Περπατώντας στον δρόμο σίγουρα θα έχετε προσέξει κάποιους μπλε μεγάλους κάδους που κάνουν παρέα στους πράσινους. Όμως γιατί δεν είναι και οι δύο το ίδιο χρώμα; Μήπως είναι κάποιου είδους μόδα; Όχι φυσικά!! Υπάρχει ένας πολύ σημαντικός λόγος που διαχωρίζονται οι κάδοι με τα χρώματα και αυτός είναι η ανακύκλωση!

(Δείτε το βίντεο για  τον Πέρι το Περιβάλλον  ΕΔΩ)

Τι είναι όμως η ανακύκλωση και γιατί είναι τόσο σημαντική για τον πλανήτη μας; Ας σκεφτούμε για λίγο πως ο πλανήτης μας, όλο αυτό το φυσικό περιβάλλον που μας περιβάλλει, με τους καταγάλανους ουρανούς, τις απέραντες μπλε θάλασσες, τα καταπράσινα δέντρα στα πυκνά δάση, τις  λίμνες που καθρεπτιζόμαστε, τα καμαρωτά ψηλά βουνά και τα ποτάμια που τρέχει γάργαρο το νερό,  είναι το σπίτι μας. Σκεφτείτε τώρα πως το σπίτι μας έχει γεμίσει με σκουπίδια, που μυρίζουν άσχημα και είναι τόσα πολλά που δεν μπορείς να δεις πέρα από αυτά! Δεν είναι πολύ άσχημη εικόνα;;

Κι εδώ ακριβώς έρχεται η ανακύκλωση και ο φίλος της, ο μπλε κάδος! Ανακύκλωση είναι μια διαδικασία όπου όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά μέσω των μπλε κάδων οδηγούνται σε ένα μεγάλο εργοστάσιο, διαχωρίζονται, επεξεργάζονται και ξαναχρησιμοποιούνται ως ένα νέο υλικό για διαφορετική χρήση. Μπορούμε κι εμείς να γίνουμε φίλοι μαζί τους και να τους βοηθήσουμε να μειωθούν τα σκουπίδια αν ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες.

Πρώτα από όλα διαχωρίζουμε τα κοινά απορρίμματα από τα ανακυκλώσιμα τα οποία είναι:

Συσκευασίες από Αλουμίνιο, π.χ. αναψυκτικά

Συσκευασίες από Λευκοσίδηρο, π.χ. κονσέρβες

Συσκευασίες από Πλαστικό, π.χ. μπουκάλια, απορρυπαντικά κ.α

Συσκευασίες από Γυαλί, π.χ. γυάλινα μπουκάλια από χυμούς, τρόφιμα κ.α

Συσκευασίες από Χαρτί π.χ. τρόφιμα, απορρυπαντικά, Χαρτοσακούλες & Χαρτοκιβώτια π.χ. από ηλεκτρικές συσκευές, κ.ά.

Έπειτα τα καθαρίζουμε σχολαστικά αν χρειάζεται χωρίς να αφήσουμε υπολείμματα.

Τα διπλώνουμε πολύ καλά ώστε να έχει χώρο ο κάδος να πετάξουν όλοι τα σκουπίδια τους

Δείτε ΕΔΩ το βίντεο του Μπλέκα του Μπλε Κάδου, με όλη τη διαδικασία της ανακύκλωσης

Τι είπατε ; Τα καπάκια;

Μα ναι μικροί μας μαθητές στο νηπιαγωγείο μας μαζεύουμε πλαστικά καπάκια για να δοθούν σε εταιρείες ανακύκλωσης και με το χρηματικό τους αντίτιμο προσφέρονται αναπηρικά αμαξίδια σε όσους τα χρειάζονται.

Η ανακύκλωση τους ξεκίνησε από τα Γιαννιτσά και χάρη στην ανταπόκριση μας εξελίχθηκε σε πράξη ευαισθητοποίησης !!!

        Λοιπόν ναι τα καπάκια χωριστά .

Και να θυμάστε! Στους μπλέ κάδους ποτέ φαγητά .

    Απαγορεύονται τα φαγητο-σκουπίδια στους μπλε κάδους.

