Οι χρονιές περνούν με τις χαρές και τις λύπες τους, με τις εύκολες και δύσκολες στιγμές τους, με τις νίκες και τις ήττες τους, όπου όλοι μας, με τα δυνατά και αδύνατα σημεία μας πορευόμαστε στον δρόμο που διαμορφώνεται τόσο από εμάς τους ίδιους, όσο και από τις ποικίλες περιστάσεις – κι όλα αυτά μέσα από το πρίσμα του καθήκοντος και προνομίου να στεκόμαστε δίπλα στην παιδική ηλικία.

Η παραπάνω διαπίστωση αποτελεί την παρακαταθήκη των παλαιοτέρων συναδέλφων προς τους νεώτερους, που χαράζουν τώρα τη δική τους πορεία και που έμπρακτα συνειδητοποιούν ότι η προσωπική τους υπόσχεση να υπηρετήσουν την κοινωνία αποτελεί συνέχεια της υπόσχεσης των προκατόχων τους.