Το πουλάκι του Χειμώνα που το λένε Αλκυόνη
Την Αλκυόνη μπορεί να τη δει κανείς το χειμώνα να πετά πάνω από τις λίμνες , να κάθεται στις άκρες των καλαμιών και στα κράσπεδα των καναλιών έτοιμη να πιάσει την τροφή της. Ώρες πολλές μπορεί να κάθεται ακίνητη στις άκρες λιμνών ή ποταμών πάνω σε ένα καλάμι ή βραχάκι. Μόλις θα δει κάποιο ψάρι κοντά στην επιφάνεια του νερού, εφορμά κάθετα με τα φτερά της διπλωμένα. Αστραπιαία, με το μυτερό και δυνατό της ράμφος, το αρπάζει και σε κλάσματα του δευτερολέπτου έχει βγει από το νερό. Θα απολαύσει το γεύμα της αρχίζοντας συνήθως από το κεφάλι και αφού τινάξει και τακτοποιήσει το φτέρωμά της είναι έτοιμη για νέα επίθεση.
- Με τους μαθητές μας αρχικά είδαμε ένα βίντεο στον προτζέκτορα για την Αλκυόνη και πήραμε πολλές πληροφορίες.
- Έπετα κατασκευάσαμε την Αλκυόνη με τις παλάμε μας να κάθεται σε ένα κλαρί δίπλα στο ποτάμι, περιμένοντας μήμπως δει κάποιο ψαράκι.
- Έπειτα, είδαμε το μύθο της Αλκυόνης, όπου ήταν μια πριγκίσσα σύμφωνα με τη μυθολογία, αλλά εξαιτίας του γεγονός ότι αυτή και ο συζυγός της ήταν αλλαζόνες, διότι θεωρούσαν τους εαυτούς θεούς, οι θεοί του Ολύμπου προκάλεσαν μια τρικυμία στον αγαπημένο της Αλκυόνης, με αποτέλεσμα ο άτυχος Κύωνας να χαθεί στη θάλασσα. Η όμορφη Αλκυόνη περίμενε στη ακτή της θάλασσας μέχρι να γυρίσει ο αγαπημένος της, όμως αυτός δεν επεστρεψς ποτέ. Έτσι, οι θεοί επείδη την λυπήθηκαν αποφάσισαν να την μεταμορφώσουν σε ένα όμορφο θαλασσοπούλι την Αλκυόνη. Έπισης, λέγεται ότι το χειμώνα η Αλκυόνη έχανε τα αυγά που γεννούσε από ταραγμένη θάλασσα και τον άστατο καιρό. Έτσι, οι θεοί θέλησαν εκείνες τις ημέρες που η Αλκυόνη γεννά τα αυγά να έχει καλοκαιρία. Για αυτό και τις ημέρες αυτές τις ονομαζουμε Αλκυονίδες ημέρες.
- Ζωγραφίσαμε το μύθο της Αλκυόνης.
2. Δραματοποίησαμε το μύθο της Αλκυόνης.
