Η Αλκυόνη (Alcedo atthis) [το σημερινό ψαροπούλι] είναι ένα πολύ εντυπωσιακό πουλί, με μπλε ελεκτρίκ φτέρωμα και πορτοκαλοκόκκινα φτερά στο στήθος της. Ένας μεσαιωνικός μύθος της Βόρειας Ευρώπης λέει, ότι το χρώμα της Αλκυόνης ήταν στην αρχή γκρίζο. Όμως, όταν έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε κατευθείαν ψηλά στον ουρανό, για να μπορέσει να παρατηρήσει τα νερά. Πετώντας όμως τόσο κοντά στον ήλιο το στήθος της τσουρουφλίστηκε και έγινε κόκκινο από τις ακτίνες του και η ράχη της μπλε από το χρώμα του ουρανού.

Σύμφωνα με τον πανάρχαιο μύθο, ήταν κάποτε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη γυναίκα (κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου) που ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν Ζευς και Ήρα. Για την ασέβειά τους όμως αυτή προς τον Δία οργίστηκε τόσο πολύ ο πρώτος των Θεών και μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Ξετρελαμένη τότε η δύστυχη γυναίκα, έτρεχε από δω και από κει στις ερημιές στις βαλτώδεις εκβολές των ποταμιών και μέσα στις πυκνές τους καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της. Οπότε, οι θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να ψάχνει και στις θάλασσες, μήπως εκεί βρει τον χαμένο της άντρα. Ωστόσο, όμως, η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τα άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τα αυγά τους την άνοιξη, αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, οπότε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, της άρπαξαν αυγά και πουλιά κάνοντάς την να κλαίει σπαρακτικά.

Οι θεοί που τόσο σκληρά είχαν τιμωρήσει την κόρη του Αιόλου, διέταξαν τότε τη θάλασσα και τους ανέμους να ησυχάσουν, να γίνει καλοκαιρία για δύο εβδομάδες, για όσες ημέρες η Αλκυόνη κλωσά τα αυγά της, εξ ου και οι Αλκυονίδες μέρες (15 Δεκεμβρίου-15 Φεβρουαρίου).

Τα παιδιά άκουσαν τον μύθο, παρατήρησαν την αλκυόνη από το εποπτικό υλικό και κατασκεύασαν τις δικές τους αλκυόνες!

 

Το κελάηδισμα της αλκυόνης

Πηγή: http://soukarat.blogspot.gr/