Στα μικρά παιδιά αρέσει να ασχολούνται με το όνομά τους, τη λέξη αυτή που αποτελεί την ταυτότητά τους από τη βρεφική τους ηλικία.
Κάθε χρόνο λοιπόν στο Νηπιαγωγείο, μετά από τις δραστηριότητες γνωριμίας του πρώτου καιρού, ξεκινάμε τις δραστηριότητες του προγράμματός μας από αυτό. Από το όνομά μας!
Το ΟΝΟΜΑ μας μπαίνει στο συρταράκι με τις εργασίες μας, στο ράφι με τα πράγματά μας, στην κρεμάστρα με την πετσέτα μας, στη μολυβοθήκη μας, στο φάκελό μας, στις εργασίες μας…
ΦΤΙΆΧΝΟΥΜΕ ΚΑΡΤΕΛΕΣ ΜΕ ΤΑ ΟΝΌΜΑΤΑ ΜΑΣ τις οποίες χρησιμοποιούμε για να μάθουμε να γράφουμε το όνομά μας, παίζουμε πολλά πολλά παιχνίδια με αυτές, εντοπίζουμε το αρχικό γράμμα μας και τις ζευγαρώνουμε με αυτό, το γράφουμε, το αντιγράφουμε, το συνθέτουμε κλπ. κλπ…
Στο ολοήμερο Τμήμα του Νηπιαγωγείου μας και στα πλαίσια της επέκτασης των πρωινών δραστηριοτήτων που αυτή την εβδομάδα είχαν ως επίκεντρο το ανθρώπινο σώμα ασχοληθήκαμε εκτενέστερα με το σχήμα του σώματός μας και τα μέλη που το απαρτίζουν….
Ο Γιάννης έγινε το μοντέλο μας και αφού ξάπλωσε στο χαρτί φτιάξαμε με μαρκαδόρο το περίγραμμά του και στη συνέχεια το γεμίσαμε με χρώμα. (ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ-ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟς-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ)
Αλλά πως λέγεται το καθετί επάνω μας και πως το γράφουμε για να το διαβάσουν και άλλοι άνθρωποι;(ΓΛΩΣΣΑ-ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ-ΓΡΑΦΗ-ΑΝΑΓΝΩΣΗ)
Όμως στο σώμα μας εκτός από αυτά που βλέπουμε υπάρχουν κι αυτά που δε βλέπουμε. (ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ)
Με τη νόστιμη επόμενη δραστηριότητα φτιάχνουμε το ανθρώπινο σώμα που δε βλέπουμε:
Κατ αρχάς το λεπτό λείο δέρμα μας που καλύπτει τα εσωτερικά μας όργανα, το φτιάχνουμε από τορτίγια κόβοντας τη σε σχήμα ανθρώπου με κουπάτ.
Για το αίμα μας που βρίσκεται παντού μέσα μας, απλώνουμε πάνω στα ανθρωπάκια κέτσαπ και για να φτιάξουμε το σκελετό μας οι λεπτοκομμένες φετούλες τυρί είναι ιδανικές
Οι μύες μας που κινούν το σκελετό μας πρέπει οπωσδήποτε να μπουν στα ανθρωπάκια μας. Η πάριζα είναι ότι πρέπει για να τους αναπαραστήσει,…
Τα παιδιά ανά πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν σε μια κατάσταση κινδύνου και θα πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένα και να γνωρίζουν το σωστό τρόπο αντίδρασης ανάλογα με την περίπτωση.
Τα παιδικά ατυχήματα, ο κίνδυνος από μια έκτακτη ανάγκη όπως ένας σεισμός, οι επικίνδυνοι ενήλικες (και όχι πάντα οι ξένοι) αποτελούν τις ενότητες στις οποίες εστιάσαμε κατά την επεξεργασία αυτού του θέματος.
Α. Τα παιδικά ατυχήματα
Τα παιδικά ατυχήματα μπορούν να συμβούν σε όλα τα παιδιά, οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε, συμβαίνουν ξαφνικά και μας βρίσκουν πάντα απροετοίμαστους.
