Τον Φεβρουάριο διαβάστηκε στα παιδιά
η ωραία ιστορία του Φλεβάρη, του μήνα που νιώθει μειονεκτικά επειδή οι άνθρωποι τον άφησαν κουτσό, καθώς του έδωσαν λιγότερες μέρες απ’ ότι τους άλλους μήνες. Οι άνθρωποι χάρισαν στα έντεκα αδέρφια του από τριάντα ή τριάντα μία μέρες, ενώ σε εκείνον μονάχα είκοσι οκτώ!
Για αυτόν τον λόγο λοιπόν και ο Φεβρουάριος αποφασίζει να… φύγει! Και τώρα τι θα γίνει; Δε θα ανθίσουν οι αμυγδαλιές; Δε θα χαρούμε τις αλκυονίδες μέρες; Δε θα ’ρθει το καρναβάλι να χαρούν μικροί και μεγάλοι;
Ακολούθησε συζήτηση. Γιατί είναι στενοχωρημένος ο Φλεβάρης; Επειδή είναι ελλιπής, γιατί έχει λιγότερες μέρες. Τελικά όμως οι άλλοι μήνες τον κάνουν να καταλάβει ότι είναι μοναδικός και απαραίτητος στον τροχό του χρόνου!
Συμπληρώσαμε το φύλλο εργασίας
που ετοίμασα για να θυμίσουμε στον Κουτσοφλέβαρο όλες του τις χάρες
και να τον πείσουμε πως είναι από τους πιο σπουδαίους και πολύτιμους μήνες του χρόνου, που παρότι με λιγότερες μέρες ο μήνας του εμπεριέχει πολλά και σημαντικά πράγματα!
Και τα καταφέραμε!
Και οι αμυγδαλιές ανθίσανε
και τις Αλκυονίδες μέρες θα χαρούμε
και το καρναβάλι καταφτάνει
για να χαρούμε μικροί και μεγάλοι!
Ένα υπέροχο παραμύθι από την συγγραφέα
κ. Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη,
που θέλει να αναδείξει
(όπως γράφει η ίδια στο τέλος του βιβλίου)
την εκφρασμένη χαμηλή αυτοεκτίμηση που νιώθουν πολλές φορές τα παιδιά όταν μειονεκτούν σε κάποιους τομείς έναντι των αδελφών τους ή των φίλων τους. Από την άλλη θέλει να προβάλλει τρόπους με τους οποίους ο περίγυρος του παιδιού μπορεί να τονώσει την αυτοπεποίθηση του “πάσχοντος”, κάνοντάς το μέσω της αποδοχής να συνειδητοποιήσει ότι έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του
ισότιμο μέλος της παρέας.
