Παραμύθι μέσα στο δικό μας ιστολογικό ¨παραμύθι¨ γίνεται; Φυσικά και γίνεται!!!

Φέτος με αυτά μαθαίνουμε, με αυτά δραστηριοποιούμαστε, με αυτά παίζουμε και αυτά θα σας δείχνουμε…παραμύθια!

Όχι πείτε μου υπάρχει κάτι καλύτερο για τα παιδιά; Ολόκληρες γενιές με αυτά έχουν μεγαλώσει…

Το πιο γλυκό ψωμί λοιπόν είναι αυτό που φτιάχνουμε με κόπο και το τρώμε με όρεξη…

Το πιο γλυκό ψωμί είναι αυτό που φτιάχνουν τα πιο μικρά χεράκια…

Το πιο γλυκό ψωμί είναι αυτό που πλάθουμε με αγάπη..

Έτσι και ο ήρωας στο λαϊκό παραμύθι μας, ο βασιλιάς, κατάλαβε πόσο σημαντική είναι η εργασία για τον άνθρωπο. Το «πιο γλυκό ψωμί» ήταν αυτό που είχε φτιάξει με τον κόπο του και όχι αυτό με τη ζάχαρη ή αυτό που του πρόσφεραν άλλοι.

Έτσι κι εμείς εδώ με προσπάθεια και κόπο τα μικρά τα κάνουμε μεγάλα και τα δύσκολα πραγματοποιήσιμα και αυτό πιστέψτε με, έχει μεγάλη σημασία για εμάς!

Η σημαντικότητα των λαϊκών παραμυθιών έχει μείνει ανεξίτηλη στο χρόνο και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Λαϊκό είναι το παραμύθι που δημιουργείται από τον λαό, απευθύνεται στους απλούς ανθρώπους και έχει στόχο να τους ευχαριστεί, να τους συμβουλεύει και να τους ξεκουράζει.  Η γλώσσα είναι απλή, λιτή και κατανοητή με προτάσεις απλές και πάντα γίνεται  σύνδεση με τη ζωή και τις ασχολίες των ανθρώπων κάθε περιοχής.

Κάποτε, ο Αϊνστάιν, όταν ρωτήθηκε από μία μητέρα για το τι θα μπορούσε να κάνει ώστε ο γιος να γίνει της εξυπνότερος, απάντησε περίπου ως εξής: «Διαβάζετέ του παραμύθια». Η μητέρα, που φάνηκε να μην έχει μείνει απόλυτα ικανοποιημένη από την απάντηση, ρώτησε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει, αφού θα του έχει διαβάσει παραμύθια. Η απάντηση που πήρε, τότε, ήταν: «Διαβάστε του ακόμα περισσότερα παραμύθια!»

“Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα” 

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!