Άρθρα με ετικέτα Κοινωνικές Ιστορίες

Οι Κοινωνικές Ιστορίες

Λίγα λόγια για τις κοινωνικές ιστορίες και τρόπος χορήγησης τους

 

Μια κοινωνική ιστορία είναι μια σύντομη ιστορία γραμμένη με ιδιαίτερο στυλ και τρόπο γραφής.

Η ιστορία περιγράφει τι συμβαίνει σε συγκεκριμένες κοινωνικές περιστάσεις.

Περιγράφει ό,τι είναι ξεκάθαρο στους περισσότερους από εμάς, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο σε αυτούς που έχουν διαταραγμένη κοινωνική κατανόηση.

Η κοινωνική ιστορία περιγράφει τι κάνουν οι άνθρωποι, γιατί το κάνουν και ποιες είναι οι συνηθισμένες αποκρίσεις.

Οι κοινωνικές ιστορίες δημιουργήθηκαν από την Carol Grey(1994) για χρήση σε παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος.

Πιο συγκεκριμένα οι στόχοι των κοινωνικών ιστοριών είναι:

  • Να δώσουμε στο παιδί θετικό feedback στις δεξιότητες και στην κατανόησή του.
  • Η παροχή κοινωνικών πληροφοριών με σαφήνεια και ακρίβεια.
  • Να το βοηθήσουμε να διαμορφώσει συμπεριφορές κοινωνικά αποδεκτές
  • Να του διδάξουμε ανεκτικότητα
  • Διαμόρφωση μιας ρουτίνας συμπεριφορών.
  • Να το βοηθήσουμε να προβλέπει και να προετοιμάζεται για νέες κοινωνικές καταστάσεις (π.χ. κωρονοϊός)
  • Να προβλεφθούν βίαιες αντιδράσεις που προκύπτουν από έλλειψη κατανόησης

 

 

Η εμφάνιση της κοινωνικής ιστορίας εξαρτάται από την ηλικία και την ικανότητα του αυτιστικού παιδιού.

Για μικρά παιδιά μπορεί να είναι πιο κατάλληλο να προστεθούν μερικές εικόνες και να υπάρχει μια πρόταση σε κάθε σελίδα.

Ένα μεγαλύτερο παιδί μπορεί να επιθυμεί οι ιστορίες του να εμφανίζονται πιο «σοβαρές» και όχι να περιέχουν «παιδιάστικες» φωτογραφίες.

Κατά την παρουσίαση της ιστορίας στο άτομο χρειάζεται

  • να έχουμε χαλαρή διάθεση,
  • να κάνουμε μια μικρή εισαγωγή για το τι θα δείξουμε,
  • να εξασφαλίσουμε ώστε το περιβάλλον να περιέχει λίγα ερεθίσματα απόσπασης προσοχής και αν υπάρχει δυνατότητα να συμπεριλάβουμε και άλλους ενήλικες στην παρουσίαση.

 

 

Η συστηματική ανάγνωση πριν το συγκεκριμένο γεγονός που αναφερόμαστε στην ιστορία είναι σημαντική για την εδραίωση της επιθυμητής συμπεριφοράς.

Συγκεκριμένα, αν το άτομο με αυτισμό μπορεί να διαβάσει, ο γονιός μπορεί να διαβάσει την ιστορία 2 φορές.

Το άτομο έπειτα μπορεί να τη διαβάσει ανεξάρτητα μια φορά την ημέρα.

Όταν το άτομο δεν μπορεί να διαβάσει, ο γονιός μπορεί να διαβάσει την ιστορία ή να την μαγνητοσκοπήσει.

Επιπρόσθετα, όταν το άτομο με αυτισμό αναπτύξει την κοινωνική δεξιότητα που παρουσιάζεται στην κοινωνική ιστορία, η ιστορία μπορεί να σταδιακά να αποσυρθεί και να αποθηκευτεί.

