Γίνεται συζήτηση στην ολομέλεια για τους λόγους που τα παιδιά θεωρούν ότι κάποιος μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο “νταήδων” ή ακόμα κι αν δε δέχεται βία, μπορεί να βιώνει απόρριψη από τον περίγυρό του κι απομόνωση. Οι απαντήσεις τους ήταν:

• γιατί είναι κοντός
• γιατί είναι πολύ αδύναμος
• γιατί έχει μεγάλη μύτη
• γιατί φοράει γυαλιά
• γιατί είναι διαφορετικός
• γιατί έχει άλλο χρώμα στο δέρμα του

Τελικά, όπως διαφαίνεται, η βασική αιτία του εκφοβισμού έχει τις ρίζες της στη μη αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, γιατί κάποιοι το διαφορετικό το αντιμετωπίζουν ως ξένο κι άσχημο. Κι όμως αν το καλοσκεφτούμε όλοι δεν είμαστε διαφορετικοί; Όλοι έχουμε τη δική μας ξεχωριστή θέση στον κόσμο, έχουμε το “κατιτί” που μας κάνει “το κάτι άλλο”. Και βλέπουμε το βίντεο της αφήγησης του παραμυθιού “Το Κάτι Άλλο”, της Κάθριν Κέιβ.

Τα παιδιά ζωγραφίζουν φίλους στο Κάτι Άλλο για να μην είναι μόνο του. Παρατηρούν: όλοι οι φίλοι είναι ίδιοι με το Κάτι Άλλο; Το Κατιτί που έγινε φίλος του είναι ίδιο; Όχι. Δεν έχει καμία σημασία, κι αν είμαστε διαφορετικοί μπορούμε να γίνουμε φίλοι, να σεβόμαστε και να βοηθούμε ο ένας τον άλλο.

Στη συνέχεια, τα παιδιά βλέπουν έργα του Keith Haring και σχολιάζουν ότι δείχνουν φιλία κι αγάπη.

Δημιουργούν δικά τους έργα, με βάση ένα έργο του Keith Haring, χρωματίζοντας τους ανθρώπους και τις καρδιές όπως θέλουν.