Η Στην Ιγρίτα, μια από τις ωραιότερες πόλεις της Μακεδονίας, ζούσε ο πρίγκιπας Νερένιος. Γιος του ήλιου και της βροχής, ήταν ο αφέντης του γλυκού νερού. Ζούσε μονάχος του στα σωθικά της γης και εγωιστής καθώς ήτανε είχε κρατήσει το νερό της όμορφης πόλης αποκλειστικά για τον εαυτό του. Οι κάτοικοι της Ιγρίτας περνούσαν δύσκολα υπομένοντας το καπρίτσιο του πρίγκιπα μα πιο βαρύ και από τις δυσκολίες της καθημερινότητας σήκωναν το φορτίο της κακιάς μοίρας που είχε ρίξει τη σκιά της πάνω από το μέλλον της πόλης. Γιατί γνώριζαν καλά εδώ και πολλά χρόνια πως ο μόνος τρόπος να απελευθερωθεί το νερό, ήταν να θυσιαστεί η πιο όμορφη μακεδονοπούλα την ημέρα που η επιφάνεια του νερού του πηγαδιού θα γινόταν χρυσή από τον ήλιο.
Η Γερακίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε κάτω από αυτή τη βαριά σκιά. Ένα κορίτσι πανέμορφο με κόκκινα μάγουλα, σταρένια επιδερμίδα, γερακίσιο βλέμμα και κορμί σαν ελαφίνα. Από φτωχή οικογένεια, πλούσια όμως σε αρετές και χάρες γεμάτη είχε κερδίσει την αγάπη όλων και η αρχοντιά της είχε γίνει θρύλος σε όλη τη πόλη. Πιο πολύ από όλους όμως την θαύμαζε ο Τριαντάφυλλος. Για εκείνον η Γερακίνα ήταν ένα αστέρι λαμπρό. Το πιο φωτεινό από όλα στον ουρανό, που τον οδηγούσε στην παντοτινή αγάπη και ευτυχία.
Κι η Γερακίνα όμως ακούει τη καρδιά της να βαράει δυνατά κάθε φορά που την κοιτάει, και βάζει μουσική στα λόγια του. Άραγε θα καταφέρει ο Τριαντάφυλλος να την κάνει γυναίκα του; Υπομονή!
Όπως λέει και η γιαγιά της γερακίνας, «για να δέσει το γλυκό, το σιρόπι χρειάζεται να σιγοβράσει για ώρες».
Ένα βαρύ σύννεφο συνεχίζει να σκεπάζει την όμορφη πόλη. Μήπως τα νέα για την ομορφιά της Γερακίνας έχουν φτάσει μέχρι το σκοτεινό και υγρό βασίλειο του πρίγκιπα Νερένιου και θέλει κι εκείνος την όμορφη κοπέλα για γυναίκα του; Τι θα γίνει όταν ο ήλιος χρυσίσει τα νερά του πηγαδιού; Θα λυθούν επιτέλους τα μάγια και η Ιγρίτα θα έχει νερό;
Ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τους θρύλους και τις παραδόσεις του λαού μας. Γεμάτο από παραδοσιακά τραγούδια και εικόνες του τόπου μας, ιστορικές περιγραφές και αναφορές, μύθους και πραγματικότητα. Η συγγραφέας με αυτό τον τρόπο υφαίνει όπως λέει και η ίδια ένα «πολύχρωμο υφαντό κιλίμι» το παραμύθι της Γερακίνας με πολλή αγάπη και μεράκι. Και όλα τα ξεχωριστά υλικά που το συνθέτουν έχουν σιγοβράσει και «δέσει» πολύ καλά μαζί σαν γλυκό σιρόπι που γλυκαίνει και ζεσταίνει τη καρδιά του κάθε αναγνώστη. Οι εικόνες ταιριάζουν με το ύφος του παραμυθιού και ζωντανεύουν κι αυτές το θρύλο της Γερακίνας. Ένα πολύ όμορφο βιβλίο και υπέροχο παραμύθι, που μιλάει για τη δύναμη της αγάπης, την αθανασία της ψυχής, την αυτοθυσία και την προσφορά.
Σαν ορμητικό καθαρό νερό το παραμύθι της Γερακίνας σπάει ατσαλένιες κλειδαριές και βρίσκει το δρόμο του και το σκοπό του. Να ξεπλύνει κάθε γωνιά, να ποτίσει ότι διψά, να αναστήσει όσα χρόνια ήταν νεκρά.
(Η κριτική είναι από το «Ξεφυλίζοντας» με τη Φωτεινή Βασιλείου)