Τι είναι Φιλία; Δημιουργούμε μία ιδεοθύελλα των μαθητών για το τι είναι φιλία, παρατηρούμε φωτογραφίες και ένα πίνακα ζωγραφικής και συνθέτουμε το παζλ της φιλίας όπου ο κάθε μαθητής ζωγραφίζει τον αγαπημένο του φίλο και αυτό που του αρέσει να κάνουν μαζί. Παίζουμε τον «Ιστό της Φιλίας» με ένα κουβάρι νήματος να ξετυλίγεται τυχαία από το ένα παιδί στο άλλο και όλοι μαζί κρατιόμαστε από τον ίδιο ιστό.

Ανακαλύπτουμε τα συστατικά μίας συνταγής και αποτυπώνουμε σε φύλλο εργασίας τη δική μας «Συνταγή Φιλίας» με τα συστατικά που προτείνουν τα παιδιά. Ακόμη, γράφουμε σε μικρά χαρτάκια τα υλικά που πρέπει να «μαγειρέψουμε» και τα ρίχνουμε μαζί με χρυσόσκονη σε ένα μπουκάλι για να δημιουργήσουμε το «Φίλτρο Φιλίας»

Με θέμα τον Σεισμό δημιουργούμε την κατασκευή «Ο εγκέλαδος κάνει την γη να χορεύει». Μερικοί αναλαμβάνουν το κόψιμο, άλλοι το βάψιμο και κάποιοι να κολλήσουν.

Σε ομάδες των τεσσάρων πάλι, δημιουργούμε το εσωτερικό της γης από πλαστελίνη.

Το 1^ο Νηπιαγωγείο Ερμιόνης μαζί με το 2^ο Νηπιαγωγείο Ερμιόνης, παρακολουθεί Χριστουγεννιάτικη Διαδραστική Παράσταση από δύο Ξωτικά, στην αυλή του σχολείου μας. Οι μαθητές συμμετέχουν σε ψυχοκινητικά παιχνίδια-αποστολές των Χριστουγέννων!

Στο εορταστικό κλίμα της παραμονής των Χριστουγέννων, κάθε σχολείο της περιοχής κλήθηκε να στολίσει το δικό του δέντρο, που θα τον περίμενε στο Χριστουγεννιάτικο Πάρκο Ερμιόνης.

Αναπτύσσοντας το θέμα «Αλληλοσεβασμός-Διαφορετικότητα», οργανώνουμε δραστηριότητες για τη γνωριμία του εαυτού μας και του άλλου, την ανάπτυξη ενσυναίσθησης και την αποδοχή του διαφορετικού.

Δημιουργούμε ένα πύργο με τουβλάκια όσα είναι και τα παιδιά της τάξης και σε κάθε τουβλάκι κολλάμε χαρτάκι με το αρχικό γράμμα κάθε συμμαθητή μας. Αφαιρούμε ένα τουβλάκι χωρίς να πέσει ο πύργος.

Παίζουμε  το «Ποια φωνή είσαι;» με τα παιδιά να σχηματίζουν έναν κύκλο και ένας άλλος στη μέση να κλείνει τα μάτια και να εντοπίζει ποιος μίλησε αναγνωρίζοντας την φωνή του.

Γινόμαστε «κατάσκοποι», ένα ομαδικό παιχνίδι όπου περπατάμε σαν κατάσκοποι με ένα βιβλίο, κρύβοντας το πρόσωπό μας χωρίς να κοιτάμε ή να μας κοιτάνε. Με τη συνοδεία μουσικής κινούμαστε στην τάξη και στο σταμάτημα του ήχου, καλούμαστε «κατασκοπικά» να παρατηρήσουμε το διπλανό μας και να εντοπίσουμε ομοιότητες ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.

Μοιράζουμε φωτογραφίες ανθρώπων διαφορετικών ηλικιακών, εθνικών-φυλετικών ομάδων, διαφορετικής ενδυμασίας και εξωτερικής εμφάνισης. Ομαδοποιούμε τις φωτογραφίες με βάση το φύλο ή την ηλικία και συζητούμε για τις ομοιότητες και τις διαφορές. Ακόμη, μαθαίνουμε για τα στοιχεία που αναγράφονται στην ταυτότητα και δημιουργούμε τη δική μας.

