Το σχολείο οφείλει να αλληλεπιδρά με την κοινωνία και να μην παραμένει αποκομμένο από αυτή. Η εκπαίδευση αποτελεί στην ουσία και στη πράξη μια βασική λειτουργία της κοινωνίας και αποτελεί το μέσο με το οποίο αυτή δημιουργεί και ανανεώνει τις προϋποθέσεις ύπαρξής της.

Έτσι και εμείς ετοιμάσαμε ένα νόστιμο κέικ βανίλιας, ένα σακουλάκι αρωματικό τσάι, φτιάξαμε μία εικόνα της Παναγίας και φυσικά πολλές ζωγραφιές με φωτεινά χρώματα να προσφέρουμε στους ηλικιωμένους του Εμπειρίκειου Γηροκομείου Χώρας Άνδρου την Παρασκευή 12/2/2016 . Σε ένα μαγικό ταξίδι στον  χρόνου μας οδήγησαν οι Αφρούλα, Γιάννης, Μαρία, Στέργιος, Ελένη, Παναγιώτης, Μαριγώ, Γιώργος, Ζωή, Γιώργος, Βαρβάρα, Δημήτρης, Ευαγγελία, λέγοντάς μας πως έπαιζαν μικροί, τι τραγούδια έλεγ

αν, που ζούσαν και φυσικά μας ενημέρωσαν πως περνούν την ημέρα τους για να καλύψουν την  περιέργειά μας. Ο χώρος υποδοχής γέμισε με παιδικές φωνές όταν τους τραγουδήσαμε κάποια από τα τραγούδια που μαθαίνουμε στην τάξη.

Το βασικότερο από όλα όμως είναι οτι τα παιδιά μυήθηκαν στην έννοια της προσφοράς. Όσο μικρή και αν είναι η προσφορά αξία έχει η ικανοποίηση και η ευχαρίστηση που παίρνει αυτός που δέχεται. Αν όλοι μας μαθαίναμε από την νηπιακή ηλικία να προσφέρουμε και να χαρίζουμε χαρά τότε ο κόσμος μας θα γινόταν καλύτερος και ευλογημένος. Αυτό ζητάμε και εμείς από τα δικά μας  νήπια. Να δημιουργήσουν ένα κόσμο διαφορετικό…καλύτερο…πολύχρωμο….με περισσότερη προσφορά και ανιδιοτελή αγάπη….

Ας μην ξεχνάμε ότι και οι ηλικιωμένοι ήταν και αυτοί παιδιά…και ότι και εμείς κάποτε θα γίνουμε ηλικιωμένοι…

Ευχαριστούμε πολύ τον κ.Μανώλη Ψυχάλη για την φιλοξενία στο Γηροκομείο, την Μίνα και όλους τους εργαζόμενους εκεί για την αγκαλιά και το χαμόγελο που μας πρόσφεραν.