Την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, αποχαιρετίσαμε τον Οκτώβρη. Στο νηπιαγωγείο μας, στη θέση της “φυσικής γωνιάς”, έχουμε καθιερώσει να “ντύνουμε” τον κάθε μήνα. Τα παιδιά, με βάση τις γνώσεις τους για την εποχή που βρισκόμαστε και όσα μαθαίνουν για τον καινούργιο μήνα, επιλέγουν το χρώμα των ρούχων του και τα πρώτα αντικείμενα, που θα τοποθετήσουμε. Η γωνιά αυτή δεν είναι στατική. Εμπλουτίζεται διαρκώς, επί ένα μήνα, από τη νηπιαγωγό και τα παιδιά. Τα παιδιά έφερναν “δώρα” στον κ. Οκτώβρη, όπως ένα όμορφο ξερό φύλλο, ένα φθινοπωρινό φρούτο, ένα σπόρο, ένα κουκουνάρι. Εκείνος, πάλι, τους έφερνε εκπλήξεις: πότε ένα γλαστράκι με κυκλάμινα, πότε ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα, πότε κάτι τεράστια βελανίδια από το Ρέθυμνο, πότε κανονικά βελανίδια, πότε μια σημαία, πότε ένα σκαντζοχοιράκι… Οι “εκπλήξεις” του κ. Οκτώβρη, αλλά και τα “δώρα” των παιδιών αποτελούσαν την αφόρμηση για διαφορετικές δραστηριότητες: εικαστικές δημιουργίες, τραγούδια, μαθηματικές δραστηριότητες, γνωριμία με τις παραδόσεις μας, γλωσσικές δραστηριότητες, κλπ.

Τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, καλωσορίσαμε το Νοέμβρη. Που οι παλιοί τον έλεγαν Βροχάρη και Σποριά. Επειδή είχε πολλές βροχές, έλεγαν: “Το Νοέμβρη μήνα σπείρε”. Τα παιδιά επέλεξαν σκούρο γκρι ρούχο. Αφήσαμε το συννεφάκι του Οκτώβρη, αλλά δώσαμε στο Νοέμβρη μια μεγάλη ομπρέλα. Του φέραμε ξύλα και ένα χαλάκι, για να ζεσταίνεται. Του δώσαμε και ένα σποροσάκουλο, για να σπείρει. Αφήσαμε τους καρπούς και τα φύλλα του Οκτώβρη. Άλλωστε, φθινόπωρο είναι ακόμα…