Ο Λάζαρος

Που είσαι Λάζαρε;
Που είναι η φωνή σου
Που σε γύρευε
Η μάνα κ η αδελφή σου’
‘Ημουνα στη γη χωμένος
Στη γη βαθιά χωμένος
Κι από τον εχθρό
Εχθρό βαλαντωμένος
Βάγια-βάγια των βαγιών
Τρώμε ψάρια τω κολιών
Και την άλλη Κυριακή
Ψήνουν το παχύ τ΄αρνί!!!
Ο Λάζαρος

Ηρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια
‘ηρθε κι γιορτή μεγάλη κι άγια
Αν κοιμόσαστε να σηκωθείτε
Και ‘ηρθε ο Λάζαρος να τον δεχτείτε
-Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες:
-Είδα φόβους είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδιάς και των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον