17 Νοεμβρίου γιορτάζουμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου! Πενήντα ένα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από την ημέρα που οι Έλληνες φοιτητές εξεγέρθηκαν στους δικτάτορες της Χούντας και διεκδίκησαν την ελευθερία τους. Στο νηπιαγωγείο μας λοιπόν εκμεταλλευόμαστε αυτές τις μέρες, για να μιλήσουμε για έννοιες όπως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ , ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ, προσπαθώντας έτσι να βοηθήσουμε τους μικρούς μας μαθητές να κατανοήσουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις. Μέσα από κατάλληλα βιβλία και τις αντίστοιχες ιστορίες τους προσεγγίσαμε τις έννοιες αυτές.
Συζητήσαμε για το τι είναι το Πολυτεχνείο και τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί και είδαμε φωτογραφίες της εποχής εκείνης και βίντεο…
Τραγουδήσαμε το υπέροχο τραγούδι “Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο”
Δεν θα μπορούσε να λείπει και η παράδοση από το νηπιαγωγείο μας, έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Ξυλούρη και το τραγούδι: Πότε θα κάμει ξαστεριά, Ν. Ξυλούρης
Τέλος την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου κάναμε την καθιερωμένη γιορτούλα μας , φωνάξαμε τα συνθήματα “Ψωμί, παιδεία, ελευθερία” , μιλήσαμε για την καθεμία έννοια ξεχωριστά και πήραμε σπίτι μας τις κατασκευές που είχαν φτιάξει τα ίδια τα παιδιά. Από τη ζωγραφιά μας δεν θα μπορούσε να λείπει το γαρίφαλλο..
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως κάποιοι μικροί μαθητές, αποτύπωσαν στη ζωγραφιά τους, αυτό που τους έκανε μεγαλύτερη εντύπωση… Τα παιδιά πολλές φορές μπορούν να εκφράσουν έναν ολόκληρο κόσμο απλά και μόνο μέσα από μια ζωγραφιά…
Αδερφέ μου, σκοπέ
αδερφέ μου, σκοπέ
σ’ ακούω να περπατάς πάνω στο χιόνι
σ’ ακούω να περπατάς πάνω στο χιόνι
σ’ ακούω που βήχεις μες στην παγωνιά
σε γνωρίζω, αδερφέ μου
και με γνωρίζεις.
Στοιχηματίζω ότι έχεις μια κοριτσίστικη φωτογραφία στην
τσέπη σου.
Στοιχηματίζω αριστερά μέσα στο στήθος σου πως έχεις μια
καρδιά.
Θυμάσαι;
Είχες κάποτε ένα τετράδιο ζωγραφισμένο χελιδόνια
είχα κάποτε ονειρευτεί να περπατήσουμε κοντά – κοντά
στο κουτελό σου ένα μικρό σημάδι απ’ την σφεντόνα μου
στο μαντήλι μου φυλάω διπλωμένα τα δάκρυά σου
στην άκρη της αυλής μας έχουν ξεμείνει τα σκολιανά
παπούτσια σου
στον τοίχο του παλιού σπιτιού φέγγουν ακόμα
με κιμωλία γραμμένα τα παιδικά μας όνειρα…..
………………………………………………………………………………
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θα’ θελα να το λαβώσεις.Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι καταδιώκοντας και σκοτώνοντας τους φοιτητές, σκοτώνουν την ίδια την ελευθερία, την δημοκρατία! Το ποίημα αυτό και οι απαντήσεις των μικρών μαθητών έδωσαν το έναυσμα για ένα graffiti του γνωστού Βρετανού ακτιβιστή Banksy.
Ο Banksy είναι γνωστός Βρετανός καλλιτέχνης του γκραφίτι, πολιτικός ακτιβιστής και σκηνοθέτης ταινιών, ανεπιβεβαίωτης ακόμα ταυτότητας.[1][2] Τα έργα του είναι συνήθως σατιρικά, σχολιάζοντας ζητήματα πολιτικής και κουλτούρας, με επιγράμματα που συνδυάζουν το μαύρο χιούμορ με γκραφίτι, τα οποία εκτελούνται με μια ιδιαίτερη τεχνική στένσιλ. Τα πολιτικού και κοινωνικού σχολιασμού έργα του έχουν εμφανισθεί σε δρόμους, τοίχους και γέφυρες πόλεων σε όλο τον κόσμο. (βλ. Βικιπαίδεια)Τα παιδιά ζωγράφισαν τις ιδέες τους και συνέχεια είχε το πραγματικό grafity του καλλιτέχνη, με τα παιδιά να ενθουσιάζονται που έκαναν και εκείνα κάτι αντίστοιχο…
Τι ωραίο που θα ήταν τα όπλα που απειλούν κάθε φορά την Ελευθερία , την Δημοκρατία να πετάγανε λουλούδια!Μέσα από τη διαδρομή των γεγονότων του πολυτεχνείου καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως για εμάς Δημοκρατία σημαίνει σημαίνει : Διάλογος – Ασφάλεια – Ισότητα – Ιδέα – Τραγούδι – Ήλιος