Και τι γίνεται με το φαγητό; Δεν είναι μόνο το φαγητό που μπορεί  να περισσέψει αλλά και οι φλούδες από τα λαχανικά και τα φρούτα που δεν τρώγονται. Τα τσόφλια από τα αυγά, το κατακάθι του καφέ της μαμάς ή το φακελάκι από το τσάι της γιαγιάς. Πω πω!!! Μαζεύτηκαν πολλά πάνω που βάλαμε μια τάξη. Όμως σας έχουμε λύση και γι’ αυτό, την κομποστοποίηση. Η κομποστοποίηση είναι μια διαδικασία όπου βάζοντας όλα αυτά τα περισσεύματα που αναφέρθηκαν σε ένα ειδικό κάδο, τον κομποστοποιητή μπορούμε να φτιάξουμε λίπασμα, δηλαδή τροφή για τα φυτά μας. Αυτό μπορεί να γίνει και στο σπίτι, χρειαζόμαστε έναν απλό κάδο κομποστοποίησης και ένα μακρύ ξύλο για ανακάτεμα. Το κομπόστ είναι έτοιμο μετά από 4-8 μήνες. Έχει σκούρο χρώμα, μυρίζει βρεγμένο χώμα και δεν είναι πολύ συμπαγές.

ΕΔΩ το βίντεο της Μπέτυ- Κομποστοποίησης!

 Και βέβαια, δεν ξεχνάμε να ανακυκλώνουμε και τις μπαταρίες από τα παιχνίδια μας οπωσδήποτε στους ειδικούς κάδους για μπαταρίες.

Το πιο σημαντικό όμως, πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι πως, υπάρχει καλύτερος τρόπος ακόμα και από την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση για να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας . Αυτό είναι να μην αγοράζουμε πράγματα που δεν έχουμε πραγματικά ανάγκη , να μην χρησιμοποιούμε  αντικείμενα μιας χρήσης γιατί όλα αυτά τελικά τα πετάμε. Άσχετα αν μπορούμε να τα ανακυκλώσουμε ή όχι. Για παράδειγμά, δεν χρειάζεται κάθε πρωί να αγοράζουμε καινούριο μπουκαλάκι με νερό και αφού πιούμε το νερό να το πετάξουμε γιατί πολύ απλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το τέλειο παγούρι μας, ξανά και ξανά!

Να θυμάστε, κάθε φορά που κάνετε ανακύκλωση γίνεστε εσείς οι ήρωες της ημέρας!

Η σωτηρία του πλανήτη είναι στα χεράκια σας σε εσάς τους μικρούς και τετραπέρατους σουπερ-ηρωές μας!

ΙΔΕΑ!! Μπορείτε κι εσείς να ανακυκλώσετε μόνοι σας στο σπίτι! Ναι καλά διαβάσατε! Η ανακύκλωση όπως είπαμε έχει σκοπό να δημιουργεί νέα χρήσιμα πράγματα χρησιμοποιώντας τα παλιά και άχρηστα. Ψάξτε μέσα στο σπίτι και βρείτε κάτι που δεν το χρειάζεστε, το κουτί από τα πουράκια ή το βάζο από τη τελειωμένη μαρμελάδα. Σκεφτείτε πράγματα (μολυβοθήκη, γλάστρα, κουμπαράς) που μπορεί να δώσουν νέα ζωή στα παλιές συσκευασίες με λίγο χρώμα και πολύ φαντασία!

Ξέρουμε πως έχετε ήδη ένα σωρό ιδέες στο μυαλό σας και περιμένουμε να τις δούμε!!

Φωτογραφία και ιδέες για κατασκευές από ανακυκλώσιμα υλικά εδώ.

Φωτογραφίες από εδώ, εδώ και εδώ.

Το σήμα της ανακύκλωσης 

Διαβάζουμε το παραμύθι “Μια συναχωμένη Φράουλα στη καρδιά του Χειμώνα” της Ιωάννας Σκαρλάτου με τις ζωγραφιές της Μαράννας Φραγκούλη, από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική. Όταν οι άνθρωποι ανακατεύονται στις δουλειές της φύσης, συμβαίνουν περίεργα πράγματα!

Η φράουλα τέντωσε τα πρασινωπά ποδαράκια της κάτω από τη μαλακιά κουβερτούλα της και αναστέναξε!

Η μαμά της στάθηκε πλάι στο κρεβάτι και της έβαλε στο μέτωπο μια κομπρέσα.

– Μαμά, γιατί είμαι συνέχεια άρρωστη; Γιατί να μην είμαι γερή και δυνατή σαν τις ξαδέλφες μου την Φραουλίνα και τη Φραουλού;

– Όμορφη κορούλα μου, μη στεναχωριέσαι. Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Απλά, εσύ ,ερικές μέρες είσαι λιγάκι άρρωστη. Μόλις μεγαλώσεις λίγο όμως, θα στρώσει ο οργανισμός σου…

– Αχ, μαμά γιατί μου συμβαίνουν αυτά; Επειδή με γέννησες πρόωρα;

– Ναι γλυκιά μου. Έπρεπε να γεννηθείς τον Απρίλιο σαν τις ξαδέλφες σου, αλλά κάποιοι αποφάσισαν να γεννηθείς το Δεκέμβριο!

