Κλείνοντας το πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής, κι αφού μιλήσαμε για τη φιλία και τα όμορφα συναισθήματα που νιώθει κανείς όταν έχει φίλους, τα παιδιά δημιούργησαν κάρτες για έναν φίλο τους ή φίλη τους στην τάξη. Ζωγράφισαν το φίλο ή τη φίλη τους, έφτιαξαν μία ωραία ζωγραφιά, κόλλησαν καρδούλες κι έγραψαν την αφιέρωση “Σου χαρίζω αυτή την κάρτα γιατί είσαι…ο τέλειος φίλος”!
Αφού ολοκλήρωσε ο καθένας την κάρτα του, την έδωσε στο παιδί για το οποίο την έφτιαξε.
Όταν φοβάμαι…
Αφού τα παιδιά σκέφτηκαν πως νιώθουν όταν φοβούνται, είπε το καθένα τι φοβάται πιο πολύ:
Στη συνέχεια, βλέπουν ένα βίντεο για το φόβο και συζητάμε στην ολομέλεια πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας.
Τα παιδιά σχεδιάζουν τις παλάμες τους σε χαρτόνι χρώματος της αρεσκείας τους και τις κόβουν. Προσθέτουν μάτια και στόμα σε όποιο σχέδιο θέλουν, και δημιουργούν μικρά τρομακτικά τερατάκια που όταν τα βλέπει ο φόβος, φοβάται πιο πολύ και φεύγει μακριά.
Τα παιδιά παρατηρούν ορισμένους πίνακες ζωγραφικής συζητούν στην ολομέλεια για τα πρόσωπα που απεικονίζονται, τα χαρακτηριστικά τους, τα χρώματα, πως πιστεύουν ότι νιώθουν.
paul klee-adam and little eve
Νικόλαος Γύζης-Θλιμμένο κορίτσι
Vincent Van Gogh- self-portrait
Pierre-Auguste Renoir – Autoportrait
Picasso- Portrait of Dora Maar
Leonardo Da Vinci- Mona Lisa
Jan Vermeer- Girl with a Pearl Earring
Edvard Munch-The Scream
Caravaggio- Boy Bitten by a Lizard
Στη συνέχεια τα παιδιά καλούνται να δημιουργήσουν μία δική τους αυτοπροσωπογραφία ή ενός άλλου προσώπου.
Όταν όλα μου φταίνε πως νιώθω; Πως αντιδρώ; Τι κάνω;
Έπειτα από συζήτηση στην ολομέλεια, τα παιδιά απαντούν:
Ο θυμός είναι ένα από τα συναισθήματα που τα παιδιά εκφράζουν πιο έντονα και ορισμένες φορές δυσκολεύονται να τον διαχειριστούν. Γι’ αυτό και το βιβλίο της Δανάης Δάσκα ” Το μπαλόνι του θυμού” μας δείχνει έναν τρόπο για να αποδεχθούμε το θυμό μας και να καταφέρουμε να απελευθερωθούμε απ’ αυτόν. Αφού το διαβάσαμε, τα παιδιά ζωγράφισαν το μπαλόνι τους!
Στη συνέχεια τα παιδιά είδαν το βίντεο με το τραγούδι “Όλα μου φταίνε”.
Φυσάω αυτά που με θυμώνουν για να φύγουν μακριά!
Τα παιδιά έφτιαξαν ένα φουρφούρι και κάθε φορά που θυμώνουν μπορούν να το φυσούν και να απελευθερώνονται από αυτό το δυσάρεστο και έντονο συναίσθημα του θυμού.
Τα παιδιά παίζουν ένα παιχνίδι με φατσούλες από ξύλινα τουβλάκια με διάφορα χαρακτηριστικά κι εκφράσεις. Χωρίζονται σε δύο ομάδες, τραβάει η κάθε ομάδα μία καρτέλα με το ίδιο χρώμα που έχουν τα τουβλάκια του και πρέπει να φτιάξει το πρόσωπο που δείχνει η κάρτα. Όποια ομάδα φτιάξει πρώτη το πρόσωπο της κάρτας της κερδίζει.
Τα παιδιά με μεγάλη χαρά ετοίμασαν δωράκια εκπλήξεις για τις μανούλες!
