Παρασκευούλα ζάχαρη ,Παρασκευούλα μέλι…

Ζάχαρη την περάσαμε κι εμείς σήμερα με την πεντανόστιμη πίτσα που φτιάξαμε και φάγαμε. Οι Παρασκευές μας θέλουμε να έχουν γέυσεις κι αρώματα, τόσα πολλά που να φτάνουν για όλο το Σαβατοκύριακο οι θύμισες από το σχολείο μας. Οι αισθήσεις μας άλλωστε είναι τόσο δυνατές που φτάνουν και περισσεύουν για να γίνεται η  μέρα μας ακόμη καλύτερη.

Ας θυμηθούμε εδώ τα σπουδαία λόγια του συγγραφέα Robert Fulghum

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

1. Να μοιράζεσαι τα πάντα.
2. Να παίζεις τίμια.
3. Να μη χτυπάς τους άλλους.
4. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
5. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
6. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
7. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
8. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
9. Να κοκκινίζεις.
10. Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
11. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να
ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
12. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
13. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να
μένεις μαζί με τους άλλους.
14. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ.
Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς
και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
15. Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ άλλους: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Κι εμείς εδώ, σε αυτό το σχολείο μαθαίνουμε βλέποντας!!!!

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Το σχολείο μας κέρδισε την πρώτη διάκριση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο! Οι λιλιπούτειοι προγραμματιστές μαθαίνουν την πλευριωση κ συνάμα πως να προγραμματιζουν ρομπότ να πηγαίνουν, δεξια, αριστερά, μπροστά και πίσω….δεξιότητες του Πολίτη του 21ου αιώνα.

Με διάκριση ξεκινάει το ταξίδι μας στη μάθηση. Ξεκινάμε δυνατά για να μάθουμε εκπαιδευτική ρομποτική κα να κάνουμε Steam kai Stream Εκπαίδευση…. γιατί η Εκπαίδευση στο σχολείο μας δεν έχει όρια και είναι για όλους!

Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές !!!!

Στους λιλιπούτειους προγραμματιστές!

Εορταστικά και επετειακά από τα μικρά θαρραλέα χεράκια

Και κάτι από την παγκόσμια ημέρα χαμόγελου που είναι πάντα την πρώτη Παρασκευή του Οκτώβρη

Κλείνουμε την ανάρτησή μας με μια πολύ δυνατή , βάλσαμο στην ψυχή κάποιες αγκαλιές

Ο καιρός προβλέπεται βροχερός, μην ξεχάσετε τις ομπρέλες σας..

Ήρθε το το φθινοπωράκι έγινε το μηλαράκι.

Και μας έφεραν  και στο σχολείο μας. Και εμείς παίξαμε με αυτά, κάναμε κατασκευούλες, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, φτιάξαμε μηλόπιτα, κάναμε  και μαρμελάδα για δωράκι, φάγαμε και πολύ το ευχαριστηθήκαμε.

Κάναμε κι άλλα πολλά που ίσως ξεχνάμε τώρα αλλά εμείς τα ζήσαμε έντονα. Θα θέλαμε όμως να σας χαρίσουμε κάποιες από τις στιγμές μας, γιατί όπως έχουμε ξαναπεί (είναι το σλόγκαν πλέον), τι είναι ευτυχία τελικά; Στιγμές, οι όμορφες στιγμές μας. Αυτές κρατάμε και με αυτές συνεχίζουμε!

Ωπ, παραλείψαμε τη συνταγή. Την θέλετε, σωστά;

2 αυγά

1 ποτήρι ζάχαρη

250 γρ βιτάμ

3 ποτήρια αλέυρι

1 μπέικιν

4 μήλα και λίγη ζάχαρη για τα μήλα

Χτυπάμε τα υλικά στο μίξερ, χωρίζουμε το μείγμα, μισό κάτω μισό πιάνω, στη μέση τα ψιλοκομμένα μήλα. Ιδανικά την ζύμη από πάνω την τρίβουμε με τον τρίφτη. Ψήνουμε για 30-40 λεπτά στους 180 βαθμούς.

Χορέψαμε και τραγουδήσαμε το μήλο μου κόκκινο

διάφορες στιγμές από τις παρασκευές μας

ορίστε και τα δωράκια μας

ψιχουλάκι δεν αφήσαμε από την μηλόπιτα

κι όλα αυτά με πολλή, πολλή αγάπη!!!

