«Άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει» έγραφε ο Δαυιδ πριν 3.000 χρόνια. Εδώ και τέσσερεις γενιές στέκει ακλόνητος ο φούρνος του Μπέλλα, με την ίδια προσήλωση στην ποιότητα και το ίδιο ψωμί από τότε που ο πρωτοπόρος φούρναρης, με θητεία σε ρώσικους φούρνους, τον ίδρυσε προπολεμικά. Ήταν από τους πρώτους ηλεκτρικούς φούρνους της Χίου που επωφελήθηκε από την ύπαρξη ηλεκτρικού δικτύου ήδη στη δεκαετία του ’30. Στο παρόμοιου εμβαδού Αιγαιοπελαγίτικο νησί του γράφοντος, σε παρόμοιου πληθυσμού χωριό, στο ορεινό  Φιλώτι, η ηλεκτροδότηση ήλθε μόλις τη δεκαετία του ’70.

Ξεναγηθήκαμε στο αρτοποιείο, είδαμε επιτόπου την παρασκευή παξιμαδιού στον περιστροφικό φούρνο, αναγνωρίσαμε τη μηχανή ζυμώματος και κεραστήκαμε ολόφρεσκο, ευωδιαστό ψωμί «του Μπέλλα» αν και την παράδοση έχει αναλάβει πια να διατηρεί ένας Μεστούσης Μερακλής επιχειρηματίας που παρέλαβε τα ηνία από την πυργούσικη οικογένεια Κούτελου. Ο άρτος ημών ο επιούσιος, που η προσευχή ταυτίζει με το θεϊκό δώρο της επιβίωσης, είναι από τα πιο αρχέγονα εδέσματα που ανακάλυψε ο άνθρωπος, από τον καιρό που εγκαταστάθηκε σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο και άρχισε να καλλιεργεί τη γη. Η ιστορία του ψωμιού που έφτιαχναν οι άνθρωποι με το σιτάρι χάνεται στο βάθος των χιλιετιών, είναι ο συνδετικός κρίκος των λαών της Μεσογείου.