Συζητάμε το αγαπημένο μας παιχνίδι, το ζωγραφίζουμε ο καθένας μέσα σε μία μικρή χάρτινη ομπρελίτσα και όλες μαζί της κρεμάμε σε μία μεγάλη χάρτινη ομπρέλα κατασκευάζοντας ομαδικά «Την ομπρέλα που μας ενώνει».

Μας επισκέπτεται στην τάξη η νέα μας φίλη η Έλλη (η νηπιαγωγός αφηγείται την ιστορία της για την οικογένειά της που μετακόμισε πρόσφατα και ότι δεν έχει κανένα φίλο. Τα παιδιά στην γειτονιά την κοροϊδεύουν γιατί ο αδερφός της κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο). Συζητάμε τι θα κάναμε εμείς στη θέση της και της προτείνουμε λύσεις. Ένας-ένας στην παρεούλα κρατάμε την Έλλη και της λέμε μία γλυκιά κουβέντα.

Για την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μαθητών, οργανώνουμε δραστηριότητες γνωριμίας-επικοινωνίας όσο και αλληλεπίδρασης-συνεργασίας.

Οι μαθητές παίζουν «Μάντεψε ποιος» ανά δύο άτομα και γνωρίζονται καλύτερα. Ένα παιδί στη μέση της παρεούλας κρύβεται κάτω από ένα κομμάτι ύφασμα και ένα άλλο από την ομάδα καλείται να μαντέψει ποιο είναι.

Στο παιχνίδι «Με το μπαλόνι προχωράμε», τα παιδιά ενώνουν και τα δύο τους χέρια και τοποθετώντας ανάμεσά  τους ένα μπαλόνι, προσπαθούν να προχωρήσουν χωρίς να τους πέσει.

Τα παιδιά χορεύουν διάσπαρτα στο χώρο ενώ ακούγεται μουσική και όταν σταματήσει μένουν ακίνητοι και γίνονται ζευγάρια με αυτόν που βρίσκεται δίπλα τους. Συνεχίζουν να χορεύουν σε δυάδες και μετά γίνονται τετράδες ακολουθώντας την ίδια λογική. Τέλος, όλοι μαζί σχηματίζουν έναν κύκλο χορεύοντας πιασμένοι χέρι-χέρι.

Από το ξεκίνημα του σχολικού έτους, καταγράφουμε και εφαρμόζουμε κανόνες, τους οποίους υιοθετούμε με τα παιδιά και τους εικονογραφούμε. Η αποτύπωση των κανόνων αποτελεί ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου που καταγράφεται με συζήτηση στην παρεούλα, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την τήρησή του.

Οι μαθητές ζωγραφίζουν τους «Κανόνες της Τάξης», τους διακοσμούν με το αποτύπωμα της παλάμης τους σε χρώμα τέμπερας και τοποθετούνται καρτέλες με κανόνες-τρόπους συμπεριφοράς σε κεντρικό σημείο της τάξης.

Ακόμη, διαβάζουμε το βιβλίο «Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε», οι μαθητές εκφράζουν όμορφες ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια, το οποίο δεν βλάπτει κάποιον και δημιουργούμε μία γραπτή λίστα αυτών, στολισμένη περιμετρικά με το περίγραμμα της παλάμης των παιδιών και δίνοντας την το όνομα «ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΝΕ, ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΑΓΑΠΑΝΕ».

Πώς είναι να είσαι ο μόνος διαφορετικός όταν όλοι οι υπόλοιποι είναι ίδιοι;

Μια φορά και έναν καιρό ένα πιρούνι βρέθηκε ολομόναχο στην κουταλοχώρα.  Και τότε.. Ότι έγινε το είδαμε μπροστά στα μάτια μας να ζωντανεύει μέσα από μια ξεχωριστή παράσταση… Παρέα μαζί μας στο ταξίδι αυτό στην κουταλοχώρα ήταν οι μαθητές του 2ου Νηπιαγωγείο Ερμιόνης.

Καθόλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς τα δύο Νηπιαγωγεία Ερμιόνης και το Δημοτικό, πραγματοποιήσαμε την συλλογή καπακιών όλων των ειδών και αποφασίσαμε την κατάθεση αυτών στο Αγροτικό Ιατρείο Ερμιόνης για την αγορά ενός αναπηρικού αμαξιδίου.