……Βροχή, που τα μικρά παιδιά
κοιτάζουνε χαρούμενα
μέσ’ από κάμαρη ζεστή,
κι όσο πληθαίνει το νερό
και πέφτει πιο μεγάλα,
χτυπούν τα χέρια και πηδούν…..
Με τους στίχους του Κ. Καβάφη ξεκίνησε η βροχερή μέρα κι ανοίξαμε τις ομπρέλες μας:
Ανακαλύπτουμε και μαθαίνουμε το όνομά μας παίζοντας! Ένας από τους βασικούς στόχους του νηπιαγωγείου είναι το παιδί να μάθει να αναγνωρίζει το όνομά του κι έπειτα σταδιακά να μάθει να το γράφει. Στην αρχή πραγματοποιούμε διάφορες δραστηριότητες με παιγνιώδη και διασκεδαστικό τρόπο, για να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με το όνομά τους, να μάθουν να το αναγνωρίζουν από το αρχικά γράμματα και να το χρησιμοποιούν. Δοκιμάζουμε να το αντιγράφουμε στις πρώτες φάσεις…στη συνέχεια το παιδί θα μάθει αβίαστα να το γράφει καθώς του προσφέρονται καθημερινές ευκαιρίες γραφής του. Γράφουν το όνομά τους, στις κατασκευές τους, στις εργασίες τους και σε άλλες καθημερινές ρουτίνες.
ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Χωρίζουμε τα παιδιά σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα είναι οδηγός ενός λεωφορείου. Η α΄ ομάδα(κίτρινη) είναι οδηγός σχολικού και πρέπει να πάει τα παιδιά στην ώρα τους στο σχολείο. Η β΄ ομάδα (μπλε) πάει τους ανθρώπους στη δουλειά τους και δεν πρέπει να καθυστερήσει. Δίνουμε στα παιδιά από ένα μπλε και κίτρινο τιμόνι. Τα δύο λεωφορεία που κινούνται αντίθετα προς αντίθετες κατευθύνσεις συναντώνται πάνω σε μια στενή γέφυρα. Ποιο θα περάσει; τους βοηθάμε να διαπληκτιστούν και όταν δεν καταλήγουν πουθενά, απλώς χάνουν το χρόνο τους, εμφανίζουμε στη γέφυρα, ως τροχονόμοι, το σηματοδότη της ειρήνης.
ΚΟΚΚΙΝΟ:ΣΤΟΠ
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ:ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΛΕΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ
ΚΙΤΡΙΝΟ:ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
ΠΡΑΣΙΝΟ:ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ
Από το βιβλίο “κοινωνική και συναισθηματική αγωγή στο σχολείο” πρωτοβάθμια εκπαίδευση, Νηπιαγωγείο, Α΄ και Β΄ Δημοτικού εκδόσεις :τυπωθήτω
Στο πλαίσιο της υλοποίησης του προγράμματος Αγωγής Υγείας για τα συναισθήματα έχουμε καλέσει τις μαμάδες να έρθουν για λίγη ώρα στην τάξη, να καθίσουν στην παρεούλα, να μιλήσουν για το παιδί τους, και να κάνουν κάποια δραστηριότητα μαζί μας. Παραμονή πρωτομαγιάς ήρθε η μαμά της Ελένης μας διάβασε ένα παραμύθι που έφερε από το σπίτι της αλλά δεν το είχε διαβάσει ακόμη στην κόρη της και φτιάξαμε μαζί τα στεφάνια μας. Φεύγοντας τα παιδιά της χάρισαν ένα διαφορετικό στεφάνι από το δικό τους που το είχαμε φτιάξει το πρωί πριν έρθει.
είμαστε μοναδικοί γι΄αυτό φτιάξαμε τις ταυτότητές μας
Διαβάζουμε τον μικρό πρίγκιπα εντοπίζουμε τα συναισθήματά του και τα ζωγραφίζουμε
πώς θα δείξουμε πόσο θυμωμένοι είμαστε; ΄Φτιάξαμε το θυμόμετρο, τα παιδιά επικεντρώθηκαν περισσότερο στο κοκκίνισμα του προσώπου “όσο περισσότερο κοκκινίζουμε τόσο πιο θυμωμένοι είμαστε” μου είπαν επίσης βάλαμε και αριθμούς γιατί “το μέτρο που έχουν οι μεγάλοι έχει αριθμούς”