Ποιος είπε ότι τα παιδιά έπαψαν να ενδιαφέρονται για το πώς φαίνονται τα χρώματα σε διαφορετικά περιβάλλοντα; Το ενδιαφέρον τους παρέμεινε αμείωτο κι έτσι τους πρότεινα να κάνουμε τη “χαρούμενη μουντζούρα”! Η εργασία αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι όλοι μπορούν να την κάνουν, ακόμα κι αν δεν έχουν αναπτύξει καλά τη λεπτή τους κινητικότητα.
Τα παιδιά σχεδίασαν με μολύβι μια τυχαία γραμμή. Τους είχα δώσει την οδηγία να κάνουν συνέχεια καμπύλη και να μην την κάνουν πολύ πυκνή. Καθώς η γραμμή έτεμνε τον εαυτό της σε διάφορα σημεία, σχηματίζονταν “κουτάκια”. Αυτά έπρεπε να χρωματιστούν, το καθένα με διαφορετικό φωτεινό χρώμα.

Όταν χρωμάτισαν όλα τα “κουτάκια”, πέρασαν τη γραμμή με μαύρο μαρκαδόρο. Παρατήρησαν ότι τώρα τα χρώματα φαίνονταν πιο έντονα.

Τους έκοψα και τους κόλλησα τις χαρούμενες μουτζούρες τους σε μαύρο χαρτόνι και το αποτέλεσμα ήταν ακόμα πιο φωτεινό.

Εύκολη για όλα τα παιδιά, γρήγορη, ευχάριστη, μοναδική, άσκηση λεπτής κινητικότητας, εμπέδωση γνώσεων. Τι άλλο να θέλει κανείς από μια εργασία;…