**Μυθολογία και Διάστημα: Μια υπέροχη διαδικτυακή συνάντηση!**

Στο πλαίσιο του κοινού μας προγράμματος “Μυθολογία και Διάστημα”, το Νηπιαγωγείο Αγίου Δημητρίου και το 7ο Νηπιαγωγείο Μεταμόρφωσης πραγματοποίησαν μια δημιουργική και γεμάτη φαντασία διαδικτυακή συνάντηση τη Δευτέρα 17 Μαρτίου 2025.

Τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Αγίου Δημητρίου παρουσίασαν με μεγάλο ενθουσιασμό ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που δημιούργησαν με θέμα το Διάστημα. Το παιχνίδι περιλάμβανε πλανήτες, αστέρια και ερωτήσεις εμπνευσμένες από τη μυθολογία και τις διαστημικές αποστολές. Επιπλέον, τραγούδησαν όλοι μαζί το τραγούδι *”Στη Γειτονιά του Ήλιου”*, γεμίζοντας τη συνάντηση με χαρά και μουσική.

Από την πλευρά του, το 7ο Νηπιαγωγείο Μεταμόρφωσης μας εντυπωσίασε με μια καλοδουλεμένη μακέτα που αναπαριστά το ηλιακό μας σύστημα. Οι μικροί μας φίλοι μας ξενάγησαν με περηφάνια στους πλανήτες και μοιράστηκαν μαζί μας ενδιαφέρουσες πληροφορίες που είχαν μάθει κατά τη διάρκεια του προγράμματος.

Ήταν μια όμορφη εμπειρία συνεργασίας, ανταλλαγής ιδεών και δημιουργικής έκφρασης. Συνεχίζουμε με το ίδιο κέφι και φαντασία!

Ο μύθος της αμυγδαλιάς

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε  την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της. Έτσι κι έγινε και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της. Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.
Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.