Αρχικά, παρουσίασα στα παιδιά δυο κορίτσια, την κυρά Δημοκρατία και την κυρά Δικτατορία. Τα παιδιά πρώτη φορά άκουγαν τα ονόματά τους. Τους ζήτησαν να μου πουν ποιο κορίτσι συμπαθούν με την πρώτη ματιά και γιατί. Τα δυο αυτά κορίτσια δεν είναι φίλες και ούτε θα γίνουν ποτέ. Διαβάσαμε το παραμύθι ” Η κυρά Δημοκρατία” της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου.
Το επεξεργαστήκαμε. Ζήτησα να μου πουν με ποια θα έκαναν παρέα. Τι αρέσει στην κυρά δημοκρατία και τι στην κυρά Δικτατορία;
φτιάξαμε τον παρακάτω πίνακα, ομαδοποιώντας εικόνες.
Τα παιδιά ζωγράφισαν τι αγαπά η κυρά Δημοκρατία
και φτιάξανε τα φορέματα τους. Μαύρο για την Δικτατορία γιατί είναι κακιά και πολύχρωμο για την καλή Δημοκρατία.
Αναφερθήκαμε στην πραγματική μάχη που έγινε ανάμεσα στη Δημοκρατία και τη Δικτατορία με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Παρατηρήσαμε εικόνες και περιγράψαμε τα γεγονότα
.Παρακολουθήσαμε σε βίντεο την εισβολή του τανκ.
Κάναμε ατομικές και ομαδικές εργασίες
Χρησιμοποιώντας το έργο(τα μάτια) του χαράκτη Τάσου Αλεβίζου τα παιδιά σκέφτηκαν και έκαναν υποθέσεις για αυτά που είδαν τα μάτια στο Πολυτεχνείο
Τους δόθηκε το παρακάτω ατομικό φύλλο εργασίας, όπου ζωγράφισαν σε ποιους ανήκουν αυτά τα μάτια(στους φοιτητές μου απάντησαν) και κόλλησαν ένα από τα συνθήματα του Πολυτεχνείου.
Ακούσαμε το τραγούδι “Ο Μέρμηγκας” και το δραματοποιήσαμε
Παίξαμε κουκλοθέατρο ” Η Ντενεκεδούπολη” της Ευγενίας Φακίνου. Πρόκειται για την ιστορία του Λαδένιου που αυτο-κηρύσσεται κυβερνήτης της Ντενεκεδούπολης χωρίς να τον θέλουν τα ντενεκεδάκια, τρώει όλη μέρα χωρίς να υπολογίζει αν επαρκεί για όλους το φαγητό και δεν σταματάει ούτε στον ύπνο του να δίνει διαταγές. Μέχρι τη μέρα που τα ντενεκεδάκια αποφασίζουν να ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς που έχει επιβάλει και ξεσηκώνονται….. Τους άρεσε πολύ τόσο που κάποια παιδιά έδειξαν το ταλέντο τους στο κουκλοθέατρο
Κάναμε εκλογές και τα παιδιά ψήφισαν και επέλεξαν δημοκρατικά τον αρχηγό της τάξης τους. Ο αρχηγός δίνει τον όρκο του.
Μάθαμε το τραγούδι ¨Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία”. Φτιάξαμε τον δρόμο, που βρίσκεται στην Αθήνα. Κολλήσαμε στο τέλος του δρόμου το Πολυτεχνείο. Περπατήσαμε πάνω του, φωνάξαμε δυνατά το σύνθημα. Τα παιδιά ζωγράφισαν τα πεζοδρόμια και έφτιαξαν την ιστορία του δρόμου κολλώντας πάνω του εικόνες. Οι εικόνες αρχικά τοποθετήθηκαν ανάποδα και ανακατεμένες. Τα παιδιά χόρευαν στο άκουσμα του τραγουδιού και όταν σταματούσε η μουσική γύριζαν μία εικόνα και την παρατηρούσαν. Κάθε φορά, μια διαφορετική. Τέλος, τα παιδιά έπρεπε να θυμηθούν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και να τοποθετήσουν με τη σειρά τις εικόνες.