Στόχος μας να μάθουν τα παιδιά τι είναι τα ατυχήματα, να κατανοήσουν τους κινδύνους που διατρέχουν στους χώρους που ζουν (νηπιαγωγείο, παιδική χαρά, σπίτι, δρόμο, θάλασσα κ.λ.π.), να εντοπίσουν τις αιτίες και τους παράγοντες που ευθύνονται γι’ αυτά και να υιοθετήσουν κανόνες συμπεριφοράς που θα μειώσουν τα ατυχήματα είτε από επικίνδυνα παιχνίδια, είτε από τη χρήση υλικών, από εσφαλμένες συμπεριφορές κ.λ.π.
1. Διαβάζουμε το βιβλίο “Κίνδυνος” από τη σειρά “Οι συμβουλές του μικρού λύκου”. Το συζητάμε, το αναλύουμε, δίνουμε δικά μας παραδείγματα.
2. Με μεγάλη προσοχή παρακολουθούμε με τη χρήση προτζέκτορα ένα βίντεο από το youtube με διάφορες περιπτώσεις ατυχημάτων και τον τρόπο αντιμετώπισής τους.
3. Εντοπίζουμε σε ζευγάρια επικινδυνότητες στην κουζίνα, το σαλόνι, το μπάνιο και το υπνοδωμάτιο σε διάφορες εικόνες και ύστερα τα δείχνουμε στα υπόλοιπα παιδιά και όλοι μαζί συζητάμε τις απόψεις μας.
4. Σε επόμενη ημέρα συμπληρώνουμε το πιο κάτω ατομικό φύλλο εργασίας – αξιολόγησης
Β. Σεισμός – Σεισμός: Μη σε πιάνει πανικός!!!!
Ο σεισμός είναι φαινόμενο το οποίο εκδηλώνεται συνήθως χωρίς σαφή προειδοποίηση, δεν μπορεί να αποτραπεί και παρά τη μικρή χρονική διάρκεια του, μπορεί να προκαλέσει μεγάλες υλικές ζημιές στις ανθρώπινες υποδομές, σοβαρούς τραυματισμούς και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη από πλευράς σεισµικότητας και την έκτη παγκοσµίως. Η ψυχραιμία, η σωστή αντίδρασή μας την ώρα του συμβάντος και η σωστή προετοιμασία μας, είναι τα όπλα μας για την προστασία μας. Μπείτε στην ιστοσελίδα του ΟΑΣΠ και ενημερωθείτε είναι σημαντικό για όλους. http://www.oasp.gr/
1. Ας ξεκινήσουμε με χορό…. το τραγούδι “Σεισμός” από τα Ημισκούμπρια είναι μια καλή επιλογή για την περίσταση!
2. Τι κάνουμε ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ και ΜΕΤΑ από ένα σεισμό; Οι αφίσες και τα φυλλάδια του ΟΑΣΠ είναι πολύ κατατοπιστικά. Τα παρατηρούμε προσεκτικά, διαβάζουμε τις λεζάντες, σχολιάζουμε
Ψάχνουμε στο σχολείο να εντοπίσουμε πιθανές επικινδυνότητες σε περίπτωση σεισμού, συζητάμε για το βαλιτσάκι έκτακτης ανάγκης και κάνουμε ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΑΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ (θα ακολουθήσουν και πολλές άλλες μέσα στη χρονιά)
3. Διαβάζουμε το βιβλίο “Ο Πάκι δε φοβάται τους σεισμούς” της Ρένας Ρώσση- Ζαϊρη
και
4. Βλέπουμε το κατατοπιστικότατο βίντεο “Tales of Disasters 2. Earhquake”από το you tube το οποίο είναι στα αγγλικά αλλά το μεταφράζουμε εμείς τα παιδιά
5. Χωριζόμαστε σε ζευγάρια και ομάδες και δουλεύουμε το θέμα ταυτόχρονα.
Η μία ομάδα φτιάχνει το βαλιτσάκι του σεισμού με όλα τα απαραίτητα.
