Η ιστορία ενός πεύκου
Γεια σας, είμαι το πεύκο!!! Μα μιλάνε τα πεύκα; Και βέβαια μιλάνε, απλά πρέπει να ξέρει κανείς να διαβάζει τα σημάδια μου!!! Σήμερα θα σας πω την ιστορία μου και θα σας μάθω να την διαβάζετε από τον κορμό μου.
Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή…. Όπως είπαμε είμαι το πεύκο και γεννήθηκα σε ένα δάσος της Εύβοιας. Ξέρετε πόσο χρονών είμαι; Για μετρήστε τα δαχτυλίδια μου…. Μπράβο το βρήκατε είμαι (περίπου) 24 χρονών!!!!
Για κοιτάξτε τον πορτοκαλί κύκλο στο κέντρο του κορμού!!! Τόσο ήμουνα σαν σποράκι. Μέχρι τα 4 μεγάλωνα καλά. Είχα μπόλικες βιταμίνες από το χώμα, ήλιο και νερό από την βροχή και αυτό φαίνεται από τους όμορφους κύκλους μου.
Στα πέντε μου όμως έπεσε πάνω μου ένα δέντρο και αυτό φαίνεται από τα δαχτυλίδια μου που από την μία πλευρά είναι λεπτά και από την άλλη είναι χοντρά.
Τις επόμενες όμως 2 χρονιές δεν μεγάλωσα πολύ και γι΄ αυτό τα δαχτυλίδια μου είναι λεπτά! Δεν μεγάλωσα πολύ γιατί εκείνες τις χρονιές έκανε πολύ κρύο αλλά και το δέντρο που έπεσε πάνω μου, μου έκρυβε όλο τον ήλιο!!! Στα 12 όμως, ωστόσο κατάφερα να βγάλω και ένα κλαδί! Αυτό μπορείτε να το καταλάβετε από τα κυμματάκια στα δαχτυλίδια μου και το οβάλ σημάδι!
Έτσι συνέχισαν και οι επόμενες χρονιές. Άλλοτε μεγάλωνα πολύ και έκανα χοντρά δαχτυλίδια και άλλες χρονιές μεγάλωνα λίγο και έκανα λεπτά. Στα 17 μου όμως χρόνια βγήκαν ζουζούνια και μου έφαγαν τα φύλλα. Δεν μεγάλωσα πολύ και γι΄αυτό τα δαχτυλίδια μου είναι λεπτά. Μάλιστα τα ζουζούνια φάγανε ένα γειτονικό δέντρο και έπεσε πάλι πάνω μου και γι’ αυτό τα δαχτυλίδια μου μεγαλώνουν από την άλλη πλευρά…
Στα 20 μου έπιασε μια μεγάλη φωτιά το δάσος και αυτό φαίνεται από το μαύρο σημάδι. Εγώ όμως ευτυχώς σώθηκα από ένα πυροσβέστη και συνέχισα να μεγαλώνω και να μεγαλώνω μέχρι που μεγάλωσα τόσο και εμπόδιζα τα μωρά μου δέντρα να μεγαλώσουν και αυτά γιατί τους έκοβα τον ήλιο, τους έπινα το νερό και τους έτρωγα τις βιταμίνες από το χώμα. Αυτό με στεναχωρούσε πολύ και γι’ αυτό με κόψανε!!! Με έκαναν όμως ένα όμορφο παραμύθι για τα παιδιά και χαρτί για να γράφουν. Είμαι πάλι χαρούμενος γιατί έγινα ξανά χρήσιμο!!!



Και ένα e-book με όλες τις δράσεις μας….