Είναι Τρίτη πρωί και ξεκινάμε την ημέρα μας, όπως πάντα, φτιάχνοντας την ημερομηνία στο ημερολόγιο (Παρεμπιπτόντως, εξαιρετική άσκηση για αναδυόμενη ανάγνωση, αρίθμηση, αναγνώριση αριθμών, χρονικές έννοιες πριν, μετά, ημέρες της εβδομάδας,…). Αφού αναγνωρίσαμε τη Δευτέρα από το Δ, βάλαμε το καρτελάκι της Τρίτης, που είναι μετά τη Δευτέρα και που αρχίζει από Τ, αλλά μετά έχει Ρ, γιατί αν είχε ε θα ήταν η Τετάρτη. Μετά από το 10, που γράφεται με το 1 και το 0, είναι το 11, που γράφεται με το 1 και το 1. “Διαβάζουμε” ολόκληρη την ημερομηνία: Τρίτη 11 Νοεμβρίου.
– Κυρία, το ου το θυμάμαι, γράφεται με το ο και το υ, που μοιάζει σαν ποτηράκι, λέει ο Ρομάν.
– Ου, ου, ου, όπως το φάντασμα, λέει ο Γιάννης.
– Ναι, αλλά φαντάσματα δεν υπάρχουν, λέει με σιγουριά η Ελένη.
– Σωστά, το λέει και το όνομά τους, λέω εγώ. Από πού βγαίνει η λέξη φάντασμα;
– Από τη φαντασία! Λέει η Εμμανουέλα.
– Δηλαδή τα φανταζόμαστε, συμπληρώνει ο Ρομάν.
– Και, αφού τα φανταζόμαστε, πώς ξέρετε ότι κάνουν ουουου;
– Τα έχουμε δει σε μίκυ μάους! Λέει η Ελένη.
– Στην τηλεόραση! Συμπληρώνει ο Γιάννης.
– Και στα παραμύθια, λέει η Εμμανουέλα.
– Και τι χρώμα έχουν;
– Άσπρο! Σα σεντόνι!
– Και γιατί να τα ζωγραφίζουν άσπρα και όχι, ας πούμε, μαύρα;
– Για να φαίνονται στο σκοτάδι!
– Ναι, γιατί βγαίνουν το βράδυ!

Και η συζήτηση συνεχίστηκε μεταξύ των παιδιών, για το ποιοι φοβούνται το σκοτάδι και τα φαντάσματα, για το τι μπορούν να κάνουν για να μη φοβούνται, για παιχνίδια που μπορούν να παίξουν, αν βάλουν ένα σεντόνι και μεταμφιεστούν σε φαντάσματα,…

Εγώ είχα προγραμματίσει άλλες δραστηριότητες για εκείνη την ημέρα, αλλά, φυσικά, δεν μπορούσα να αφήσω το ενδιαφέρον των παιδιών ανεκμετάλλευτο.
Έτσι, αποφασίσαμε να φτιάξουμε χάρτινα φαντάσματα και να τα κολλήσουμε σε σκούρο χαρτόνι, σαν τη νύχτα.
Τα παιδιά ζωγράφισαν τα φαντάσματα, τα έκοψαν (χρειάστηκαν βοήθεια κοντά στα χέρια) και τα κόλλησαν σε μπλε σκούρο χαρτόνι. Τα χέρια τα τσάκισαν προς τα έξω, ώστε τα φαντάσματα να είναι τρισδιάστατα, έτοιμα να μας αρπάξουν!.. Όταν τελείωσαν, τους πρότεινα να πάρουν ένα μολύβι, σε χρώμα που να φαίνεται πάνω στο σκούρο φόντο, και να γράψουν τη “φωνή των φαντασμάτων”. Φυσικά, επηρεασμένα από τα χρώματα των πινακίδων, όλα διάλεξαν άσπρο ή κίτρινο!