Βρισκόμαστε μια ανάσα πριν αποχαιρετήσουμε τον χειμώνα και η όμορφη νυφούλα, η αμυγδαλιά μας, ανυπόμονη, άνοιξε δειλά δειλά τα πανέμορφα άνθη της, προμηνύοντας την άνοιξη!

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Κι εγέμισ’ από άνθη…

(ποίημα του Γ. Δροσίνη “Ανθισμένη αμυγδαλιά”)