Έμαθαν τραγουδάκι
Βοήθησαν στη δημιουργία ενός βίντεο αφιερωμένο στις μαμάδες τους. Στο βίντεο είπαν στίχους από ποιηματάκι για τη μαμά, κι έπειτα το κάθε παιδί εκφράστηκε για τα εξής:
“Τι σκέφτεσαι όταν ακούς τη λέξη μαμά;”
“Σκέψου μία όμορφη στιγμή με τη μαμά σου”
“Αγαπώ πολύ τη μαμά και την ευχαριστώ…”
Και καλέσαμε τις μαμάδες για να γιορτάσουμε τη γιορτή της μητέρας! Κι αφού φανερώσαμε όλες μας τις εκπλήξεις, μαμάδες και παιδιά χόρεψαν κι εφτιαξαν μία κορνίζα με τους δυό τους αγκαλιά!
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!
Το βιβλίο της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη “Μακάρι να μπορούσα…να πιστέψω στον εαυτό μου” χρησιμοποιήθηκε ως αφόρμηση για να μιλήσουμε για την αυτοπεποίθηση. Αφού διαβάσαμε το παραμύθι, ακολούθησε μία συζήτηση στην ολομέλεια για τα συναισθήματα του μικρού λιονταριού Ιβάν όταν δεν μπορούσε να πιστέψει στον εαυτό του.
Βρήκε τη βοήθεια που χρειαζόταν και ποια ήταν αυτή; Τα παιδιά ζωγράφισαν το μικρό λιοντάρι που κατάφερε να πιστέψει στον εαυτό του κι έγραψαν πως νιώθει.
Στη συνέχεια σχημάτισαν τις παλάμες τους και την επόμενη μέρα οι μαμάδες που ήρθαν για τη γιορτή της μητέρας έγραψαν τα προτερήματά τους. Στη συνέχεια τα παιδιά σκέφτηκαν κάτι που δεν μπορούσαν να πετύχουν και τώρα μπορούν, το ζωγράφισαν μέσα σε μία καρδούλα και το κόλλησαν ανάμεσα στις δύο παλάμες.
Επισκέφτηκε το νηπιαγωγείο μας ένας ακόμη ήρωας του παραμυθιού “Η μονα-δική μου οικογένεια”, ένα χελωνάκι! Τα παιδιά έκαναν ερωτήσεις στο χελωνάκι: “Πως σε λένε;” “Από που ήρθες;” “Που είναι η οικογένειά σου;”
Το χελωνάκι απάντησε στις ερωτήσεις των παιδιών με προθυμία, πρότεινε όμως για να πάρουν περισσότερες πληροφορίες να δουν ένα βίντεο για τη ζωή του.
Τα παιδιά ζωγράφισαν τη ζωή της χελώνας.
Στη συνέχεια τα παιδιά είδαν εικόνες και καρτέλες που αντλήθηκαν από το εκπαιδευτικό υλικό της Διεθνούς Αμνηστίας. Μιλήσαμε για τους πρόσφυγες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους. Κάποιες φορές πρέπει να χωριστούν οι οικογένειες, αλλά κι αρκετές φορές δυστυχώς τα παιδιά μένουν χωρίς οικογένεια.
Τα παιδιά παρακολούθησαν μία ταινία μικρού μήκους με τίτλο “Umbrella”.
Ακολούθησε μία συζήτηση στην ολομέλεια, σχετικά με τα συναισθήματα που βιώνει ένα παιδί χωρίς γονείς. Οι απαντήσεις των παιδιών σε ένα γράφτηκαν σε ένα συννεφόλεξο (word cloud) στο wordart.com, στο παιδάκι που είναι πρωταγωνιστής της ταινίας που παρακολουθήσαμε. Τα παιδιά έχουν εξοικειωθεί πλέον με τη δημιουργία word cloud και τη χρήση της σελίδας και το έφτιαξαν μόνα τους με πολύ λίγη βοήθεια.
Τα παιδιά με την τεχνική της ιδεοθύελλας (brainstorming), πρότειναν λύσεις για να βοηθήσουν το μικρό αγόρι με την κίτρινη ομπρέλα. Σ’ ένα μεγάλο χαρτόνι, κόλλησαν στη μέση το παιδάκι και γύρω γύρω κόλλησαν αυτά που πιστεύουν ότι θα το κάνουν να νιώθει ευτυχισμένο. Δημιούργησαν ένα ομαδικό κολάζ με εικόνες που αναζήτησαν στο διαδίκτυο. Τα παιδιά σκέφτηκαν λέξεις, η εκπαιδευτικός τις πληκτρολόγησε κι εκείνα επέλεξαν κάποιες εικόνες, που εκτυπώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στο κολάζ.
