Την Παρασκευή 21 Μαρτίου, παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, το Νηπιαγωγείο μας άνοιξε βγήκε έξω από τα ασφαλή “σύνορα” του σχολείου και περπάτησε στην πλατεία της πόλης.

Ίσως σε κάποιους φανεί μια απλή βόλτα, για εμάς όμως ήταν κάτι περισσότερο. Είχε σκοπό και στόχο, οργάνωση και μεθοδικότητα.

Οι δραστηριότητες εκτός σχολικού περιβάλλοντος ενισχύσουν σημαντικά την κοινωνικοποίηση των παιδιών. Μία τέτοια εμπειρία μπορεί να τους προσφέρει ευκαιρίες για αλληλεπίδραση, μάθηση και ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων σε ένα πραγματικό και λιγότερο δομημένο περιβάλλον.

Ίσως σε κάποιους φανεί απλά ένα περίπατος, εμείς όμως είδαμε οφέλη περισσότερα πίσω από αυτόν τον περίπατο.

Ενίσχυση επικοινωνίας. κατανόηση κοινωνικών κανόνων, αλληλεπίδραση με συνομήλικους στην κοινότητα, αισθητηριακή εξερεύνηση (ήχοι, μυρωδιές, εικόνες), περιπατητική συμπεριφορά (πως κινούμαι σε δημόσιους χώρους), καθοδήγηση από ενήλικα συνοδό.

‘Ολα αυτά βέβαια δεν γίνονται από τη μία στιγμή στην άλλη, δεν υπάρχει μαγική συνταγή , ούτε φυσικά μαγικό ραβδάκι.

Υπάρχει σχέδιο οργάνωσης, επαγγελματισμός και μεράκι…μεράκι…τι όμορφη λέξη…καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο δεν έχει καταφέρει να αποδώσει αυτή την έννοια, ποια έννοια δηλαδή, αυτό το συναίσθημα!

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά την εταιρία ΤΑΧΙ Κοζάνης για την μετακίνησή μας , μα περισσότερο για την ευγενική τους αντιμετώπιση, απλά και ανθρώπινα, μπράβο σας.

Χρόνια πολλά Ελλάδα!

Χρόνια πολλά με την σημαία μας,τα τραγούδια και τους χορούς που μάθαμε όλοι από μικρά παιδιά και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε από αυτή τη θέση στα δικά μας μικρά παιδιά,τους μαθητές μας.

Υ.Σ: η τελευταία φωτογραφία εξαιρετικά αφιερωμένη σε όσους επιμένουν…

Κα. Ελευθερία και Θωμά σήμερα μας χαρίσατε μία καταπληκτική στιγμή, από αυτές τις στιγμές,τις μικρές,που σαν κομμάτια φτιάχνουν το παζλ της ευτυχίας. Ευχαριστούμε για την υπενθύμιση.

Σε αυτό το σχολείο αγαπάμε την ομάδα, αγαπάμε την συνεργασία, δίνουμε χώρο και χρόνο. Δίνουμε επίσης μεγάλες αγκαλιές. Νιώθουμε την αγάπη και δίνουμε απλόχερα την φροντίδα. Το έχουμε ξαναπεί, το κάθε παιδί είναι μοναδικό, έχει τον δικό του ρυθμό και τη δική του στιγμή που θα ανθίσει.

Κάποιες φορές, με κάποιο μαγικό τρόπο, παρακάμπτουμε κάποιες δυσκολίες και δημιουργούμε ανθρώπινες συνδέσεις που μας κάνουν να καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σημαντικοί είμαστε.

Ευχαριστούμε το 19ο Νηπιαγωγείο για την πρόσκληση και συμμετοχή στην αφήγηση παραμυθιού.

…..και ρώτησε το στενοχωρημένο ελεφαντάκι την αλεπού:¨ήρθες να με βγάλεις από το σύννεφο;, όχι απάντησε η αλεπού, ήρθα απλά να κάτσω ,μαζί σου¨.

Μέσα από ένα παραμύθι μαθαίνουμε την αλήθεια,την αγάπη,την αποδοχή..μέσα από ένα παραμύθι αναπτύσσουμε τη φαντασία μας και μαθαίνουμε καινούριες λέξεις.. μέσα από ένα παραμύθι μαθαίνουμε τόσα όσα κανένα άλλο μέσο δεν μπορεί να διδάξει στα μικρά παιδιά.. μέσα από ένα παραμύθι αφήνουμε για λίγο τον κόσμο των ενηλίκων και κατεβαίνουμε στο ύψος των παιδιών, βλέπουμε τον κόσμο με τα δικά τους μάτια και προσπαθούμε να τον καταλάβουμε στο ελάχιστο.

Ας μην ξεχνάμε, κάποτε ήμασταν και εμείς παιδιά… κάπου διάβασα ότι ο άνθρωπος δεν γερνάει επειδή μεγαλώνει, γερνάει επειδή σταματάει να παίζει και να γελάει…τι τιμή να δουλεύεις και να περιστοιχίζεσαι με μικρά παιδιά!!!Σου χαρίζουν απλόχερα έναν ολόκληρο θησαυρό.. ποιος είναι αυτός ο θησαυρός;..ανοίξτε ένα παραμύθι, ακούστε το αυθεντικό γέλιο ενός παιδιού, παρατηρήστε το να παίζει και  θα καταλάβετε!

Ευχαριστούμε θερμά την κ  Ζωή Γκούντα για την αφήγηση του παραμυθιού της,την μικρή δραματοποίηση μέσα από τις στολές που επιμελήθηκε η ίδια για τους ήρωές της και κυρίως για την θερμή και γλυκιά φωνή της που μας παρέσυρε στο δάσος με τις νεράιδες!

Οι εγγραφές στα νηπιαγωγεία ξεκίνησαν. Παρακαλούμε ενημερωθείτε από την παρακάτω εγκύκλιο   για τα απαραίτητα δικαιολογητικά.

Σας περιμένουμε!

Λήψη αρχείου