Τον φτιάξαμε από αλατοζύμη και κανέλα.
Τον ζυμώσαμε, τον στολίσαμε, και είναι έτοιμος να κρεμαστεί στο δέντρο μας.
Η ιδέα μου άρεσε κι αποφάσισα κι εγώ να το φτιάξω στο νηπιαγωγείο. Φυσικά, η αγαπημένη μου χρυσόσκονη δεν μπορούσε να λείπει… Εγώ έφτιαξα το δέντρο και το έβαψα με σπρέυ, και τα παιδια ανέλαβαν τη διακόσμησή του. Οι φωτογραφίες παρακάτω:
Φέτος αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό από άλλες χρονιές. Ήθελα να ξεφύγω από τα αγγελάκια, τα αστεράκια και τις νιφάδες. Ήθελα να κάνω κάτι αμιγώς παραδοσιακό, μιας που αυτό με εκφράζει ως άτομο και προσπαθώ να το περάσω και στη δουλειά μου. Η συγκεκριμένη γιορτή προέκυψε μετά από μια έρευνα που έκανα σε βιβλία λαογραφίας και αποτελεί μια προσωπική δουλειά. Θα την παρουσιάσουν παιδιά του Δημοτικού και Νηπιαγωγείου συνολικά 34 μαθητές. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σας είναι ενδιαφέρον, αλλά θεωρώ ότι έστω και οι πληροφορίες που σχετίζονται με τα έθιμα της πατρίδας μας μπορούν να είναι κατά κάποιο τρόπο χρήσιμες στη δουλειά μας. Σας την παραθέτω παρακάτω και περιμένω σχόλια για βελτιώσεις.
Τα παιδιά υπαγορεύουν και εγώ γράφω ότι μου λένε.
Στη συνέχεια το κάθε παιδί συνεχίζει το γράμμα του
γράφοντας όπως μπορεί το όνομά του
και το δώρο που ζητά από τον Άγιο Βασίλη.
Όπως μπορείτε να διακρίνετε,
σιγά σιγά τα παιδιά σπάνε τον κώδικα της γραφής
και γράφουν αβίαστα αυτό που σκέφτονται.
“Με λένε Αλεξάνδρα…Θέλω ένα Γιο-γιο”
“Με λένε Δέσποινα και θέλω την Ελίνα μέσα στο δώρο ροζ κουτί”
“Είμαι ο Θανάσης …Ποδήλατο”
Σήμερα μας επισκέφθηκαν οι γονείς, και αφού παίξαμε τα παιχνίδια με το εργαστήρι του Άγιου Βασίλη και το μαγικό κουτί των λέξεων, καθίσαμε όλοι μαζί στα τραπέζια και δημιουργήσαμε. Φτιάξαμε πήλινα γούρια, ρόδια και πέταλα. Σας παρουσιάζω τα έργα τέχνης:
Το διασκεδάσαμε και το συνιστούμε σε όλα τα νηπιαγωγεία…