Τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Άρματος σας προσκαλούν στην γιορτή για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 που θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας , την Τρίτη 24 Μαρτίου 2015 και ώρα 9:00 π.μ.
Το πρόγραμμα της γιορτής μας:
Σας περιμένουμε όλους …
Κοντά στο Μιστρά, σε μια ψηλή θέση που έχει από κάτω όλο τον κάμπο της Σπάρτης, ήταν ένα μεγάλο κυπαρίσσι, το μεγαλύτερο κυπαρίσσι του κόσμου. Τώρα δεν υπάρχει πλέον. Είναι λίγα χρόνια που κάποιος κακός άνθρωπος είχε ανάψει φωτιά εκεί κοντά και δεν πρόσεξε, κι άναψε το κυπαρίσσι και κάηκε.
Αυτό το κυπαρίσσι έχει την ιστορία του. Επί τουρκοκρατίας ένας πασάς πήγε σ’ αυτή τη θέση να διασκεδάσει. Έβαλε και του έψησαν ένα σφαχτό, και κάθισε κι έφαγε. Είχε μαζί του κι ένα βοσκό, ένα νέο παλικάρι χριστιανόπουλο, και τον υπηρετούσε. Για μια στιγμή το παιδί έριξε τη ματιά του και παρατήρησε κείνο το ωραίο θέαμα, τον κάμπο με τις πρασινάδες και τ’ άφθονα νερά και τα βουνά γύρω’ το ‘πιασε το παράπονο κι αναστέναξε. Το είδε ο πασάς και το ρωτά:
-Μωρέ Ρωμιέ, τι έχεις κι αναστενάζεις;
-Τι να ‘χω πασά μου, του λέει, συλλογίζομαι πως όλα αυτά τα μέρη ήταν δικά μας μια φορά και μας τα πήρατε’ μα το λένε τα χαρτιά μας, κι έχω την ελπίδα μου στο Θεό πως με καιρό πάλι δικά μας θα γίνουν.
Ο πασάς θύμωσε.
-Μωρέ, τι τσαμπουνάς αυτού; του λέει κι αρπάζει την ξύλινα σούβλα που είχαν ψήσει το αρνί και την καρφώνει στη γη. Να, το βλέπεις αυτό; λέει. Αν αυτό το ξερό παλούκι βγάλει κλαριά, τότε να ‘χετε ελπίδα πως θα ξαναπάρετε πίσω αυτά τα μέρη.
Την άλλη μέρα η σούβλα ρίζωσε στη γη και ξαναβλάστησε και φούντωσε και θέριεψε κι έγινε το περήφανο κυπαρίσσι που γνωρίσαμε. Κι επειδή ο πασάς έχωσε τη σούβλα στη γη απ’ τη μύτη, δηλαδή απ’ την κορφή, έβγαλε το κυπαρίσσι τα κλαριά του γερμένα προς τα κάτω έγινε θηλυκό κυπαρίσσι.
Το παραμύθι μέσα από τα μάτια των παιδιών…
Πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες στο νηπιαγωγείο…πλησιάζουν οι μέρες για τον εορτασμό της διπλής γιορτής της 25ης Μαρτίου και εμείς σηκώσαμε τα μανίκια μας, πήραμε κόλλες , ψαλίδια, χαρτιά, χαρτόνια και μπογιές και στρωθήκαμε στη δουλειά…
Σας παρουσιάζουμε με χαρά και υπερηφάνεια τις φετινές κατασκευές μας:
🙂 πρώτο πρώτο…το παραδοσιακό “Τσαρούχι”…
😛 κατασκευή εικόνας για τον Ευαγγελισμό της Παναγίας
😀 καρδούλες σημαιάκια…
😉 και φυσικά “φεσάκια” για τα αγόρια και τα κορίτσια…
😛 τελευταία κατασκευή μας ήταν η πρόσκληση τσολιαδάκι…
όλα έτοιμα λοιπόν… ουφ…κουραστήκαμε αρκετά!!!!
