Η ώρα του φαγητού στο προαιρετικό ολοήμερο πρόγραμμα του νηπιαγωγείου είναι μια ώρα λειτουργική που όμως έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα, αρκεί να οργανωθεί ανάλογα. Είναι μια ώρα που οι μαθητές/τριες αποκτούν και ενισχύουν ικανότητες και στάσεις, όπως: αυτοεξυπηρέτηση, οργάνωση, αυτονομία, ευθύνη. Αναπτύσσουν, ακόμη, ικανότητες αναγνώρισης και ανάγνωσης των ονομάτων των συμμαθητών τους που αναγράφονται στα τάπερ τα οποία σερβίρουν με την καθοδήγηση της νηπιαγωγού. Γίνεται μια ώρα διασκεδαστική και ευχάριστη εάν ακολουθούνται σχετικοί κανόνες.
Πρέπει, ωστόσο:
- Τα παιδιά να τρώνε μόνα τους στο σπίτι και όχι να τα ταΐζουν συστηματικά οι κηδεμόνες τους (ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν ικανοποιητικά το κουτάλι και το πιρούνι τους).
- Να προηγείται μια υγιεινή διατροφική καθοδήγηση από το οικογενειακό περιβάλλον.
- Να είναι σωστές οι καθημερινές μερίδες του φαγητού (όχι υπερβολικές ποσότητες που αυξάνουν την αγωνία του παιδιού για το πόσο θα φάει).
- Να μην ταυτίζεται η κατανάλωση του φαγητού με απολαβές στο σπίτι ή ανταλλάγματα (π.χ. με παροχή του τάμπλετ και επιπρόσθετο χρόνο στην τηλεόραση, με αγορές παιχνιδιών κτλ.). Όπως, επίσης, να μην χρησιμοποιούνται απειλές ή ποινές προκειμένου τα παιδιά να φάνε.
- Η ώρα του φαγητού στο σπίτι δεν είναι καλό να συνδυάζεται με την τηλεόραση ή με παιχνίδια. Τα παιδιά “χαζεύουν”, δεν συγκεντρώνονται στη διαδικασία του φαγητού και συνηθίζουν να χρονοτριβούν χαρακτηριστικά στην ολοκλήρωση του φαγητού. Συνήθως, μάλιστα, δεν το ολοκληρώνουν, γκρινιάζουν και αρνούνται να φάνε.
- Να διασαφηνίζεται με επιχειρήματα η ανάγκη σωστής διατροφής. (Τα παιδιά μπορούν να ακούσουν και να κατανοήσουν όσα θα τους πούμε αρκεί να διαθέτουν αλήθειες και ειλικρίνεια).
(Επιμέλεια: Μαρία Βλάχου)
