H παλέτα της ζωής του Ακριθάκη

Ο Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994) υπήρξε γόνος γνωστής και ευκατάστατης οικογένειας των Αθηνών.

Οι πρώτες του δουλειές είναι ασπρόμαυρες συνθέσεις, γνωστές και ως “τσίκι – τσίκι” (ο χαρακτηριστικός ήχος της πένας στο χαρτί), ξεκινάνε από μία τυχαία κουκίδα.

Σχέδιο τσίκι-τσίκι Α. Ακριθάκης (1966

Στις μετέπειτα δουλειές του βρίσκουμε σύμβολα, όπως ο ήλιος, το μάτι, το πουλί, η βαλίτσα και πολλά ακόμη χρησιμοποιούνται με έντονα χρώματα και αντιθέσεις.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ (ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)

Τον Μάρτη περικάλεσα

και τον μικρό Νοέμβρη

Τον Αύγουστο τον φεγγερό
κακό να μη μας έβρει

Γιατ” είμαστε μικρά παιδιά
είμαστε δυο Ελληνάκια

Μες στα γαλάζια πέλαγα

και στ” άσπρα συννεφάκια

Γιατ” είμαστε μικρά παιδιά
κι η αγάπη μας μεγάλη

Που αν τη χωρέσουμε απ” τη μια
περσεύει από την άλλη

Κύματα σύρετε ζερβά

κι εσείς τα σύννεφα δεξιά
Φάληρο με Περαία

μια γαλανή σημαία.

Εχω δυό μάτια (Γιώργος Μαρίνος)

Εχω δυό μάτια

Εχω μια μύτη

Εχω ένα στόμα

Κι’ ένα λαιμό

Είναι δικά μου

Μα μου τα παίρνουν αυτοί που κάνουν τον πόλεμο

Εχω  δυό  μάτια

Εχω μια μύτη

Εχω ένα στόμα

Και μια καρδιά

Και αγαπώ τους λαούς του κόσμου, κίτρινα μαύρα κι’ασπρα παιδιά

Που έχουν δυό μάτια

Που έχουν μια μύτη

Που έχουν το στόμα

Κι ένα λαιμό

Είναι δικά μας και μας τα παίρνουν αυτοί που κάνουν τον πόλεμο

«Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγγοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα ματαδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -είτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. […] Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε το μυαλό σου πώς μπόραγε να μείνει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερ’ από τόσο τράβηγμα στα ύψη. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά. Θα που πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα είταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό. Και χρειαζότανε μεγάλη μαστοριά και τέχνη για ν’ αμολάρεις το τσερκένι σου.»,  (Κοσμάς Πολίτης, Στου Χατζηφράγκου, Εστία).

*Τσερκένι: ο χαρταετός