– Και ποιοι είναι αυτοί που αποφάσισαν για την ζωή μου;

– Οι άνθρωποι, καλή μου.

– Οι άνθρωποι; Αναρωτήθηκε κουνώντας τα ποδαράκια της…

– Μα τι μας θέλουν μέσα στο χειμώνα; Αφού  έχουν τόσα άλλα φρούτα!

– Τι να πω παιδί μου; Επεμβαίνουν στο πρόγραμμα του Θεού και αλλάζουν το ρυθμό της φύσης.

– Και γιατί το κάνουν αυτό; Οι άνθρωποι είναι τόσο έξυπνοι! Ξέρουν πως δεν είμαστε ωφέλιμοι για την υγεία τους, όταν μας αναγκάζουν να γεννηθούμε πρόωρα;

Αχ, κοριτσάκι μου, μην κάνεις τέτοιες σκέψεις! Κοίτα να ξεκουραστείς… είπε η κυρία Φρουφρού και αφού της έδωσε ένα φιλί στο μαγουλάκι της πήγε, δίπλα στο Σπόρο- εργοστάσιο να δουλέψει.

Η Φράουλα όμως ήταν ανήσυχη.. πέταξε τη φυλλαρένια κουβέρτα της και, κρατώντας την κομπρέσα, βάδιζε στις μύτες των ποδιών της. Βάζοντας το ένα πόδι μπροστά στο άλλο, πήδηξε από το χωμάτινο παράθυρο και άρχισε να περπατά στο διπλανό χωράφι… πρόσεχε πολύ να μην πατήσει τα χιόνια που δεν είχαν λιώσει ακόμα  και στόλιζαν τον κήπο με τις λευκές τούφες τους… δεν ήθελε να παγώσουν τα πόδια της!

Δεν μπορεί να σκέφτονται έτσι οι άνθρωποι! Θα ανακαλύψω τι γίνεται στον κόσμο… ψιθύρισε… χοροπηδώντας ανάμεσα στα ψηλά δέντρα, έφτασε μπροστά σε ένα διάφανο κτήριο. Πλησίασε, για να δει καλύτερα τι γινόταν μέσα. Γούρλωσε τα μάτια της, σαν αντίκρισε γνώριμα πρόσωπα να τα φροντίζουν άνθρωποι που φορούσαν λευκές στολές. Γιατί βρίσκονται εδώ φράουλες και άλλα φρούτα εκτός εποχής; Θα έπρεπε κάποια να είναι ακόμα άνθη στα κλαδιά και άλλα στο χωματόσπιτο τους. Στην κοιλιά της γης… σκέφτηκε, σφίγγοντας τα ροδαλά χειλάκια της. Τότε ένα αγγουράκι βγήκε από το κτήριο, κουνώντας πάνω κάτω τα χεράκια του, σαν να ήθελε να την απομακρύνει… Η  Φραουλίτσα ξαφνιάστηκε μα βρήκε ευκαιρία να ρωτήσει:

– Τι είναι εδώ; Τι σας κάνουν;

-Είναι το θερμοκήπιο! Οι άνθρωποι μας έφεραν εδώ, γιατί είμαστε πολύ αδύναμα και χρειαζόμαστε βοήθεια…

Αλλά μας έχουν δώσει τόσα φάρμακα!

-Και γιατί είναι εδώ φρούτα και λαχανικά της άνοιξης και του καλοκαιριού;

– Γιατί κάποιοι άνθρωποι τα αναγκάζουν να γεννιούνται όλο το χρόνο!

– Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; δεν μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει ότι θέλει!

Είπε υψώνοντας την φωνή της. Μα το αγγουράκι της ψιθύρισε αναστατωμένο:

– Σιγά, Φραουλίτσα! Κάποιος έρχεται πρέπει να φύγεις! Γρήγορα!

– Γεια σου αγγουράκι, θα ξαναέρθω να σε δω! του είπε σιγανά και απομακρύνθηκε.

