διαβάσει μπορείτε να το ακούσετε εδώ η να το ακούσετε και να το δείτε εδώ στη νοηματική

Είπαμε κι εμείς τι χρώμα έχουν τα συναισθήματα μας και καταλήξαμε στο ότι για κάποιους η χαρά χρωματίζεται κόκκινη, για άλλους ροζ για άλλους γαλάζια.. ο θυμός μπορεί να είναι μαύρος η πράσινος η ακόμα και κόκκινος. Έχεις σκεφτεί ποτέ τι χρώμα έχουν τα δικά σου συναισθήματα; Αν όχι μπορείς να παίξεις το παιχνίδι που παίξαμε κι εμείς και χρωματισαμε τα συναισθήματα μας σε έναν πίνακα.Κι επειδή τα συναισθήματα μας εναλλάσσονται τόσο εύκολα, κι είναι τοοοοοσα πολλά είπαμε να διακοσμήσουμε τον πίνακα μας με χρωματιστά χαρτάκια, χρωματιστά σαν τα συναισθήματα μας.

 

Πόσο απλά και μοναδικά μπορούν να αποτυπώσουν τα παιδιά τα συναισθήματά τους με χρώματα… Θυμός, λύπη, αγάπη, κάποιος που δεν θέλει να μιλήσει, όλα έχουν το δικό τους χρώμα και φυσικά τη δική τους ξεχωριστή διάσταση.

 

Στη συνέχεια το ποίημα της Θέτις Χορτιάτη ήταν η αφορμή να διαλέξουμε το αγαπημένο μας χρώμα και να κάνουμε την πιο ωραία ζωγραφιά.

Δε σταματήσαμε όμως εκεί… Βάλαμε μουσική στο ποίημα (από το τραγούδι “καλοκαίρι μου μυρίζει”) και το τραγουδήσαμε με χρώμα πολύ!!!

 Με τον Χρήστο και την Λέλα

με μπογιές και με πινέλα,

ασπρες βάφουμε τις σκάλες,

παίζουν πιτσιλιές και στάλες.

Μπλε τριγύρω το περβάζι

να και ο ήλιος κάνει χάζι.

Μαύρο τον χαλκά στην πόρτα

ξεκαρδίζονται τα χόρτα.

Κόκκινο τις γλάστρες όλες

Τραγουδούν κρίνοι και βιόλες

Πράσινο το ποτιστήρι,

μπλε το παραθύρι

Καφετιά την ξώπορτά μας

μπαινοβγαίνει η χαρά μας,

ροζ, λιλά, κίτρινη, γαλάζια,

παρδαλή μας κάνει νάζια.

Χαχανίζει μέσα και όξω

ζήλεψε το ουράνιο τόξο.

Στο νηπιαγωγείο οι χρωματιστές πιτσιλιές και τα πινέλα παίζουν χωρίς σταματημό…