Το δυστυχισμένο μπουκάλι

Εικονογράφηση παραμυθιού στο πλαίσιο του Zero Plastic Waste Challenge που διοργανώνει το KEΠΕΑ ΣΥΡΟΥ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ

Ένα πρωί στην καγκελόπορτα του Νηπιαγωγείου μας βρήκαμε ένα ταλαιπωρημένο πλαστικό μπουκάλι. Ήταν βρώμικο, τσαλακωμένο και μαζί του δεμένη πάνω του κουβαλούσε και την ιστορία του. Την διαβάσαμε και τις επόμενες μέρες ασχοληθήκαμε με αυτήν. Ήταν πολλά που ξέραμε…
-Οι χελώνες μπερδεύουν τις σακούλες με μέδουσες και τις τρώνε και πεθαίνουν!
-Τα δελφίνια τρώνε μπουκάλια κι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν!
-Ούτε η θάλασσα ούτε ο άνθρωπος μπορούν να εξαφανίσουν ένα μπουκάλι…
-Τον ξέρω τον Ευρυσθέα! Να σας πω όλους τους άθλους του Ηρακλή;
Κι άλλα που δεν ξέραμε ή τα ξέραμε κάπως, όπως… Τι είναι η χωματερή και το απορριματοφόρο ,τι είναι ο ψυχολόγος και γιατί πάει κάποιος σε αυτόν, πώς ο πηλός ανεβαίνει στα φύλλα του δέντρου. Και αποφασίσαμε να πάρουμε μέρος στον διαγωνισμό του ΚΕΠΕΑ ΣΥΡΟΥ. Μια τεχνική εικονογράφησης που ήδη είχαμε χρησιμοποιήσει φέτος και μας άρεσε ήταν η εικαστική παρέμβαση σε φωτογραφίες που έχουμε βγάλει. Διαβάζοντας ξανά το κείμενο τα παιδιά διάλεξαν τι θέλουν να φωτογραφήσουν ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους ,με το τι έχουν κοντά στο σπίτι τους ή και μακριά –αν κάποιος ήθελε να πάει βόλτα στην θάλασσα να την φωτογραφήσει ή σε μια δημόσια βρύση που κάπου θυμάται ότι έχει δει. Τις επόμενες μέρες συγκεντρώσαμε φωτογραφίες των παιδιών.
-Δεν μπόρεσα να πάω στην χωματερή αλλά φωτογράφησα σκουπιδιάρικο.
-Εγώ έχω ένα πιθάρι στην αυλή μου με λουλούδια!
-Λυχνάρι δεν έχουμε αλλά ο μπαμπάς μου είπε ότι μπορώ να φωτογραφήσω το βιβλίο του αδερφού μου που έχει αγγεία.
Έλειπε ο ήρωάς μας ,το μπουκάλι .Δείξαμε ένα άλλο χειροποίητο βιβλίο που είχαν φτιάξει μαθητές και συζητήσαμε πώς γίνεται να είναι ο ήρωας διακριτός σε όλες τις σελίδες .Σκεφτήκαμε ότι η φωτοτυπία είναι ένας τρόπος. Ζωγραφίσαμε πώς φανταζόμαστε έναν ήρωα μπουκάλι και ψηφίσαμε αυτόν που θα ταίριαζε περισσότερο στο παραμύθι. Τον κάναμε και γελαστό και λυπημένο με κολάζ ώστε να μην αλλοιώσουμε τα χαρακτηριστικά του ,αλλά και μικρούλι για να χωράει στις σελίδες που χρειάζεται.
Παράλληλα ,επειδή το μπουκάλι ήθελε να γίνει έργο Τέχνης ,το πλύναμε και σκεφτήκαμε να το γεμίσουμε με χρωματιστές καρδιές και λουλούδια. Το δέσαμε και με κάτι χρωματιστές κορδέλες και αρχίσαμε να το χτυπάμε κι επειδή ζητούσαμε όλο και πιο ψηλά οι δασκάλες το έδεσαν ψηλά και έχει γίνει το αγαπημένο μας παιχνίδι. Το χτυπάμε για να μπούμε στην παρεούλα ,για να βγούμε από την παρεούλα ,το πάμε πιο κοντά και πιο μακριά ,το φέρνουμε σβούρες
.Στις διακοπές του Πάσχα πήραμε κι ένα χαρτί σπίτι μας για να σημειώσουμε κάθε φορά που καταφέρνουμε να μην χρησιμοποιήσουμε πλαστικό. Ένα από αυτά θα το βρείτε στις σελίδες του παραμυθιού. Και συνεχώς συζητάμε πότε μπορούμε να αποφύγουμε την χρήση πλαστικού και χαιρόμαστε όταν το καταφέρνουμε και … χτυπάμε το μπουκάλι!
To παραμύθι θα παρουσιαστεί στην σχολική γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς και θα δοθεί το έντυπο εναλλακτικής χρήσης πλαστικού που φτιάξαμε ως κίνητρο μείωσης της χρήσης του σε όσους παρευρεθούν στην γιορτή καθώς και ό,τι θα χρησιμοποιηθεί στην γιορτή(από κατασκευές μέχρι μπουφέ) θα είναι μια πρόταση για μη χρήση πλαστικού και αντικατάσταση από πιο φιλικά στο περιβάλλον υλικά.
Τα παιδιά
Μαρία Αλαφούζου Αλεξάνδρα Καβαλλάρη Χρυσιάννα Δημητράτου
Χρήστος Πολυζάς Λεονάρδος Πρίντεζης Φανή Βουτσίνου
Πασχάλης Μανσούδης Μάριος Γάγκος Έλπης Ρούσσος
Μάξιμο Θαλαθάρ Αντώνης Πρίντεζης Αργυρένια Τσιριγώτη
Χρήστος Δαλέζιος Αγάπη Γεράρδη Παναγιώτης Θεοδώρου
Μαρίζα Μανωλιού Νεφέλη Καράβολα

Οι Νηπιαγωγοί

Καμαριώτη Αγγελική Φέρμελη Άννα
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΝΝΑ ΣΥΡΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2023-24

Σε επόμενη ανάρτηση το e-book που στείλαμε στον διαγωνισμό….