Προχωρούσε πια με αργό βήμα… σε μικρή απόσταση είδε κάποια φρούτα να περπατούν με το κεφάλι κατεβασμένο. Ένα μικροκαμωμένο αχλάδι ήταν χλωμό. Αδύνατο ζαρωμένο.. μα και τα υπόλοιπα φρούτα είχαν γεμίσει ρυτίδες! Ποπο! Τα πρόσωπα τους έχουν τσαλακωθεί! Σκέφτηκε και από τη στεναχώρια της κρύφτηκε πίσω από ένα κουκουνάρι, δεν ήθελε να τη δουν και να νιώσουν άσχημα.

Όταν ξεμάκρυνε αρκετά, αντίκρισε ένα ποδηλατόδρομο. Πολλά πορτοκάλια, μαζί με τα ξαδέλφια τους τα μανταρίνια έτρεχαν με τα ποδήλατα τους, ξεφωνίζοντας από χαρά! Αχ! Πόσο ωραία και δυνατά φαίνονται! Σκέφτηκε η Φράουλα κι άφησε να σκάσει ένα χαμόγελο στο λυπημένο της προσωπάκι. Μακάρι να είχα και εγώ δύναμη στα πόδια μου να κάνω ποδήλατο! Η φραουλού λέει πως είναι η καλύτερη γυμναστική! Σίγουρα θα προσπαθήσω την άνοιξη.. Και προβληματισμένη κίνησε να φύγει..

Περπατούσε, όταν άκουσε κάποια τσιριχτά κλάματα… ένας πολύχρωμος παπαγάλος, σκαστός από το κλουβί του, ήταν ξαπλωμένος στο χώμα κάτω από ένα δέντρο. Τέσσερα πουλάκια γύρω του έδειχναν να τον προσέχουν. Πλησίασε η Φράουλα και ρώτησε μια πέρδικά που στεκόταν πάνω σε ένα ψηλό κλαδί.

– Τι έπαθε ο παπαγάλος και κλαίει;

– Έπαθε τροφική δηλητηρίαση ο καημένος! Τσίμπησε τα άνθη μιας μηλιάς και πόνεσε η κοιλιά του.

– Μα τι είχαν τα ανθάκια; απόρησε.

– Κάποιοι άνθρωποι είχαν ψεκάσει τη μηλιά, για να γεννήσει νωρίτερα τα μήλα…

– Κρίμα…

– Μην ανησυχείς! Ευτυχώς προλάβαμε το κακό. Θα γλυτώσει!

Αλλά πονάει ακόμη… είπε η πέρδικα δείχνοντας τον με το φτερό της.

Από τη μια χαρούμενα πρόσωπα… Από την άλλη λυπημένα! Γιατί να μην είμαστε όλοι χαρούμενοι; Ο θεός μας δημιούργησε για να είναι όμορφη η πλάση… Να είναι και οι άνθρωποι υγιείς και ευτυχισμένοι… συλλογίστηκε η Φράουλα παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού. Καθώς περπατούσε σκεπτική είδε ένα καταπράσινο λάχανο και ένα κατσαρό μπρόκολο να παίζουν ξέγνοιαστα κυνηγητό. Το Λάχανο έτρεχε με φόρα, φουσκώνοντας τα μάγουλά του, ενώ το Μπρόκολο προσπαθούσε να το φτάσει, έχοντας στο πρόσωπο του ένα τεράστιο χαμόγελο.

– Ε φίλε! Ο ήλιος γέρνει. Πάμε; Είναι ώρα για φροντιστήριο υγιεινής διατροφής… Η δασκάλα μας, η κυρία Μαρουλού, θα μας περιμένει!

– Φύγαμε, Μπρόκολο! Σήμερα φροντιστήριο! Και αύριο το αγαπημένο μας: γυμναστική!

– Ε… και μετά λίγο διάβασμα και πολύ… παιχνίδι!

Είπε και με χορευτικά βήματα ακολούθησε το Λάχανο.

Τι ωραία που θα είμαστε, αν όλοι γεννιόμαστε στην εποχή μας! Αισθανόταν την καρδιά της να χτυπάει δυνατά!

