Έντεκα ανθρωπάκια ύψους μόλις δύο εκατοστών. Ο δείκτης καλά «οπλισμένος» σαν ελατήριο, ο αντίχειρας ακουμπισμένος, όπως πρέπει.

Είναι η φιλοσοφία μιας ζωής, ένας τρόπος ν’ αντιστέκεσαι και να διαμαρτύρεσαι στην τεχνολογία όσων πλέϊ-στέσιον κι αν βρεθούν. Μία διέξοδος για να διασκεδάσουν ενσώματα τα μικρά παιδιά – που είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Ωραίες στιγμές. Αξέχαστες. Αναντικατάστατες. Μοναδικές. Απίθανα γκολ από κάποια κορίτσια, «ασύλληπτες» αποκρούσεις πέναλτι από το αγόρι τερματοφύλακα- γιατί σήμερα, βασικά, προπονηθήκαμε στην εκτέλεση πέναλτι.

Ποιος δεν έχει παίξει Subbuteo; Ποιος δεν έχει βάλει τα δάχτυλά του πάνω στα μικρά ανθρωπάκια για να παίξει πάνω στο τραπέζι ποδόσφαιρο;

Αντικρίζοντας τον ενθουσιασμό των μαθητών νωρίς το πρωί πείστηκα για την παιδαγωγική αξία ενός παιχνιδιού που αντιστέκεται στον χρόνο και στη μόδα των video games και δίνει μια άλλη διάσταση στη διασκέδαση. Το παιχνίδι, μια φυσική προσομοίωση του αθλήματος, απαιτεί την επιδεξιότητα και την ικανότητα στο τίναγμα των φιγουρών που στέκονται σε βαριές βάσεις, προς την μπάλα, η οποία είναι μεγάλου μεγέθους και είναι σχεδόν τόσο ψηλή όσο οι παίκτες.

Με το μαγικό κόσμο του σουμπούτεο ήρθε ο γράφων σε επαφή στην αρχή της δεκαετίας του ΄80 διαβάζοντας τα περιοδικά «Μπλεκ» και «Αγόρι». Τα κόμιξ, απαγορευμένα από την οικογένεια, αναγνωρίζω σήμερα ότι δυνάμωσαν την φιλαναγνωσία μου και βεβαίως φιλοξενούσαν άρθρα που αφορούσαν στο αγαπημένο παιχνίδι ωθώντας ακόμη περισσότερα παιδιά στην αγορά του Subutteo.

Τα χρόνια πέρασαν και Smartphones και κονσόλες παιχνιδιών δημιούργησαν μία νέα τάξη πραγμάτων με το πάλαι ποτέ αγαπημένο σου χόμπι να φαντάζει αναχρονιστικό και στην καλύτερη περίπτωση παρέμενε καταχωνιασμένο στο γεμάτο υγρασία πατάρι σου.

Κάθε συζήτηση γύρω από το Subbuteo προκαλεί στους μυημένους μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και μία αίσθηση νοσταλγίας. Το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι ή ο «βασιλιάς της τσόχας» αν προτιμάτε, αντιπροσωπεύει μία άλλη εποχή που ξεχείλιζε από ανεμελιά και αυθορμητισμό.

Καλά και άγια τα υπόλοιπα δύο ποδοσφαιράκια που διαθέτει το νηπιαγωγείο μας, το ξύλινο με παίκτες ενσωματωμένους σε περιστρεφόμενες μεταλλικές ράβδους και το ποδοσφαιράκι με τα ελατήρια. Αλλά σαν το σουμπουτέο δεν έχει!