Δυο χιλιάδες χρόνια χωρίζουν το «νίπτω τας χείρας μου» του Πιλάτου (Μεγάλη Πέμπτη ακούγεται στις εκκλησίες· όπως και αν ακουστεί σήμερα) από το «Εγώ σας τα είπα… Και νίπτω τας χείρας μου! Πολύ σχολαστικά…» του Σπύρου Παπαδόπουλου.

Αυτή η αλλαγή σημασίας στη νίψη δεν είναι πολύ παλιά. Εγινε, μόλις το 1841, σε νοσοκομείο της Βιέννης. Ο Ούγγρος, γεννημένος στη Βούδα (πριν ακόμα ενωθεί με την Πέστη), γιατρός, στη Βιέννη με μεταπτυχιακό στη μαιευτική, Ignaz (Ιγνάτιος) Semmelweis (Ζεμελβάις), από τους σημαντικότερους μαιευτήρες της εποχής του, πρωτοπόρος, ήταν ο πρώτος που διαπίστωσε ότι τα «καθαρά χέρια», εκτός από μεταφορά τιμιότητας/αθωότητας, ήταν και πολύτιμη προσφορά στην υγεία.

Στο ξεκίνημα κιόλας της επιστημονικής του καριέρας, περί το 1840, εργαζόμενος στην κλινική μητρότητας του Γενικού Νοσοκομείου Βιέννης, ανεξήγητη λοίμωξη, γνωστή ως «παιδικός πυρετός», έπληττε, σε όλη την Ευρώπη, νέες κυρίως μητέρες δίνοντας υψηλά ποσοστά θνησιμότητας. Μετά από εμπεριστατωμένη έρευνα, ο Ζεμελβάις, κατέληξε πως οι γιατροί, από προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις και εξετάσεις, μετέδιδαν μικρόβια σε ευάλωτες μητέρες μέσω των χεριών τους.

Απαίτησε αμέσως, από γιατρούς και νοσηλευτές, πριν από κάθε εξέταση, να πλένουν τα χέρια. Η πτώση ποσοστών μόλυνσης στο τμήμα του ήταν εντυπωσιακή! Δίκαιο είναι, νομίζω, κάθε Μεγάλη Πέμπτη, να μνημονεύουμε και τον Ιγνάτιο Ζεμελβάις, τιμής ένεκεν! Αντί άλλων ευχών… Υπομονή!Θα τα πούμε σύντομα.Ως τότε μένουμε σπίτι!!!!!!!!