Η άλλη ταξινομεί όσα είναι σωστό να κάνουμε σε ένα σεισμό και όσα είναι λάθος
Κάποιοι χτίζουν σπίτια αντισεισμικά και κάποιοι λιγότερο αντισεισμικά! Τα υλικά έχουν σημασία γιατί όταν ο σεισμός αρχίσει να κουνάει τη γη (τους δίσκους πάνω στους οποίους “χτίζουν” τα σπίτια τους εν προκειμένω) κάποια σπίτια λιγότερο “γερά” θα καταρρεύσουν!
Κάποιοι δουλεύουν στους υπολογιστές. Το ένα ζευγάρι κάνει την άσκηση στο Φωτόδεντρο για το σεισμό και το άλλο παίζει στον άλλο υπολογιστή με το πριν, κατά τη διάρκεια και το μετά του σεισμού στο πρόγραμμα της kidepedia.
Στο τέλος όλοι παρουσιάζουν τις δουλειές τους στους υπόλοιπους και κάνουμε την αξιολόγησή μας.
Γ. Οι επικίνδυνοι “άλλοι”.
Οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν δεν είναι όλοι αθώοι, καλόβουλοι και καλοπροαίρετοι. Όσο εύκολο είναι ένα παιδί να κινδυνεύσει σε μια παιδική χαρά, σε ένα τροχαίο ή σε ένα σεισμό, το ίδιο εύκολο ή και ευκολότερο είναι να κινδυνεύσει από κάποιον άγνωστο (το “stranger danger”που λένε στο εξωτερικό) ή πολύ χειρότερα από κάποιον που εμπιστεύεται και εμπιστευόμαστε.
Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και υποψιασμένοι τόσο σε κοινωνικό επιπεδο όσο και σε “κοινωνικό-ιντερνετικό” επίπεδο.
1. Βλέπουμε το βίντεο “Το μυστικό της Νίκης”
“Το μυστικό της Νίκης” είναι μια ιστορία κινούμενων σχεδίων, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της καμπάνιας “ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ” του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Πρόκειται για μια παραγωγή που έχει στόχο να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την ελληνική κοινωνία και να φτάσει σε γονείς και παιδιά σε ολόκληρη τη χώρα.
Ηρωίδα της ταινίας είναι η Νίκη, μία μαθήτρια δημοτικού την οποία επισκέπτεται στο σπίτι της ένας ‘φίλος’, όπως αποκαλείται στην ιστορία, τονίζοντας έτσι το γεγονός ότι τα περισσότερα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης έχουν δράστες πρόσωπα από το φιλικό περιβάλλον των γονιών.
Ο “φίλος” κάποια στιγμή φανερώνει τις διαθέσεις του και προτείνει στο κοριτσάκι να το αγγίξει στο εσώρουχο, αυτό αρνείται γνωρίζοντας τον “κανόνα του εσωρούχου”. Το παιχνίδι των αγγιγμάτων είναι το παιχνίδι που ζήτησε ο “φίλος” και που ζητά να το κρατήσει μυστικό το κοριτσάκι.
Ο “φίλος” φεύγει και το κοριτσάκι δέχεται την επίσκεψη μιας νεράιδας, στην οποία αφηγείται ό,τι έχει συμβεί, ενθαρρύνοντας με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά να μιλάνε για τέτοια περιστατικά.
Το να εστιάσει ένα παιδί της ηλικίας του Νηπιαγωγείου πέρα από το Εγώ του, στο Εσύ ή το Εμείς είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η σκέψη και η επικοινωνία του είναι καθαρά εγωκεντρική, καθώς αντιλαμβάνεται το περιβάλλον και τους άλλους μόνο μέσα από την δική του προοπτική.