Αυτό μπορεί να τελεστεί με το να μειωθούν οι φορές που διαβάζεται ή ακούγεται η ιστορία στο μια φορά το μήνα ή όταν είναι απαραίτητο.

 Βιβλιογραφική Αναφορά: Caroline, S. (2003). Κοινωνικές Ιστορίες. Από το σχεδιασμό στη γραφή. Πρακτικές παρεμβάσεις στον αυτισμό. Αθήνα. Ιατρικές εκδόσεις.

 

Διαχείριση Συναισθημάτων, “Τι να κάνω για να νιώσω καλά;” Πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:

Διαχείριση Συναισθημάτων ΤΙ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΚΑΛΑ (1)

Δείτε εδώ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΡΟΝΟΪΟ (2)

Κοινωνικές ιστορίες.

Οι κοινωνικές ιστορίες, είναι μικρές αφηγήσεις φτιαγμένες για να περιγράψουν μια συγκεκριμένη κατάσταση ή ένα συγκεκριμένο κοινωνικό γεγονός. Επινοήθηκαν το 1991 από τον Carol Gray, με σκοπό την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων των ατόμων με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος.Μέσω των ιστοριών πραγματοποιείται ανταλλαγή πληροφοριών και η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων, ενώ μέσω των ερωτημάτων ποιός, τί και γιατί, το άτομο προσπαθεί να αντιληφθεί και την οπτική ενός άλλου ατόμου για το γεγονός. Είναι γραμμένες ή προσαρμοσμένες για ένα συγκεκριμένο άτομο και λαμβάνουν υπόψη τα ενδιαφέροντά του, τη γλωσσική και γνωστική του ανάπτυξη, καθώς και την ιδιοσυγκρασία του. Μέσω της μουσικής, του τραγουδιού, των βιβλίων με εικόνες, των υπολογιστών ή άλλων μέσων προβάλλονται στο παιδί οι κοινωνικές καταστάσεις, με σκοπό την ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων και την γενίκευσή τους στην πραγματική ζωή. Γιατί να χρησιμοποιήσουμε κοινωνικές ιστορίες στην εκπαίδευση των ατόμων με αυτισμό; Από την πλευρά τις δικής τους προοπτικής, οι πράξεις και οι δηλώσεις κάποιων ανθρώπων μπορούν καμιά φορά να δείχνουν ότι συμβαίνουν χωρίς ιδιαίτερο νόημα ή αναγνωρίσιμο σκοπό. Ακόμα τις εκλαμβάνουν ως τυχαία συμβάντα, τα οποία τελούνται χωρίς πρόγραμμα και προειδοποίηση ή λογική αλληλουχία. Πολλές φορές οι μαθητές μου που εντάσσονται στο φάσμα του αυτισμού με έχουν ρωτήσει μέσα στη τάξη: «Γιατί κύριε γελάει ο συμμαθητής μου; Ήταν αστείο;» ή «Δεν καταλαβαίνω κύριε γιατί αλλάζει πάλι το πρόγραμμα του σχολείου;» ή «Αυτός γιατί με κοροϊδεύει έκανα κάτι» κ.ά. Σε αυτό το σημείο αντιλαμβάνεσαι ως εκπαιδευτικός ότι πρέπει να διδάξεις αυτούς τους μαθητές πώς να διαχειριστούν τέτοιες κοινωνικές καταστάσεις, διότι για αυτούς δεν είναι αυτονόητες ή ακόμα εύκολα αναγνωρίσιμες. Επομένως, για τα παιδιά που εναπόκεινται στο φάσμα του αυτισμού οι διφορούμενες κοινωνικές καταστάσεις γίνονται μη προβλέψιμες, με συνέπεια να τους προκαλούν σύγχυση.

Το κείμενο είναι από το βιβλίο της Κάρολ Γκρέυ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, Εκδότης: ΓΛΑΥΚΗ.

                                                 Πώς χαιρετώ;

Διαχείριση θυμού: Πως θα νικήσεις το δράκο του θυμού