Στο πλαίσιο του Προγράμματος Σχολικών Δραστηριοτήτων που πραγματοποιείται στο νηπιαγωγείο μας με τίτλο “Στον κόσμο των συναισθημάτων θέλω εγώ να μπω, να δω πως νιώθεις εσύ, πως νιώθω εγώ”, αξιοποιούνται φύλλα δραστηριότητας από το βιβλίο “Χαρά, λύπη, ενθουσιασμός κι ένας μικρός εκνευρισμός” (Συγγραφέας: Γιάσμιν Ίσμαελ, Εκδόσεις Μεταίχμιο). Αφού έχουμε συζητήσει κι έχουμε αναλύσει τα συναισθήματα μέσα από μία ποικιλία δραστηριοτήτων τους προηγούμενους μήνες και μέσα από το τελευταίο Εργαστήριο Δεξιοτήτων, όπου αναλύθηκε η συναισθηματική εμπλοκή με την οικογένεια, τα παιδιά καλούνται να αναγνωρίζουν ένα συναίσθημα στο φύλλο δραστηριότητας και να ζωγραφίσουν ό,τι τους ζητάει.
Mιλάμε για τη χαρά και τα παιδιά ζωγραφίζουν τα λουλούδια που έκαναν τη γατούλα πολύ χαρούμενη!
Μιλάμε για το φόβο και τα παιδιά ζωγραφίζουν τι πιστεύουν ότι φοβούνται η γατούλα με το σκυλάκι.
Μιλήσαμε για τη λύπη και τα παιδιά δώρισαν ένα καινούριο παγωτό στο γαϊδαράκο για να μην είναι λυπημένος.
Μιλήσαμε για τη μοναξιά και γι’ αυτό τα παιδιά ζωγράφισαν φίλους στο σκυλάκι για να μην παίζει μπάλα μόνο του.
Μιλήσαμε για τη ζήλια και τα παιδιά διαπίστωσαν ότι το σκυλάκι ζήλεψε που η γατούλα έχει τούρτα κι έτσι αποφάσισαν να φτιάξουν και γι’ αυτόν ένα κομμάτι.
Μιλήσαμε για την περιέργεια και παρατηρήσαμε ότι ο σκύλος έχει μπόλικη, θέλει πολύ να δει τι έχει το κουτί με το δώρο του! Ας μην τον κρατάμε άλλο σε αγωνία!
Θυμηθήκαμε τους τύπους οικογενειών που είχαμε επεξεργαστεί στα εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν πριν το Πάσχα, και συνεχίζοντας το θέμα της οικογένειας, διαβάσαμε το παραμύθι της Τζίνας Ξανθάκη “Μια διαφορετική οικογένεια”, που αναφέρεται τόσο στη μονογονεϊκή όσο και στη θετή οικογένεια και δίνει την αφόρμηση για να συνεχίσουμε στο 5ο εργαστήριο, όπου θα μιλήσουμε για τη θετή οικογένεια.
Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγράφισαν τη θετή οικογένεια του παραμυθιού και γράφουν πως νιώθει το καρχαριάκι μέσα σ’ αυτή.
Την επόμενη μέρα, ένας ακόμη ήρωας του παραμυθιού” Η μονα-δική μου οικογένεια” επισκέφτηκε το νηπιαγωγείο μας, ένα πουλάκι. Τα παιδιά το ρώτησαν ποιο πουλί είναι κι εκείνο τους συστήθηκε. Είναι ένας κούκος! Τα παιδιά κάνουν ερωτήσεις στον κούκο: “Που είναι το σπίτι σου;” ” Που είναι η οικογένειά σου;”
Ο κούκος για να βοηθήσει τα παιδιά να κατανοήσουν την οικογένειά του τους δείχνει πρώτα μία καρτέλα με πληροφοριακό υλικό για εκείνον κι έπειτα παρακολουθούν ένα βίντεο που δείχνει πως ο θηλυκός κούκος αφήνει τα αυγά του σε άλλη φωλιά.
Στη συνέχεια, τα παιδιά δημιούργησαν μία ιστορία στο mystorybook.com με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι που ζει σε θετή οικογένεια. Αποφάσισαν να του δώσουν το όνομα “Γιάννης” και να δώσουν τίτλο στην ιστορία τους “Ο Γιάννης στο σπίτι του”. Πρώτα ζωγράφισαν την ιστορία, η οποία περιγράφει πως νιώθει μέσα στην οικογένειά του κι έπειτα ανέβασαν τις δημιουργίες τους στο mystorybook.com.
Τα παιδιά έμαθαν τις βασικές εντολές του my storybook για να ανεβάσουν την ιστορία που δημιούργησαν. Κι έφτιαξαν την ιστορία τους ψηφιακό βιβλίο!
Αν πατήσετε το σύνδεσμο, μπορείτε να διαβάσετε το ψηφιακό βιβλίο!