Τα σχολειά χτίστε..
Λιτά, απλόχωρα,
μεγάλα, γερά θεμελιωμένα,
απ της χώρας, ακάθαρτης,
πολύβουης, αρρωστιάρας, μακριά.
Μακριά απ΄τα ανήλιαγα σοκάκια,
τα σχολειά χτίστε.
Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων
περίσσια ανοίχτε, να έρχεται ο κυρ Ήλιος
διαφεντευτής, να χύνεται,να χύνεται, να φεύγει,
ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι.
Τα σκολειά χτίστε, υψώστε τα πλατάνια
για το δροσό στης ρεματιάς τη χάρη…
Ένα τέτοιο σχολείο , ένα σχολείο όπως το ονειρεύτηκε ο ποιητής μας ο Κωστής Παλαμάς είναι και το δικό μας σχολείο… Ένα σχολείο μακριά από το θόρυβο της πόλης. Ένα σχολείο μεγάλο, λιτό, με περίσσια ανοιχτά τα παράθυρα του… Ένα σχολείο που στην αυλή του υψώνονται πλατάνια, κυπαρίσσια, ευκάλυπτοι, πεύκα κάτω απ΄τα οποία παίζουμε ευτυχισμένα…
Ένα σχολείο που απλά δεν μπορείς να μη λατρέψεις…