Σύμφωνα με τον Jean Piaget,τον πρώτο ενήλικο πουπήρε στα σοβαρά τα παιδιά, το παιδί από το 3ο έως το 6ο έτος της ηλικίας του διανύει το δεύτερο κατά σειρά στάδιο ανάπτυξης,αυτό που ονομάζει Προσυλλογιστικό Στάδιο, με κύρια χαρακτηριστικά α) την κατάκτηση του συμβολισμού με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της γλώσσας, β) την ύπαρξη πλέον της ανακλητικής μνήμης όπου αναπαρίσταται ο εξωτερικός κόσμος με εσωτερικές εικόνες και γ) την κυριαρχία του εγωκεντρισμού στη σκέψη και επομένως την αντιμετώπιση του περιβάλλοντος μέσα από την προσωπική οπτική και τη σκέψη να κινείται από το μερικό στο μερικό.
Στις δραστηριότητές μας κάτω από το θέμα “Ο εαυτός μου” προσπαθούμε μέσα από παιχνίδια, τραγούδια κλπ να ξεφύγουμε λίγο από το ΕΓΩ, να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και το ΕΣΥ και γιατί όχι και το ΕΜΕΙΣ.
1. ΠΑΙΧΝΙΔΙ “ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ”
Τα παιδιά παίζουν με δύο γραμματοσειρές που σχηματίζουν τις λέξεις ΕΓΩ και ΕΣΥ σε στοίχιση σταυρολέξου. (Δες την εικόνα παραπάνω)
Δύο παιδιά τοποθετούνται από την μια και την άλλη άκρη του σταυρολέξου και αυτοπροσδιορίζονται λέγοντας: «Εγώ είμαι ο… και εσύ ο φίλος μου ο…». Κάθε φορά που ακούγεται ο χτύπος από το ταμπουρίνο αλλάζουν θέσεις επαναλαμβάνοντας το ίδιο. Το παιδί αλλάζει χώρο και συγχρόνως αλλάζει και η θέση του ως αναφορά προσώπου.
2. ΤΡΑΓΟΥΔΙ “ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ”
Εγώ είμαι εγώ….
Κι εσύ είσαι εσύ…
Κανείς δεν είναι σαν κι εμάς
Εγώ είμαι εγώ….
κι εσύ είσαι εσύ…
ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ Μ΄ΑΓΑΠΑΣ!
3. ΕΝΑ-ΔΥΟ-ΤΡΙΑ ΒΡΑΧΙΟΛΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
Κάθε παιδί διαλέγει ένα πλαστικό καλαμάκι στο χρώμα που του αρέσει το κόβει μικρό – μικρό και βάζει τα κομμάτια σε ένα μπολ. Όταν τελειώσουν όλοι, σηκώνονται ένας ένας, δίνουν από ένα κομματάκι σε τρεις φίλους και παίρνουν ένα από αυτούς. Αφού το κάνουν αυτό όλοι με η σειρά τους, περνάνε τα κομματάκια τους σε ένα ασημί σύρμα πίπας και φτιάχνουν το βραχιόλι τη φιλίας. Το πάρε – δώσε απαραίτητο σε κάθε υγιή σχέση, οδηγεί στη δημιουργία ενός χαρούμενου, πολύχρωμο βραχιολιού. Η δραστηριότητα κλείνει με ένωση των χεριών, όπως κάνουν οι ομάδες και το σύνθημα “ΕΝΑ – ΔΥΟ – ΤΡΙΑ ΒΡΑΧΙΟΛΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ”!
Ο άνθρωπος χρειάζεται να μπορεί να αποδέχεται και να αγαπάει τον εαυτό του, να συνυπάρχει και να συμπορεύεται με την ύπαρξή του και αυτό χτίζεται στην παιδική ηλικία με τους γονείς και το σχολείο να βάζουν τα θεμέλια.
Αρχή της σχολικής χρονιάς και το πρώτο θέμα με το οποίο ασχολούμαστε είναι “Ο Εαυτός”. Ξεκινάμε από το Εγώ, να το γνωρίσουμε να το περιγράψουμε, να δούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μας – εξωτερικές: τα μάτια μας, τα μαλλιά μας, το ύψος μας, το φύλο μας και εσωτερικές: όσα αγαπάμε, τα συναισθήματά μας, τα ενδιαφέροντά μας.
