Περνώντας οι μέρες σου φαίνονται όλα ίδια, κοιτώντας όμως πίσω σου είναι όλα τόσο διαφορετικά. Ευτυχώς η ζωή δεν κρύβεται μόνο σε αξιολογήσεις και επιδόσεις, κρύβεται στις ανθρώπινες σχέσεις, τις αληθινές συνδέσεις και στιγμές…πολλές στιγμές!
Σε αυτό το σχολείο είδαμε τις προκλήσεις σαν ευκαιρίες, όχι σαν αδιέξοδα.
Μάθαμε να αγαπάμε και να αφήνουμε και τους άλλους να μας αγαπούν.
Προβλήματα αρκετά…αλλά ξέρετε κάτι;
Τα παιδιά δεν ζητούν λύσεις , ζητούν κατανόηση.
Η ψυχή δεν είναι μονόχρωμη, έχει αντιθέσεις…τα συναισθήματα ακόμη και αν φαίνονται αντίθετα μπορούν να συνυπάρχουν..και είναι εντάξει αυτό!
Να εκφράζεστε…ό,τι δεν εκφράζεται αποθηκεύεται στην ψυχή ως βάρος.
Σε αυτό το σχολείο εκφραστήκαμε με χίλιους δύο τρόπους όλη αυτή τη χρονιά και αυτό μας βοήθησε να βρούμε ισορροπία…
Ευχαριστούμε μανούλες για τα παγωτά,τα κάνατε όλα με αγάπη …και η αγάπη δεν χρειάζεται την παραμικρή εξήγηση.
Ευχαριστούμε κα Νιάκα… πάντα δίπλα μας, από την πρώτη στιγμή!
Ευχαριστούμε Νικητία για τα υπέροχα cace pops, δεν χρειάζεσαι πλέον συστάσεις. Ευχαριστούμε κυρίως για την άψογη συνεργασία σου.
Ευχαριστούμε Κωνσταντίνα και Ελευθερία για το νέο αέρα που φέρατε στο σχολείο, ζηλεύαμε λίγο τον χώρο εργασίας σας, να το ξέρετε αυτό.
Ευχαριστούμε Κωνσταντίνα για τους πίνακες καθημερινού προγράμματος, μας έβαλες σε “τάξη”.
Ευχαριστούμε Λίνα για την ηρεμία σου, το χαμόγελό σου και το “δώσε χρόνο, όλα θα πάνε καλά”.
Ευχαριστούμε Ράνια για τον “λόγο” της ύπαρξής σου και μόνο…ήρθες και μας έσωσες.
Ευχαριστούμε Άννα για τη ζεστασιά της ψυχής σου.
Ευχαριστούμε Δήμητρα. Θα τρώμε το μπολ δημητριακών με γιαούρτι στο όνομά σου.
Ευχαριστούμε Μαρία Λίτσα για το πολύ σύντομο πέρασμά σας. Είδατε ένα σχολείο αλλιώς.
Ευχαριστούμε Κατερίνα και Ελένη ..χωρίς εσάς το χάος, χωρίς εσάς το τίποτα.
Ευχαριστούμε Μένια. Ήσουν, είσαι και θα είσαι Μέντορας.
Ευχαριστούμε Σταυρούλα.Έκανες πράξη το όραμά σου, ένα σχολείο για όλους.
Από όλους εμάς καλό καλοκαίρι!
Κι από εμένα προσωπικά, την συντάκτρια αυτής της ιστοσελίδας τα τελευταία τρία χρόνια , αφήνω το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο “Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος” αντί αποχαιρετισμού. . .
“…ξέρεις”, είπε ο Μικρός Δράκος, “μπορεί αυτές οι μέρες που περνάμε τώρα να είναι οι παλιές καλές μέρες που θα αναπολούμε κάποτε με νοσταλγία”….”ε τότε”, είπε το Μεγάλο Πάντα, “να μη σταματήσουμε ποτέ να κάνουμε καλές τις μέρες μας”.
Με αγάπη, Αθηνά Ζαχαριάδου.
Να προσέχετε.