Λοιπόν! Οι άνθρωποι θέλουν να επεμβαίνουν στη φύση. Γι’ αυτό μας αναγκάζουν να γεννιόμαστε οποιαδήποτε εποχή. Γιατί όσα και αν έχουν δεν τους φτάνουν ποτέ! Γιατί θέλουν να έχουν τα πάντα! Και για να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποιούν φάρμακα που βλάπτουν την υγεία όλων μας! Δεν βλέπουν πως τα φρούτα και τα λαχανικά που γεννιούνται στην εποχή τους είναι από μόνα τους υγιή;

Η Φραουλίτσα ήθελε να γυρίσει στο ζεστό κρεβατάκι της. Δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με τους ανθρώπους! Βιαστική…  πέρασε μπροστά από ένα όμορφο ξύλινο σπιτάκι, μα της άρεσε τόσο, που σκαρφάλωσε στο παράθυρο να δει ποιοι έμεναν μέσα. Μια μικρούλα με γαλάζια κορδέλα στη μακριά αλογοουρά της, καθόταν στην καρέκλα του γραφείου και έκανε τα μαθήματα της. Δίπλα της είχε ένα κατακόκκινο στρουμπουλό μήλο…

Τι όμορφο μήλο! ψιθύρισε και αυτό τη χαιρέτισε.

Σε λίγο η μικρούλα ετοίμασε την τσάντα της  και φόρεσε ένα γαλάζιο νυχτικό. Ύστερα κοιτάζοντας την εικόνα που ήταν πάνω από το μαξιλάρι της , άρχισε να προσεύχεται:

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον…

Εκεί διέκοψε η μικρούλα, καθώς θυμήθηκε πως είχε εξηγήσει η δασκάλα της εκείνη τη φράση: «πατέρα, δώσε μας σήμερα την τροφή που χρειαζόμαστε»

Η φραουλίτσα, ακούγοντας τι παρακάλεσε η μικρούλα το Θεό, δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά της και σκεφτόταν… Αχ,  τα παιδιά παρακαλούν το Θεό  να τους χαρίσει την τροφή που χρειάζονται κάθε ημέρα! Άρα δεν χάθηκαν όλα! Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν την κάθε εποχή χωρίς να θέλουν να την αλλάξουν. Αυτοί αγαπούν τον εαυτό τους και όλη τη φύση…  Ένα απέραντο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της. Γεμάτη ελπίδα επέστρεφε πια στο σπιτάκι της. Ένιωθε τόσο καλά και ο πυρετός είχε εξαφανιστεί!

Όταν έφτασε στο σπίτι της, μπήκε πάλι κάτω από τη φυλλαρένια κουβέρτα της και έκλεισε γλυκά τα μάτια της. Σε δύο λεπτά μπήκε τρεχάτη η κυρία Φρουφρού…

– Κοριτσάκι, δεν σε είδα καθόλου! Είχαμε τόση δουλειά… πως είσαι; Είπε και κάθισε κοντά της. Μαμά νιώθω πολύ καλύτερα! Αλλά θα μείνω εδώ κουκουλωμένη μέχρι να έρθει η ώρα μου να βγω στον κόσμο!

– Ωραία παιδάκι μου, βάλε τώρα το θερμόμετρο να δούμε αν έχεις πυρετό…

Η Φραουλίτσα το έβαλε στη μασχάλη της και περίμενε χαμογελαστή.

– Τι συμβαίνει κορούλα μου και χαμογελάς συνέχεια; Για βγάλε το θερμόμετρο να δω..

Η κυρία Φρουφρού το κοίταξε με προσοχή και αγωνία. Στη στιγμή το πρόσωπο της φωτίστηκε!

– Α! είσαι καλά! Πώς έγινε αυτό;

– Είδες, μαμά; Δεν χρειάζεται πια να ανησυχείς τόσο! Κάνω όμορφες σκέψεις..

Πιστεύω πως κάποια στιγμή, οι άνθρωποι θα σταματήσουν να επεμβαίνουν στη φύση…

Ξαφνικά άκουσαν έναν ήχο που τον ήξεραν πολύ καλά! ΠΛΑΦ! ΠΛΑΦ! Ένα χειμωνιάτικο παντζάρι γεννιόταν στην ώρα του! Ποπό! Ένα καινούργιο παντζαράκι στην καρδιά του χειμώνα! Ένα ολόφρεσκο πατζαράκι! Σκέφτηκε η Φραουλίτσα και τα μαγουλάκια της κατακοκκίνισαν.

Στο διπλανό χωματόσπιτο θα είχαν σίγουρα χαρές!!!

Πρέπει λοιπόν, οι άνθρωποι να καλλιεργούν φρούτα και λαχανικά εκτός εποχής τους;

Τι μπορούμε λέτε να κάνουμε για να το σταματήσουμε;;;

Κι’ αν έχετε όρεξη, ζωγραφίστε ότι σας έκανε εντύπωση από το παραμύθι!!!

Κατέφθασαν οι πρώτες ζωγραφιές από τις συμμαθήτριες μας! Πολλά μπράβο!!!