Το όνομά μας, το πρόσωπό μας, το σημαντικό εγώ του καθενός, ο καλύτερος φίλος μας, το αγαπημένο μας ζωάκι, το αγαπημένο παιχνίδι κλπ κυριαρχούν στις συζητήσεις μας, στα παιχνίδια μας, στις διερευνήσεις μας, στις δημιουργίες μας κλπ
ΣΥΣΤΉΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ – ΑΥΤΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Τα παιδιά ένα ένα αυτοπαρουσιάζονται: Λένε το όνομά τους από ποιόν το πήραν (παππού-γιαγιά-άλλο πρόσωπο), Τα γενέθλιά τους ΜΗΝΑΣ: ΜΕΡΑ:(βοηθάμε κι εμείς). Πόσο χρονών είναι. Πως λένε τη μαμά και το μπαμπά. Πόσα αδέλφια έχουν και τα ονόματά τους. κλπ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ
Τα παιδιά σχηματίζουν ομάδα σε κύκλο και κάθε ένα από αυτά έχει μπροστά του μια καρτέλα με το όνομά του. Ο εκπαιδευτικός πετάει μια μπάλα και κάθε παιδί που την πιάνει «διαβάζει» το όνομά του. Κατόπιν οι καρτέλες με τα ονόματα μαζεύονται και ανακατεύονται στο κέντρο του κύκλου. Ο εκπαιδευτικός πετάει την μπάλα και κάθε παιδί που την πιάνει τρέχει στο κέντρο του κύκλου και διαλέγει την καρτέλα με το όνομα του αφού πρώτα το αναγνωρίσει. Το παιχνίδι ολοκληρώνεται όταν όλα τα παιδιά έχουν αναγνωρίσει την καρτέλα τους σωστά.
ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
Τα παιδιά κινούνται ελεύθερα γύρω από τα ονόματα τους που είναι σε καρτέλες στο πάτωμα. Με το χτύπημα ενός μουσικού οργάνου μαθαίνουν να τα αναγνωρίζουν πρώτα το καθένα χωριστά και κατόπιν ανά ζευγάρια ή τριάδες κ.λ.π. Το παιχνίδι μπορεί να επαναληφθεί με πολλές παραλλαγές μέχρι να μάθουν όλα τα παιδιά να αναγνωρίζουν το όνομα τους. Επίσης βοηθάμε το παιδί να αντιληφθεί τι σημαίνει ομάδα.
ΚΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ
Ο εκπαιδευτικός παρουσιάζει στα παιδιά ένα κουτί. Μέσα στο κουτί υπάρχει ένας καθρέφτης. Λέει στα παιδιά πως μέσα στο κουτί είναι κρυμμένο κάτι μοναδικό, σπάνιο και σπουδαίο. Κάθε παιδί καλείται να δει αυτό που είναι κρυμμένο στο κουτί, χωρίς να πει στους άλλους τι είδε. Αφού περάσουν όλα τα παιδιά, συζητάμε αυτό που είδαν, πως ένιωσαν κλπ. Κατόπιν ο καθένας περιγράφει για ποιο λόγο είναι σπουδαίος και τέλος ο εκπαιδευτικός παροτρύνει τα παιδιά να φτιάξουν αυτό το μοναδικό και υπέροχο πλάσμα που είδαν (κοινώς τον εαυτό τους).
ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ;
Διαβάζουμε το βιβλίο «Αχ, γιατί να είμαι γάτα!» της Jacqui Hawkins, σε ελληνικούς στίχους της Μαριανίνας Κριεζή, ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία των παιδιών στο Νηπιαγωγείο που συνδυάζει χιούμορ κι ομοιοκαταληξία και είναι ιδανικό για να το επεξεργαστούμε με τα παιδιά και να κατανοήσουμε πως όλοι είμαστε μοναδικοί και δε χρειάζεται να μοιάσουμε σε κάποιον άλλον για να είμαστε ευτυχισμένοι και αγαπητοί. Ένα βιβλίο για να μάθουν τα παιδιά να αγαπούν, να εκτιμούν και να αποδέχονται τον εαυτό τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