Ε-ε-ε-έρχονται τα χελιδόνια…
Τα πρώτα χελιδόνια έκαναν επιτέλους την εμφάνισή τους και στo χωριό μας και ήταν σήμερα μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτούς τους φτερωτούς μας φίλους.
Κανένα άλλο πουλί δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ, όσο το χελιδόνι. Ο λαός πιστεύει ότι τα χελιδόνια μαζί με τον κούκο, φέρνουν την άνοιξη. `Ερχονται κάθε Μάρτιο από την Αφρική και ξαναγυρίζουν εκεί το Σεπτέμβριο. Αυτά που βλέπουμε να περνούν πρώτα, στις αρχές του Μάρτη είναι περαστικά από την Ελλάδα και συνεχίζουν το ταξίδι τους για τις βόρειες χώρες. Αρχές Απρίλη θα εγκατασταθούν στο χωριό μας και δε χάνουν καιρό. Αρχίζουν να ανακατασκευάζουν αμέσως τις παλιές φωλιές τους. Η φωλιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δέκα συνεχή χρόνια. Την έφτιαξε με λάσπη και σάλιο και ο ήλιος την έκανε ανθεκτική σαν από τσιμέντο.
Αξιοθαύμαστο είναι ότι επιστρέφουν κάθε χρόνο στις ίδιες φωλιές. Ας δούμε πώς το καταφέρνουν αυτό: `Ολα τα αποδημητικά έχουν μια Ηλιακή πυξίδα, δηλαδή την ικανότητα να μη χάνουν την πορεία τους σε σχέση με τον ήλιο. Ακόμη χρησιμοποιούν ως σημάδια βουνά , ποτάμια, λίμνες, κτίρια κ.ά. για να βρουν την ακριβή θέση της φωλιάς τους.
Ζει πάντα ζευγαρωμένο και η οικογενειακή του ζωή είναι υποδειγματική.
Γεννά 5 αυγά και τα κλωσσά 16 ημέρες. Κατά τη διάρκεια του κλωσσήματος το αρσενικό κάθεται κοντά στη σύντροφό του , της κεηλαηδεί για να διασκεδάζει τη μονοτονία της, της φέρνει τροφή και κάθεται και κείνος στα αυγά όταν βγαίνει εκείνη για τροφή.
Η τάξη και η καθαριότητα της φωλιάς είναι μοναδική. Τις ακαθαρσίες των μικρών τις παίρνουν οι γονείς με τα ράμφη τους και τις πετούν έξω από τη φωλιά . `Οταν μεγαλώσουν λίγο μαθαίνουν τα χελιδονάκια να στέκονται στο χείλος της φωλιάς και να κάνουν τις ακαθαρσίες τους έξω.
Τα παιδιά έμαθαν και ζωγράφισαν το αίνιγμα που περιγράφει το χελιδόνι….
«από πάνω σαν τηγάνι
από κάτω σαν βαμβάκι
κι από πίσω σαν ψαλίδι»
Συζητήσαμε για το πώς είναι να φεύγει κάποιος και να αφήνει το σπίτι του, τους φίλους και τις συνήθειές του και να πηγαίνει σε ένα ξένο τόπο και ακόμα για το πως θα πρέπει εμείς να φροντίζουμε τις φωλιές των χελιδονιών και να μην τις καταστρέφουμε.
Ασχοληθήκαμε με την κατασκευή ενός χελιδονιού από κάνσον…..φτιάξαμε ενα τρισδιαστατο ανοιξιάτικο ταμπλο με χελιδόνια που κάθονται στα συρματα της ΔΕΗ…
Τέλος , μάθαμε ένα ποίημα για τα χελιδόνια …
ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑ
Χελιδόνι μου γοργό ,
που ‘ρθες απ’ την έρημο ,
τι καλά μας έφερες;
– Την υγεία και τη χαρά
και τα κόκκινα τ’ αυγά .
Αν πάλι θέλετε και σεις να μάθετε περισσοτερα για τα χελιδόνια, στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας θα βρειτε πληροφορίες για τις φωλιές τους, την τροφή, τα είδη χελιδονιών και άλλα πολλά… αρκεί να κάνετε ενα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1113
