Τα Αμάραντα του Πόντου
“Ήταν κάποτε ένα λουλούδι με μεθυστικό άρωμα. Το λουλούδι αυτό φύτρωνε επάνω σε απόκρημνα βράχια, επάνω σε οροπέδια, δίπλα στο γιαλό, αλλά και μέσα στο δάσος. Κάποιοι όμως αποφάσισαν ότι το λουλούδι αυτό δεν πρέπει να ζει άλλο εκεί. Το ξερίζωσαν, το πήγαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, το φύτεψαν σε μια γλάστρα και του είπαν… ζήσε!
Και έζησε το λουλούδι. Μεγάλωσε, δυνάμωσε και επέστρεψε στον τόπο όπου γεννήθηκε. Προς μεγάλη του έκπληξη είδε και άλλα λουλούδια να του μοιάζουν. Δεν πεθαίνουν, σκέφτηκε, τα Αμάραντα… «γι’ αυτό και λεγόμαστε Αμάραντα».
Τα Αμάραντα συμβολίζουν την επιβίωση και την αναγέννηση των Ποντίων.
«H Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο».
Το χωριό μας έχει το όνομα του από τη λέξη Πόντος και με αφορμή την ετυμολογία της λέξης μιλήσαμε για την ιστορία των Ελλήνων του Πόντου. Το ενδιαφέρον των νηπίων για τη Γενοκτονία ήταν εντυπωσιακό. Όλα τα νήπια διψούσαν να μάθουν όλο και περισσότερα για τις ρίζες τους, για τους προπαππούδες τους και τις προγιαγιάδες τους που γεννήθηκαν στον Πόντο.
Η 19η Μαΐου αποτελεί για τον Ελληνισμό του Πόντου, μία μέρα πένθους. Πένθους για τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες και τον αφανισμό 353.000 Ελλήνων από τους Οθωμανούς.Εκατόν τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Έναν αιώνα μετά, η μνήμη παραμένει ζωντανή, όπως και ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων την 19 Μαΐου.
Εκατόν χρόνια εδέβανε άμαν εγώ κι ανασπάλω.