……Σε πρώτο πρόσωπο μιλώντας, μια αναδρομή στο πάλαι ποτέ: ήμουν γύρω στα 17, διάβαζα για τις πανελλήνιες και ξαφνικά, στη Κρατική Τηλεόραση έπεσα πάνω στη Φρουτοπία.. Δεν μπορείς να πει κανείς πως ήμουν παιδί, ήμουν στο μεταίχμιο….ήμουν επίσης ενταγμένη ως μαθήτρια (όπως όλοι οι μαθητές τότε) σ’ ένα ανέμπνευστο, οπισθοδρομικό και βαθμοθηρικό εκπαιδευτικό σύστημα και σκούντα – βρόντα έβγαινα από μια -δύσκολη σχετικά- εφηβεία έξω, στη πραγματική ζωή. Και τότε συνάντησα το κόσμο του Τριβιζά, έναν κόσμο όλο ανατροπές και αστείρευτη φαντασία , έναν κόσμο που στην αρχή μου φάνηκε τρομερά αστείος αλλά στη πορεία κατάλαβα ότι ταυτοχρόνως ήταν και διδακτικός, χωρίς να χάνει τη μαγεία του….Έτσι λοιπόν , διαβάζοντας λατινικά ή αρχαία ελληνικά τότε, το πολύ μακρινό πια 1989, για να χαλαρώσω σκεφτόμουν τι θα συνέβαινε αν οι ήρωες της Φρουτοπίας ζούσαν στην Αρχαία Ρώμη…ας πούμε αν ο Πίκος Απίκος ήταν Λατίνος, πως θα τον έλεγαν ; ή αν η Πιπεριά η φαρμακόγλωσσα παντρευόταν τον Καλιγούλα , τι θα γινόταν στην αυτοκρατορία τελικά, ; Ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο θα έφτιαχνε πολεμικές μηχανές για τον Αννίβα , τον Καρχηδόνιο στρατηγό; Και αν οι κακοί μανάβηδες ζούσαν στην Αρχαία Ελλάδα και έκαναν παρέα με τον Λυσία, θα γινόταν ο δεινός ρήτορας που έγινε, θα έγραφε-δύσκολους- δικανικούς λόγους για να παιδεύει εμάς τους απογόνους του και υποψήφιους πανελληνίων ή θα κατέληγε ένας αιμοβόρος λαχανέμπορος σαν τον Μανόλη τον μανάβη; Και κάπως έτσι , με παρηγοριά και ώρα πνευματικής ανάτασης τη τηλεοπτική τότε Φρουτοπία, πέρασα στις εξετάσεις…
Για πολύ καλή μου τύχη σαν “επάγγελμα” άσκησα και ασκώ αυτό που ονειρευόμουν. Και εννοείται πως εκτός από τη Φρουτοπία – που ως νηπιαγωγός αλλά και ως μαμά την γνώρισα και σε έντυπη μορφή και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα πράγματα που διάβασα στη κόρη μου όταν ήταν μικρή- , ήρθα σε επαφή με πάρα πολλά παραμύθια του Τριβιζά και τα περισσότερα απ’ αυτά με βοήθησαν να γίνω και πιο δημιουργική , αφού έδιναν και σε μένα και στα παιδιά ανάσες χαράς , γέλιου και έμπνευσης …Και ταυτοχρόνως μαθαίναμε και εγώ και εκείνα : εγώ το πως είναι να είσαι καλός και περιπετειώδης άνθρωπος και να αναζητάς τη γνώση μέσα από τη φαντασία και τα παιδιά το πως είναι να μαθαίνεις ουσιαστικά πράγματα, να κατακτάς γνώσεις και δεξιότητες μέσα από ταξίδια του μυαλού ,παίζοντας και γελώντας .
Ας ακούσουμε λοιπόν τι έχει να μας πει αυτός ο σοφός “παραμυθάς” , κι ας εμπνευστούμε απ’ αυτόν.. Κι ας φανταστούμε, διότι η φαντασία βοηθάει. Κι ας την υποτιμούμε..Μας κάνει να αναπτύσσουμε και να εκφράζουμε ανεξερεύνητες δυνάμεις και δυνατότητες που μπορεί να έχουμε , μας κάνει να αισθανόμαστε νέοι, να μαθαίνουμε ευκολότερα ανεξαρτήτως ηλικίας και να αποκτούμε το σθένος να μαχόμαστε για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Από καρδιάς και με εκτίμηση σε όλους
Αφροδίτη, η νηπιαγωγός σας
https://www.youtube.com/watch?v=tx67UwCrqkU
