“ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ ” ( THE GIVING TREE) ΤΟΥ ΣΕΛ ΣΙΛΒΕΡΣΤΑΪΝ , ΕΚΔΟΣΕΙΣ: “ΔΩΡΙΚΟΣ” , ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΧΑΪΔΩ ΣΚΑΠΕΝΤΖΗ
…”Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά…κι αγαπούσε ένα αγοράκι.” Έτσι αρχίζει αυτό το όμορφο παραμύθι που το διάβασμα του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας. Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της,έκανε κούνια στα κλαδιά της,σκαρφάλωνε στον κορμό της…κι μηλιά ήταν ευτυχισμένη.Μα το αγόρι όσο μεγάλωνε τόσα περισσότερα ζητούσε από το δέντρο και το δέντρο έδινε,έδινε,έδινε αδιάκοπα..
‘Ενα εξαιρετικό ανάγνωσμα για την αγάπη άνευ όρων , που βεβαίως συνδέεται άμεσα με τη μητρική αγάπη. Δε μπορούμε να πούμε πως είναι ακριβώς παιδικό , αλλά το γεγονός πως είναι γραμμένο με πολύ απλό αλλά ουσιαστικό και συγκινητικό τρόπο και πως παρουσιάζει μια μηλιά στο ρόλο της μητέρας του αγοριού – που στο τέλος γίνεται γέροντας, αλλά για τη μηλιά πάλι αγόρι είναι- , το κάνει απολύτως κατανοητό και ελκυστικό για τους μικρούς αναγνώστες ..
Προτείνεται ανεπιφύλακτα για να το διαβάσουμε και μόνοι μας αλλά και μαζί με τα παιδιά μας . Ιδανικό για την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης…
Δείτε εδώ τη πολύ όμορφη ιστορία: https://www.youtube.com/watch?v=OTCfOUBI5lI
