Το υπέροχο βιβλίο της Maria Gianferrari “ΓΙΝΕ ΔΕΝΤΡΟ!” αποτέλεσε την αφόρμηση για να ξεκινήσει η συζήτηση για τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, για το σώμα του και τον κόσμο που τον περιβάλλει. Όπως τα δέντρα, που ανήκουν σε ένα σύστημα και χρειάζονται το σύστημα αυτό για να ζήσουν, έτσι και οι άνθρωποι, δεν είναι μόνοι μέσα στο δικό τους σύστημα και χρειάζονται ο ένας τον άλλο. Ξεκινάμε λοιπόν να σκεφτούμε πως μπορούμε να ζούμε αρμονικά μέσα στο δικό μας “δάσος”, γνωρίζοντας πρώτα τον εαυτό μας (που μοιάζει πολύ με το δέντρο), εκτιμώντας τον και κατανοώντας πόσο μοναδικός και πολύτιμος είναι για το “δάσος”. Στη συνέχεια σκεφτόμαστε τρόπους αλληλεπίδρασης με τα άλλα “δέντρα”, χαιρετάμε, μιλάμε, δημιουργούμε σχέσεις, βοηθάμε και δεχόμαστε βοήθεια. Με απλές ασκήσεις και κινήσεις, κινούμαστε στο “δάσος” (στην παρούσα στιγμή είναι η τάξη μας).

Στη συνέχεια, σ’ ένα φύλλο εργασίας τα παιδιά γίνονται δέντρα και ζωγραφίζουν και φίλους-δέντρα για να δημιουργήσουν το δικό τους δάσος.

Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες, τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι σε μία ομάδα κανείς δεν είναι ίδιος (και τα δέντρα δεν είναι όλα ίδια), αλλά όλα τα μέλη της ομάδας πρέπει να σέβονται και να στηρίζουν το ένα το άλλο. Το πρώτο βήμα λοιπόν της αυτοεκτίμησης και της εκτίμησης των άλλων ανθρώπων είναι ο σεβασμός τόσο προς τον εαυτό μας, όσο και προς τους ανθρώπους γύρω μας.