Οι γονείς δουλεύουν και τα χρήματα τα βάζουν στις τσέπες τους είπαν τα παιδιά.
– Κι αν δεν χωρούν στις τσέπες;;
– Στα πορτοφόλια τους.
– Εμείς όμως δεν έχουμε λεφτά, ούτε πορτοφόλια για να τα φυλάξουμε…
– Και γιατί δεν φτιάχνουμε;;;;
– Έτσι θα μπορούμε κι εμείς να ψωνίζουμε και να τρώμε στην ταβέρνα του νηπιαγωγείου…
Κουμπαράδες λοιπόν ΤΕΛΟΣ για φέτος…
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΑ ΛΕΦΤΑ ΚΥΡΙΑ, ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΑΣ
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΣΤΑ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙΑ
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ, ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΒΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Έτσι, οι κουμπαράδες φέτος γίνανε πορτοφόλια, και το χαρήκαμε πολύ που επιτέλους έχουμε κι εμείς λεφτά να παίζουμε… Τα φυλάξαμε καλά στο σχολείο για να μην μας τα πάρουν οι κλέφτες!!!
Η ιδέα μου άρεσε κι αποφάσισα κι εγώ να το φτιάξω στο νηπιαγωγείο. Φυσικά, η αγαπημένη μου χρυσόσκονη δεν μπορούσε να λείπει… Εγώ έφτιαξα το δέντρο και το έβαψα με σπρέυ, και τα παιδια ανέλαβαν τη διακόσμησή του. Οι φωτογραφίες παρακάτω:
Φέτος αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό από άλλες χρονιές. Ήθελα να ξεφύγω από τα αγγελάκια, τα αστεράκια και τις νιφάδες. Ήθελα να κάνω κάτι αμιγώς παραδοσιακό, μιας που αυτό με εκφράζει ως άτομο και προσπαθώ να το περάσω και στη δουλειά μου. Η συγκεκριμένη γιορτή προέκυψε μετά από μια έρευνα που έκανα σε βιβλία λαογραφίας και αποτελεί μια προσωπική δουλειά. Θα την παρουσιάσουν παιδιά του Δημοτικού και Νηπιαγωγείου συνολικά 34 μαθητές. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σας είναι ενδιαφέρον, αλλά θεωρώ ότι έστω και οι πληροφορίες που σχετίζονται με τα έθιμα της πατρίδας μας μπορούν να είναι κατά κάποιο τρόπο χρήσιμες στη δουλειά μας. Σας την παραθέτω παρακάτω και περιμένω σχόλια για βελτιώσεις.