Ελπίζουμε να απολαύσατε την ανάρτηση όσο εμείς το βιωματικό μας !!!

Στο διάστημα της προσαρμογής ακολουθούμε τη ρουτίνα του νηπιαγωγείου. Κάνουμε παρεούλα, ημερολόγιο, καιρό, δουλεύουμε σε μικρές ομάδες ή ατομικά, μαθαίνουμε που τοποθετουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα, τρώμε μαζί, συμμαζευουμε, πλένουμε τα χεράκια και τα δόντια. Παίζουμε στις γωνίες οργανωμένα και ελεύθερα.

Λίγα λόγια για το Ειδικό Νηπιαγωγείο Κοζάνης

Το Ειδικό Νηπιαγωγείο Κοζάνης βρίσκεται στην συνοικία Ηπειρώτικα στην πόλη της Κοζάνης και συστεγάζεται με το 19^ο Νηπιαγωγείο.

Στο Ειδικό Νηπιαγωγείο Κοζάνης υπάρχουν οι εξής εργαζόμενοι:

3 μόνιμοι νηπιαγωγοί ειδικής αγωγής  

2 ΕΒΠ

1 Κοινωνική λειτουργός                                            

1 ψυχολόγος                                      

1 σχολική νοσηλεύτρια

1 λογοθεραπεύτρια

1 εργοθεραπεύτρια

1 φυσικοθεραπεύτρια

Το σχολείο μας είναι σχολείο για όλους! Δε βάζουμε όρια στη μάθηση, δε βάζουμε ταμπέλες, δεν υπάρχουν περιορισμοί, όλοι μαθαίνουμε….μικροί μεγάλοι….

Συνεργασία εκπαιδευτικών, λογοθεραπεύτριας, ειδικού βοηθητικού προσωπικού, νοσηλεύτριας και κοινωνικούς λειτουργού… και η μάθηση  αλλιώς….με παιγνιώδη τρόπο τα παιδιά αλληλεπιδρούν, συνεργάζονται, αποκτούν γνώσεις, εξασκούνται οπτικοκινητικά, αναπτύσσουν την αδρή κινητικότητα τους, την στατική ισορροπία, επικοινωνούν, αναπτύσσουν το λεξιλόγιο τους και αποκτούν αυτοπεποίθηση.

Μαθαίνει όμως και προσωπικό του σχολείου μας….ότι η ζωή είναι αλλιώς….διαφορετική…..και το μαζί είναι θεμελιώδες. Γιατί μαζί μπορούμε.

Συγχαρητήρια λοιπόν, στο προσωπικό του σχολείου μας που πειραματίζεται και δε σταματά να μαθαίνει μέσα από τα μάτια των παιδιών μας.

Η προϊσταμένη του Ειδικού Νηπιαγωγείου Κοζάνης

Η παρεούλα μας….Κάθε μέρα στα τμήματα διαπραγματευόμαστε τα θέματα με βάση τον ετήσιο προγραμματισμό μας, μιλάμε για θέματα που αφορούν την επικαιρότητα, κάνουμε ημερολογιο, λέμε τον καιρό και παίρνουμε παρουσίες….Όμως πριν σχολάσουμε, στην πολύχρωμη σάλα του σχολείου μας…Όλοι μαζί τραγουδάμε, κανουμε ψυχοκινηση και αδραττουμε την ευκαιρία για αλληλεπίδραση, βλεμματικη επαφή και συνεργασία. Διασκεδάζουμε παρέα και όποιος ακούει το όνομα του παίρνει τα προσωπικά του αντικείμενα και μας αποχαιρετά. Έτσι η μέρα μας κλείνει ομαδικά και μας αφήνει μια γλυκιά ανάμνηση.

Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να ασχοληθούμε σήμερα με τα αγαπημένα μας ζωάκια. Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ζώων παίξαμε, τραγουδήσαμε, κάναμε και κατασκευούλα..

Μην ξεχάσετε να το κρεμάσετε στην πόρτα σας, εντάξει;;;

Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες (βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα) αλλά για να ’χω ζώα. A να ’χω ζώα! Τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες, και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι. Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν. Aπό σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν. Θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια). Κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα, τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια, να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των.