Φέτος, η μνήμη του Πολυτεχνείου είχε ιδιαίτερη αίγλη. Ξανά η κινητήριος δύναμη ήταν η ανανεωτική φωνή της κας Γεωργίας. Η κα Georgia Tzigiera διάβασε ίσως το καλύτερο βιβλίο που υπάρχει σήμερα-κι ας εξομολογηθεί ο γράφων εδώ ότι το αγνοούσε-  , προκειμένου να κατανοήσουν τα παιδιά την δημοκρατική αντίσταση κατά της Χούντας. Η Κυρά-Δημοκρατία της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου στην έκδοση του Κέδρου είναι ένας γοητευτικός άνθρωπος της προσφοράς και όλοι την αγαπούν στο μικρό χωριό, γι’ αυτό τη διάλεξαν για αρχηγό. Τι θα συμβεί όμως όταν η κυρία Ρία η Δικτατορία πάρει με τη βία όλη την εξουσία; Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν ευτυχισμένοι χωρίς τη Δημοκρατία;

Ένα παραμύθι με το οποίο ευελπιστούμε ότι εξηγήσαμε στα παιδιά την αξία της Δημοκρατίας που στο τέλος βροντοφωνάξαν: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ! Η ανάγνωση του παραμυθιού ενέπνευσε και την κατασκευή της εορταστικής χειροτεχνίας που καλούσε για εθνική ενότητα και ομοψυχία.

Το σπουδαιότερο, ήταν μια ευκαιρία να υποβάλουμε τα παιδιά σε μια συστηματική διερεύνηση των αντιλήψεών τους για τη νομιμοποίηση της εξουσίας που οφείλει να πηγάζει από τον λαό. Είναι αρκετά διαφωτιστικό ότι κανένα παιδί δεν γνώριζε τον αρχηγό του κράτους, τον Πρωθυπουργό της χώρας, ούτε τον τωρινό ούτε τον προηγούμενο. Το αστείο είναι ότι αρκετοί μαθητές με σιγουριά λέγανε για αρχηγό τον…Ντούτσε και τον Ιωάννη Μεταξά.